Job 29

Jòb tanmen pale ankò, li di:

Kaj plue Ijob parolis siajn sentencojn, kaj diris:

-Ki moun ki va fè m' viv tan lontan an, lè Bondye t'ap voye je sou mwen an?

Ho, se estus al mi tiel, kiel en la antaŭaj monatoj, Kiel en la tempo, kiam Dio min gardis;

Lè sa a, Bondye te toujou la avèk mwen. Limyè li te klere anwo tèt mwen, li t'ap moutre m' kote pou m' mete pye m' nan fènwa a.

Kiam Lia lumilo lumis super mia kapo; Kaj sub Lia lumo mi povis iri en mallumo;

Nan tan sa a, tout zafè m' t'ap mache byen. Bondye te zanmi m'. Li t'ap pwoteje kay mwen.

Kiel estis al mi en la tagoj de mia juneco, Kiam la ŝirmado de Dio estis super mia tendo;

Bondye ki gen tout pouvwa a te toujou la avèk mwen. Mwen t'ap viv nan mitan tout pitit gason m' yo.

Kiam la Plejpotenculo estis ankoraŭ kun mi, Kaj ĉirkaŭ mi estis miaj infanoj;

Bèf ak kabrit mwen yo te konn bay anpil lèt. Pye oliv mwen yo te donnen menm nan tè wòch.

Kiam miaj paŝoj laviĝadis en butero, Kaj la roko verŝadis al mi fluojn da oleo!

Lè mwen parèt pòtay lavil la, lè mwen pran plas mwen nan mitan chèf fanmi yo,

Kiam mi eliris el la pordego al la urbo Kaj aranĝis al mi sidon sur la placo,

wè yo wè m', jenn gason yo mete kò yo sou kote, granmoun yo leve kanpe pa respè pou mwen.

Vidis min junuloj kaj kaŝis sin, Kaj maljunuloj leviĝis kaj staris;

Notab yo sispann pale, yo fèmen bouch yo.

Eminentuloj ĉesis paroli Kaj metis la manon sur sian buŝon;

Ata chèf yo pa ka pale ankò! Lang yo vin lou nan bouch yo.

La voĉo de altranguloj sin kaŝis, Kaj ilia lango algluiĝis al ilia palato.

Tout moun ki te wè m' t'ap mache fè lwanj mwen, tout moun ki te tande m' te kontan avè m'.

Kiam orelo aŭdis, ĝi nomis min feliĉa; Kiam okulo vidis, ĝi gloris min;

Mwen lonje men bay pòv malere ki nan ka ansanm ak timoun san papa ki san sekou.

Ĉar mi savadis kriantan malriĉulon, Kaj orfon, kiu ne havis helpanton.

Moun ki te nan pi gwo mizè t'ap fè lwanj mwen. Mwen te fè kè vèv yo kontan.

Beno de pereanto venadis sur min, Kaj la koro de vidvino estis ĝojigata de mi.

Mwen te toujou fè sa ki dwat. Mwen pa t' janm nan patipri.

Virteco estis mia vesto, Kaj mia justeco vestis min kiel mantelo kaj kapornamo.

Se mwen ki te wè pou avèg yo. Se mwen ki te mache pou kokobe yo.

Mi estis okuloj por la blindulo, Kaj piedoj por la lamulo;

Mwen te yon papa pou pòv malere yo. Mwen te kanpe pou defann kòz etranje yo.

Mi estis patro por la malriĉuloj, Kaj juĝan aferon de homoj nekonataj mi esploradis;

Mwen te kraze pouvwa malveyan yo. Mwen sove moun ki te anba men yo.

Mi rompadis la makzelojn al maljustulo, Kaj el liaj dentoj mi elŝiradis la kaptitaĵon.

Mwen t'ap di nan kè m': M'a viv kont viv mwen. M'a mouri sou kabann mwen ak kè poze.

Kaj mi pensis: En mia nesto mi mortos, Kaj grandnombraj kiel sablo estos miaj tagoj;

Mwen te tankou yon pyebwa plante bò larivyè. Sou tout branch li yo se lawouze.

Mia radiko estas malkovrita por la akvo, Kaj roso noktas sur miaj branĉoj.

Moun pa ta janm sispann fè lwanj mwen. Mwen t'ap toujou gen tout fòs mwen sou mwen.

Mia gloro estas ĉiam nova, Kaj mia pafarko ĉiam refortiĝas en mia mano.

Lè m'ap pale, tout moun fèmen bouch yo. Yo louvri zòrèy yo, y'ap tann konsa konsèy m'ap bay.

Oni aŭskultadis min kaj atendadis, Kaj silentadis, kiam mi donadis konsilojn.

Pawòl mwen tonbe nan kè yo tankou grenn lapli. Lè m' fin pale, pesonn pa gen anyen pou di ankò.

Post miaj vortoj oni ne plu parolis; Kaj miaj vortoj gutadis sur ilin.

Yo t'ap tann mwen pale tankou tè sèk k'ap tann lapli. Yo rete bouch louvri pou ranmase sa m'ap di.

Oni atendadis min kiel la pluvon, Kaj malfermadis sian buŝon, kiel por malfrua pluvo.

Lè yo dekouraje, mwen fè yon ti ri ak yo. Sa te kont pou remoute kouraj yo.

Se mi iam ridis al ili, ili ne kredis tion; Kaj la lumo de mia vizaĝo ne falis.

Mwen te kanpe alatèt yo. Mwen mennen yo tankou yon wa k'ap mennen sòlda li yo. Mwen di yo sa pou yo fè. Mwen te ba yo kouraj lè yo nan lafliksyon.

Kiam mi iris al ili, mi sidis sur la ĉefa loko; Mi loĝis kiel reĝo inter taĉmentoj, Kiel konsolanto de funebruloj.