Psalms 69

خدایا، جانم به لبم رسیده است، مرا نجات ده.

Til sangmesteren; efter "Liljer"; av David.

در گرداب مشکلات فرو رفته‌ام و نزدیک است که از پای درآیم، در‌ آبهای عمیق غرق می‌شوم و سیلاب به بالای سرم رسیده است.

Frels mig, Gud, for vannene er kommet inntil sjelen.

از ناله خسته شده و گلویم خشک شده است. در انتظار کمک تو چشمانم تار گردیده‌اند.

Jeg er sunket ned i bunnløst dynd, hvor der intet fotfeste er; jeg er kommet i dype vann, og strømmen slår over mig.

تعداد آنانی که بی‌جهت از من نفرت دارند از موی سرم زیادتر است. دشمنانم دربارهٔ من دروغ می‌گویند. آنانی که قصد جان مرا دارند، قوی هستند. مرا مجبور کردند آنچه را که ندزدیده بودم، پس بدهم.

Jeg har ropt mig trett, min strupe brenner; mine øine er borttæret idet jeg venter på min Gud.

خدایا، گناهان من از تو پنهان نیستند و تو از حماقت من آگاهی.

Flere enn hårene på mitt hode er de som hater mig uten årsak; tallrike er de som vil forderve mig, mine fiender uten grunn; det jeg ikke har røvet, skal jeg nu gi tilbake.

ای خداوند، خدای متعال مگذار به‌خاطر من آنانی که بر تو توکّل نموده‌اند، شرمنده شوند. ای خدای اسرائیل، آنانی را که به تو امید دارند به‌خاطر من خجل مساز.

Gud, du kjenner min dårskap, og all min syndeskyld er ikke skjult for dig.

من به‌خاطر تو رسوا و شرمنده شده‌ام.

La dem ikke bli til skamme ved mig, de som bier efter dig, Herre, Herre, hærskarenes Gud! La dem ikke bli til spott ved mig, de som søker dig, Israels Gud!

نزد فامیلم مانند یک غریبه و نزد خانواده‌ام مانند بیگانه‌ها شده‌ام.

For for din skyld bærer jeg vanære, dekker skam mitt åsyn.

غیرتی که برای خانهٔ تو دارم، آتشی در وجودم برافروخته. دشمنان همچنان‌که به تو اهانت نمودند، به من نیز توهین کردند.

Jeg er blitt fremmed for mine brødre og en utlending for min mors barn.

هنگامی‌که با روزه گرفتن، خود را فروتن نمودم، مردم به من توهین کردند.

For nidkjærhet for ditt hus har fortært mig, og deres hån som håner dig, er falt på mig.

وقتی پلاس پوشیدم، به من خندیدند.

Og min sjel gråt mens jeg fastet, og det blev mig til spott.

زبانزد مردم کوچه و بازار و شرابخواران گردیده‌ام و برایم سرود می‌خوانند.

Og jeg gjorde sekk til mitt klædebon, og jeg blev dem til et ordsprog.

امّا من، ای خداوند، به درگاه تو دعا می‌کنم. ای خدا، در وقت مناسب به من جواب بده، به‌خاطر محبّت پایدار خود دعایم را مستجاب فرما و به سبب وعدهٔ خود مرا نجات بده.

De som sitter i porten, snakker om mig, og de som drikker sterk drikk, synger om mig.

مرا از این گِرداب مشکلات نجات بده و از شر دشمنان، در پناه خود حفظ فرما.

Men jeg kommer med min bønn til dig, Herre, i nådens tid, Gud, for din megen miskunnhet; svar mig med din frelsende trofasthet!

مگذار در مشکلات غرق شوم و در این گرفتاری‌ها نابود گردم و سرانجام راهی گور شوم.

Redd mig ut av dyndet og la mig ikke synke! La mig bli reddet fra dem som hater mig, og fra de dype vann!

خداوندا، محبّت پایدار تو چه نیکوست، پس به‌خاطر رحمت عظیمت به من توجّه نما.

La ikke vannstrømmen slå over mig og ikke dypet sluke mig, og la ikke brønnen lukke sitt gap over mig!

روی خود را از بندهٔ خود مپوشان، اکنون که در سختی هستم مرا مستجاب نما.

