Job 21

Job vastasi ja sanoi:

Ijob respondis kaj diris:

Kuulkaat visusti minun puhettani, ja antakaat neuvoa teitänne.

Aŭskultu mian parolon; Kaj ĝi estu anstataŭ viaj konsoloj.

Kärsikäät minua, että minä myös puhuisin: ja kuin minä puhunut olen, pilkkaa sitte.

Toleru, ke mi parolu; Kaj kiam mi finos mian paroladon, tiam moku.

Puhunko minä ihmisen kanssa? miksi ei minun henkeni pitäisi tästä murehtiman?

Ĉu kontraŭ homo mi disputas? Kaj kial mi ne estu malpacienca?

Katsokaat minun päälleni, ja hämmästykäät, ja pankaat kätenne suun eteen.

Turnu vin al mi, kaj vi eksentos teruron, Kaj vi metos la manon sur la buŝon.

Koska minä sitä ajattelen, niin minä peljästyn, ja vavistus tulee minun lihani päälle.

Kiam mi ekpensas pri tio, min atakas teruro, Kaj tremo kaptas mian korpon.

Miksi jumalattomat elävät, tulevat vanhaksi ja lisääntyvät tavarassa?

Kial malpiuloj vivas, Atingas maljunecon, akiras grandan havaĵon?

Heidän siemenensä on pysyväinen heidän ympärillänsä, ja heidän sikiänsä ovat läsnä heitä.

Ilia idaro estas bone aranĝita antaŭ ili, kune kun ili, Kaj ilia devenantaro estas antaŭ iliaj okuloj.

Heidän huoneensa ovat vapaat pelvosta, ja Jumalan vitsa ei ole heidän päällänsä.

Iliaj domoj estas en paco, sen timo; Kaj la vergo de Dio ne estas sur ili.

Heidän sonninsa päästetään, ja ei käy väärin, heidän lehmänsä poikivat, ja ei ole hedelmättömät.

Ilia bovo naskigas kaj ne estas forpuŝata; Ilia bovino gravediĝas kaj ne abortas.

Heidän nuoret lapsensa käyvät ulos niinkuin lauma, ja heidän lapsensa hyppäävät.

Siajn malgrandajn infanojn ili elirigas kiel ŝafaron, Kaj iliaj knaboj saltas.

He riemuitsevat trumpuilla ja kanteleilla, ja iloitsevat huiluilla.

Ili ĝojkrias sub la sonoj de tamburino kaj harpo, Ili estas gajaj sub la sonoj de fluto.

He vanhenevat hyvissä päivissä, ja menevät silmänräpäyksessä helvettiin.

Ili pasigas siajn tagojn en bonstato, Kaj iras en Ŝeolon momente.

Jotka sanovat Jumalalle: mene pois meidän tyköämme; sillä emme tahdo tietää sinun tietäs.

Kaj tamen ili diras al Dio: Foriru de ni, Ni ne deziras koni Viajn vojojn;

Kuka on Kaikkivaltias, että meidän pitää häntä palveleman? eli mitä meidän siitä hyvää on, että me häntä rukoilemme?

Kio estas la Plejpotenculo, ke ni servu al Li? Kaj kian utilon ni havos, se ni turnos nin al Li?

Mutta katso, heidän tavaransa ei ole heidän kädessänsä: jumalattomain neuvo pitää kaukana minusta oleman.

Sed ne de ili dependas ilia bonstato; La pensmaniero de la malpiuloj estas malproksima de mi.

Kuinka jumalattoman kynttilä sammuu, ja heidän kadotuksensa tulee heidän päällensä? Hänen pitää jakaman surkeutta vihassansa.

Ĝis kiam? La lumilo de la malpiuloj estingiĝu, Kaj ilia pereo venu sur ilin; Suferojn Li partodonu al ili en Sia kolero.

Heidän pitää oleman niinkuin korsi tuulessa, ja niinkuin akanat, jotka tuulispää vie salaisesti pois.

Ili estu kiel pajlero antaŭ vento, Kaj kiel grenventumaĵo, kiun forportas ventego.

Jumala säästää hänen onnettomuutensa hänen lapsillensa; koska hän maksaa hänelle, silloin hänen pitää tietämän.

Dio konservas lian malfeliĉon por liaj infanoj; Li repagu al li mem, ke li sciu;

Hänen silmänsä pitää näkemän hänen kadotuksensa, ja Kaikkivaltiaan vihasta pitää hänen juoman.

Liaj propraj okuloj vidu lian malfeliĉon, Kaj el la kolero de la Plejpotenculo li trinku.

Sillä mitä hän tottelee hänen huonettansa hänen jälkeensä? Ja hänen kuukauttensa luku tuskin tulee puolillensa.

Ĉar kiom interesas lin lia domo post li, Kiam la nombro de liaj monatoj finiĝis?

Kuka tahtoo opettaa Jumalaa, joka korkiatkin tuomitsee?

Ĉu oni povas instrui scion al Dio, Kiu juĝas ja plej altajn?

Tämä kuolee vauraana ja terveenä, rikkaana ja onnellisena.

Unu mortas meze de sia abundeco, Tute trankvila kaj kontenta;

Hänen piimäastiansa ovat täynnä rieskaa, ja hänen luunsa ovat täynnä ydintä.

Lia brusto estas plena de lakto, Kaj liaj ostoj estas saturitaj de medolo.

Mutta toinen kuolee murheellisella mielellä, ja ei koskaan syönyt ilossa.

Alia mortas kun animo suferanta, Kaj li ne ĝuis bonon.

Ja he makaavat ynnä maassa, ja madot peittävät heidät.

Sed ambaŭ kune ili kuŝas en la tero, Kaj vermoj ilin kovras.

Katso, minä tunnen teidän ajatuksenne ja teidän väärän aivoituksenne minua vastaan.

Vidu, mi scias viajn pensojn, Kaj la argumentojn, kiujn vi malice kolektas kontraŭ mi;

Sillä te sanotte: kussa ruhtinaan huone on? ja kussa ovat majat, joissa jumalattomat asuiva?

Vi diros: Kie estas la domo de la nobelo? Kaj kie estas la tendo, en kiu loĝis la malpiuloj?

Ettekö ole tutkineet vaeltavaisilta? ja ettekö tiedä hänen merkkejänsä?

Sed demandu la vojaĝantojn, Kaj ne malatentu iliajn atestojn:

Sillä paha säästetään kadotuksen päivään, ja hän pysyy hamaan vihan päivään asti.

En tago de malfeliĉo la malpiulo estas ŝirmata, En tago de kolero li estas metata flanken.

Kuka sanoo hänen edessänsä hänen tiensä? ja kuka kostaa hänelle sen minkä hän tehnyt on?

Kiu montros antaŭ lia vizaĝo lian konduton? Kiu repagos al li, se li ion faris?

Mutta hän viedään hautaan, ja täytyy joukossa pysyä.

Kaj li estas akompanata al la tomboj, Kaj sur la tomba altaĵeto estas starigataj gardistoj.

Ojan multa kelpasi hänelle, ja kaikki ihmiset viedään hänen perässänsä; ja ne jotka ovat hänen edellänsä olleet, ovat epälukuiset.

Dolĉaj estas por li la terbuloj de la valo, Kaj post li treniĝas ĉiuj homoj, Kaj sennombraj estas tiuj, kiuj iris antaŭ li.

Miksi te minua lohdutatte turhaan? ja teidän vastauksenne löydetään vääräksi.

Kiel do vi volas konsoli min per vantaĵo, Kaj viaj respondoj enhavas nur malĝustaĵojn?