Job 29

Job prit de nouveau la parole sous forme sentencieuse et dit:

ایّوب به کلام خود ادامه داده گفت:

Oh! que ne puis-je être comme aux mois du passé, Comme aux jours où Dieu me gardait,

ای کاش دوران سابق و آن روزهایی که خدا مراقب و مواظب من بود، دوباره می‌آمد.

Quand sa lampe brillait sur ma tête, Et que sa lumière me guidait dans les ténèbres!

در آن روزها نور او بر من می‌تابید و راه تاریک مرا روشن می‌کرد.

Que ne suis-je comme aux jours de ma vigueur, Où Dieu veillait en ami sur ma tente,

آن وقت دوران کامرانی من بود و از دوستی خدا برخوردار بودم.

Quand le Tout-Puissant était encore avec moi, Et que mes enfants m'entouraient;

خدای قادر مطلق با من بود و فرزندانم دور من جمع بودند.

Quand mes pieds se baignaient dans la crème Et que le rocher répandait près de moi des ruisseaux d'huile!

پاهای خود را با شیر می‌شستم و از صخره‌‌ها برای من روغن زیتون جاری می‌شد.

Si je sortais pour aller à la porte de la ville, Et si je me faisais préparer un siège dans la place,

وقتی به دروازهٔ شهر می‌رفتم و بر کرسی خود می‌نشستم،

Les jeunes gens se retiraient à mon approche, Les vieillards se levaient et se tenaient debout.

جوانان برای من راه باز می‌کردند و ریش‌سفیدان به احترام من برمی‌خاستند.

Les princes arrêtaient leurs discours, Et mettaient la main sur leur bouche;

رهبران شهر از حرف زدن باز می‌ایستادند و سکوت می‌کردند.

La voix des chefs se taisait, Et leur langue s'attachait à leur palais.

حتّی شخصیّت‌های مهم با دیدن من ساکت می‌شدند.

L'oreille qui m'entendait me disait heureux, L'oeil qui me voyait me rendait témoignage;

هرکسی که مرا می‌دید و سخنان مرا می‌شنید، مرا ستایش می‌نمود.

Car je sauvais le pauvre qui implorait du secours, Et l'orphelin qui manquait d'appui.

زیرا من به داد مردم فقیر می‌رسیدم و به یتیمانِ بی‌کس کمک می‌کردم.

La bénédiction du malheureux venait sur moi; Je remplissais de joie le coeur de la veuve.

کسانی‌که در حال مرگ بودند، برایم دعا می‌کردند و با کار نیک، دل بیوه زنان را شاد می‌ساختم.

Je me revêtais de la justice et je lui servais de vêtement, J'avais ma droiture pour manteau et pour turban.

کارهای خود را از روی عدل و انصاف انجام می‌دادم.

J'étais l'oeil de l'aveugle Et le pied du boiteux.

برای کورها چشم و برای مردم لَنگ، پا بودم.

J'étais le père des misérables, J'examinais la cause de l'inconnu;

از نیازمندان مثل یک پدر دستگیری می‌کردم و از حق غریبان دفاع می‌نمودم.

Je brisais la mâchoire de l'injuste, Et j'arrachais de ses dents la proie.

دندانهای نیش ظالمان را می‌شکستم و شکار را از دهنشان می‌گرفتم.

Alors je disais: Je mourrai dans mon nid, Mes jours seront abondants comme le sable;

آرزو داشتم که بعد از یک عمر شاد و طولانی، به آسودگی در خانهٔ خود بمیرم.

L'eau pénétrera dans mes racines, La rosée passera la nuit sur mes branches;

مثل درختی بودم که ریشه‌اش به آب می‌رسید و شاخه‌هایش با شبنم شاداب می‌شدند.

Ma gloire reverdira sans cesse, Et mon arc rajeunira dans ma main.

همه از من تمجید می‌کردند و قدرت و نیروی من روزافزون بود.

On m'écoutait et l'on restait dans l'attente, On gardait le silence devant mes conseils.

همه به سخنان من گوش می‌دادند و از پندهای من استفاده می‌کردند.

Après mes discours, nul ne répliquait, Et ma parole était pour tous une bienfaisante rosée;

وقتی من سخنانم را تمام می‌کردم، کسی حرفی نمی‌زد. کلام من مانند قطرات شبنم بر آنها می‌چکید.

Ils comptaient sur moi comme sur la pluie, Ils ouvraient la bouche comme pour une pluie du printemps.

آنها همچون دهقانی که چشم به راه باران باشد، با شوق تمام منتظر شنیدن کلام من می‌بودند.

Je leur souriais quand ils perdaient courage, Et l'on ne pouvait chasser la sérénité de mon front.

وقتی دلسرد می‌شدند، با یک تبسم آنها را دلگرم می‌ساختم و با روی خوش، آنها را تشویق می‌نمودم.

J'aimais à aller vers eux, et je m'asseyais à leur tête; J'étais comme un roi au milieu d'une troupe, Comme un consolateur auprès des affligés.

در میان آنها، مانند پادشاه حکومت می‌کردم و در هنگام غم، آنها را تسلّی می‌دادم.