Svar mig, Herre, for din miskunnhet er god; vend dig til mig efter din store barmhjertighet!

بیا و تاوان آزادی مرا بپرداز و مرا از دست دشمنانم نجات بده.

Og skjul ikke ditt åsyn for din tjener, for jeg er i nød; skynd dig å svare mig!

تو می‌دانی که چگونه رسوا شده‌ام و مورد سرزنش و توهین قرار گرفته‌ام. تو همهٔ دشمنانم را می‌شناسی.

Kom nær til min sjel, forløs den, frels mig for mine fienders skyld!

سرزنش‌های مردم، دلم را شکسته و مأیوس شده‌ام. به هر سو روی آوردم، دلسوزی نیافتم و از کسی تسلّی نیافتم.

Du kjenner min spott og min skam og min vanære; alle mine motstandere er for ditt åsyn.

هنگامی‌که گرسنه بودم زهر به من تعارف کردند؛ و وقتی تشنه بودم، سرکه به من دادند.

Spott har brutt mitt hjerte, så jeg er syk, og jeg ventet på medynk, men der var ingen, på trøstere, men jeg fant ikke nogen.

بگذار جشن آنها به ماتم و امنیّت آنان به تشویش مبدّل گردد.

De gav mig galle å ete, og for min tørst gav de mig eddik å drikke.

چشمانشان را کور و کمرشان را سست گردان.

La deres bord bli til en strikke for deres åsyn og til en snare for dem når de er trygge!

خشم خود را بر سر آنان بریز و ایشان را با آتش غضبت بسوزان.

La deres øine formørkes, så de ikke ser, og la deres lender alltid vakle!

خانه‌های ایشان ویران شود و کسی در چادر‌های آنان ساکن نگردد.

Utøs din harme over dem, og la din brennende vrede nå dem!

زیرا آنها به کسانی آزار می‌رسانند که تو تنبیه نموده‌ای و دربارهٔ آنهایی گفت‌وگو می‌کنند که تو مجازات نموده‌ای.

Deres bolig bli øde, ei være der nogen som bor i deres telt!

گناهانشان را در نظر بگیر و راه نجات را بر آنان ببند.

For den du har slått, forfølger de, og de forteller om deres smerte som du har stunget.

نامشان را از دفتر زندگی محو کن و آنان را جزء قوم خود مشمار.

La dem legge skyld til sin skyld, og la dem ikke komme til din rettferdighet!

امّا من در رنج و عذابم، ای خدا مرا نجات بده و سربلند گردان.

La dem bli utslettet av de levendes bok, og la dem ikke bli innskrevet med de rettferdige!

من با سرود، خدا را ستایش خواهم كرد؛ و با شکرگزاری عظمت او را بیان خواهم کرد.

Men jeg er elendig og full av pine; la din frelse, Gud, føre mig i sikkerhet!

خداوند این را بیشتر از قربانی گاو و گوساله می‌پسندد.

Jeg vil love Guds navn med sang og ophøie ham med lovprisning,

وقتی مظلومان این را ببینند، خوشحال خواهند شد و آنانی که خدا را پرستش می‌کنند، تشویق خواهند شد.

og det skal behage Herren bedre enn en ung okse med horn og klover.

زیرا خداوند دعای نیازمندان را می‌شنود و یاران اسیر خود را از یاد نمی‌برد.

Når saktmodige ser det, skal de glede sig; I som søker Gud, eders hjerte leve!

ای آسمان و زمین، خدا را ستایش کنید. دریاها و همهٔ موجودات آن، او را ستایش كنید.

For Herren hører på de fattige, og sine fanger forakter han ikke.

خدا اورشلیم را نجات خواهد داد و شهرهای یهودا را دوباره آباد خواهد کرد. قوم او آنها را تصرّف نموده در آنها سکونت خواهد کرد.

Himmel og jord skal love ham, havet og alt det som rører sig i det.

نسل بندگان او وارث آن خواهند شد و کسانی‌که او را دوست می‌دارند، در آن سکونت خواهند نمود.

For Gud skal frelse Sion og bygge byene i Juda, og de skal bo der og eie dem, og hans tjeneres avkom skal arve dem, og de som elsker hans navn, skal bo i dem.