Job 29

Und Hiob fuhr fort, seinen Spruch anzuheben, und sprach:

Kaj plue Ijob parolis siajn sentencojn, kaj diris:

O daß ich wäre wie in den Monden der Vorzeit, wie in den Tagen, da Gott mich bewahrte,

Ho, se estus al mi tiel, kiel en la antaŭaj monatoj, Kiel en la tempo, kiam Dio min gardis;

als seine Leuchte über meinem Haupte schien, und ich bei seinem Lichte durch die Finsternis wandelte;

Kiam Lia lumilo lumis super mia kapo; Kaj sub Lia lumo mi povis iri en mallumo;

wie ich war in den Tagen meiner Reife, als das Vertrauen Gottes über meinem Zelte waltete,

Kiel estis al mi en la tagoj de mia juneco, Kiam la ŝirmado de Dio estis super mia tendo;

als der Allmächtige noch mit mir war, meine Knaben rings um mich her;

Kiam la Plejpotenculo estis ankoraŭ kun mi, Kaj ĉirkaŭ mi estis miaj infanoj;

als meine Schritte sich in Milch badeten, und der Fels neben mir Ölbäche ergoß;

Kiam miaj paŝoj laviĝadis en butero, Kaj la roko verŝadis al mi fluojn da oleo!

als ich durch das Tor in die Stadt hineinging, meinen Sitz auf dem Platze aufstellte:

Kiam mi eliris el la pordego al la urbo Kaj aranĝis al mi sidon sur la placo,

Die Jünglinge sahen mich und verbargen sich, und die Greise erhoben sich, blieben stehen;

Vidis min junuloj kaj kaŝis sin, Kaj maljunuloj leviĝis kaj staris;

die Fürsten hielten die Worte zurück und legten die Hand auf ihren Mund;

Eminentuloj ĉesis paroli Kaj metis la manon sur sian buŝon;

die Stimme der Vornehmen verstummte, und ihre Zunge klebte an ihrem Gaumen.

La voĉo de altranguloj sin kaŝis, Kaj ilia lango algluiĝis al ilia palato.

Denn wenn das Ohr von mir hörte, so pries es mich glücklich, und wenn das Auge mich sah, so legte es Zeugnis von mir ab.

Kiam orelo aŭdis, ĝi nomis min feliĉa; Kiam okulo vidis, ĝi gloris min;

Denn ich befreite den Elenden, der um Hülfe rief, und die Waise, die keinen Helfer hatte.

Ĉar mi savadis kriantan malriĉulon, Kaj orfon, kiu ne havis helpanton.

Der Segen des Umkommenden kam über mich, und das Herz der Witwe machte ich jubeln.

Beno de pereanto venadis sur min, Kaj la koro de vidvino estis ĝojigata de mi.

Ich kleidete mich in Gerechtigkeit, -und sie bekleidete mich, -wie in Oberkleid und Kopfbund in mein Recht.

Virteco estis mia vesto, Kaj mia justeco vestis min kiel mantelo kaj kapornamo.

Auge war ich dem Blinden, und Fuß dem Lahmen;

Mi estis okuloj por la blindulo, Kaj piedoj por la lamulo;

Vater war ich den Dürftigen, und die Rechtssache dessen, den ich nicht kannte, untersuchte ich;

Mi estis patro por la malriĉuloj, Kaj juĝan aferon de homoj nekonataj mi esploradis;

und ich zerbrach das Gebiß des Ungerechten, und seinen Zähnen entriß ich die Beute.

Mi rompadis la makzelojn al maljustulo, Kaj el liaj dentoj mi elŝiradis la kaptitaĵon.

Und ich sprach: In meinem Neste werde ich verscheiden, und meine Tage vermehren wie der Sand;

Kaj mi pensis: En mia nesto mi mortos, Kaj grandnombraj kiel sablo estos miaj tagoj;

meine Wurzel wird ausgebreitet sein am Wasser, und der Tau wird übernachten auf meinem Gezweig;

Mia radiko estas malkovrita por la akvo, Kaj roso noktas sur miaj branĉoj.

meine Ehre wird frisch bei mir bleiben, und mein Bogen sich in meiner Hand verjüngen.

Mia gloro estas ĉiam nova, Kaj mia pafarko ĉiam refortiĝas en mia mano.

Sie hörten mir zu und harrten, und horchten schweigend auf meinen Rat.

Oni aŭskultadis min kaj atendadis, Kaj silentadis, kiam mi donadis konsilojn.

Nach meinem Worte sprachen sie nicht wieder, und auf sie träufelte meine Rede.

Post miaj vortoj oni ne plu parolis; Kaj miaj vortoj gutadis sur ilin.

Und sie harrten auf mich wie auf den Regen, und sperrten ihren Mund auf wie nach dem Spätregen.

Oni atendadis min kiel la pluvon, Kaj malfermadis sian buŝon, kiel por malfrua pluvo.

Ich lächelte ihnen zu, wenn sie kein Vertrauen hatten, und das Licht meines Angesichts konnten sie nicht trüben.

Se mi iam ridis al ili, ili ne kredis tion; Kaj la lumo de mia vizaĝo ne falis.

Ich wählte für sie den Weg aus, und saß als Haupt, und thronte wie ein König unter der Kriegsschar, gleichwie einer, der Trauernde tröstet.

Kiam mi iris al ili, mi sidis sur la ĉefa loko; Mi loĝis kiel reĝo inter taĉmentoj, Kiel konsolanto de funebruloj.