Job 30

Men koulye a, moun ki pi jenn pase m' yo ap pase m' nan rizib. Papa yo se moun mwen pa t' pran pou anyen, moun mwen pa ta menm mete ak chen m' pou gade mouton.

Sed nun ridas pri mi homoj pli junaj ol mi, Kies patrojn mi ne volus starigi kun la hundoj de miaj ŝafaroj;

Epitou, yo te twò fèb pou fè anyen pou mwen. Se te yon bann gason san kouraj.

Kies forto de la manoj estis senbezona por mi, Kaj kiuj ne povis atingi maljunecon;

Mizè ak grangou te fini ak yo. Lannwit se grenn bwa yo te konn al souse nan savann kote moun pa rete.

Kiuj pro malriĉeco kaj malsato solece kuris En la dezerton mizeran kaj senvivan;

Yo pran fèy raje pou yo manje. Ata rasin bayawonn pase.

Kiuj elŝiras atriplon apud la arbetaĵoj, Kaj kies pano estas la radiko de genisto.

Kote yo pase moun mete yo deyò, yo rele bare dèyè yo tankou vòlè.

El meze de la homoj oni elpelas ilin; Oni krias sur ilin, kiel sur ŝteliston;

Yo te blije al rete nan twou wòch, nan twou tè sou bò ravin yo.

En terfendoj ĉe la valoj ili loĝas, En truoj de la tero kaj de rokoj;

Y'ap rele tankou bèt mawon nan raje a. Yo fè pil sou pil nan savann lan.

Inter la arbetaĵoj ili krias, Sub la kardoj ili kolektiĝas;

Se te yon bann sanzave ki pa t' menm gen non. Yo te mete yo deyò nan peyi a.

Kiel infanoj de sentaŭguloj kaj sennomuloj, Ili estas elpelitaj el la lando.

Koulye a, y'ap fè chante sou mwen. Y'ap bay istwa sou do m'.

Kaj nun mi fariĝis objekto de ilia mokokanto, Mi fariĝis por ili objekto de babilado.

Yo pè pwoche bò kote m' pou m' pa sal yo. Yo menm krache nan figi m'.

Ili abomenas min, malproksimiĝas de mi, Ne timas kraĉi sur mian vizaĝon.

Paske Bondye kraze kouraj mwen, li lage m' atè, kifè, mapou tonbe, kabrit manje fèy li.

Li malligis mian ŝnuron kaj turmentas min, Kaj ili forĵetis antaŭ mi la bridon.

Bann moun sa yo leve dèyè m', y'ap fè m' kouri. Yo lage dèyè m' pou yo pran m'.

Dekstre buboj stariĝis, kaj puŝas miajn piedojn; Ili ebenigis kontraŭ mi siajn pereigajn vojojn;

Yo sènen m' toupatou pou yo ka fini avè m'. Pa gen pesonn pou di yo pa fè sa.

Ili disfosis mian vojon, facile pereigas min, Ne bezonante helpanton;

Yo pase nan fant barikad, yo tonbe sou mwen. Yo pilonnen m' anba pye yo.

Ili venas kiel tra larĝa breĉo, Ĵetas sin tumulte.

Yon sèl latranblad pran mwen. Tankou yon kout van li kraze kouraj mwen. Tankou yon nwaj k'ap pase, tout byen m' yo disparèt.

Teruroj turnis sin kontraŭ min, Forpelis mian majeston kiel vento; Kiel nubo foriris mia feliĉo.

Koulye a, mwen prèt pou m' mouri. Lafliksyon ap fini avè m'.

Kaj nun elverŝiĝas mia animo; Kaptis min tagoj de mizero.

Lannwit, tout zo nan kò m' ap fè m' mal. Doulè ap manje m' anndan san rete.

En la nokto miaj ostoj traboriĝas en mi, Kaj miaj mordetantoj ne dormas.

Bondye ponyen m' nan kòlèt, l'ap chifonnen tout rad sou mwen.

Kun granda malfacileco demetiĝas mia vesto; Premas min la rando de mia ĉemizo.

Li voye m' jete nan labou. Mwen pa pi bon pase pousyè tè ak sann dife.

Oni komparas min kun koto; Mi similiĝis al polvo kaj cindro.

Mwen rele nan pye ou, Bondye! Ou pa reponn mwen. Mwen kanpe devan ou, ou pa okipe m' menm.

Mi krias al Vi, sed Vi ne respondas al mi; Mi staras, ke Vi atentu min.

Ou pa menm moun lan ankò. W'ap malmennen m'. Ou soti pou pèsekite m' ak tout fòs ou.

Vi fariĝis kruelulo por mi; Per la forto de Via mano Vi montras al mi Vian malamon.

Ou fè van pote m' ale. M'ap vole tankou pay. Ou voye yon van tanpèt boulvèse m'.

Vi levis min en la venton, Lasis min kaj neniigis min en la ventego.

Wi, mwen konnen byen pwòp w'ap mennen m' pou m' al mouri, pou m' al sibi sò k'ap tann tout moun lan.

Mi scias, ke Vi transdonos min al la morto, En la kunvenejon de ĉio vivanta.

Poukisa w'ap atake yon moun ki tou fin mouri, yon moun ki pa ka fè anyen ankò pase mande padon?

Sed ĉu oni povas ne deziri eltiri manon, Kaj krii en sia malfeliĉo?

Eske mwen pa t' nan lapenn ansanm ak moun ki te nan mizè? Eske kè m' pa t' fè m' mal pou moun ki pa t' gen anyen menm yo?

Ĉu mi ne ploris pri tiu, kiu havis malfeliĉan tempon? Ĉu mia animo ne afliktiĝis pri malriĉulo?

Mwen t'ap tann kontantman, se malè ki vini. Mwen t'ap tann limyè, se fènwa ki kouvri m'.

Mi atendis bonon, sed venis malbono; Mi esperis lumon, sed venis mallumo.

Tout zantray mwen ap bouyi san rete. Chak jou m'ap soufri pi rèd.

Miaj internaĵoj bolas kaj ne ĉesas; Atakis min tempo de mizero.

M'ap mache kagou, san pesonn pou konsole m'. Mwen kanpe nan mitan tout moun, m'ap mande sekou.

Mi estas nigra, sed ne de la suno; Mi leviĝas en la komunumo kaj krias.

Vwa mwen tankou vwa koukou. Mwen rele tankou frize.

Mi fariĝis frato al la ŝakaloj Kaj kamarado al la strutoj.

Po m' vin tou nwa, l'ap dekale. Lafyèb ap manje m' nan zo.

Mia haŭto nigriĝis sur mi, Kaj miaj ostoj sekiĝis de varmego.

Lontan se mizik gita ak fif ase ki te nan zòrèy mwen. Men, koulye a, se plenn, se kriye ase m'ap tande.

Mia harpo fariĝis plendilo, Kaj mia fluto fariĝis voĉo de plorantoj.