Psalms 69

خدایا، جانم به لبم رسیده است، مرا نجات ده.

Save me, O God; for the waters are come in unto my soul.

در گرداب مشکلات فرو رفته‌ام و نزدیک است که از پای درآیم، در‌ آبهای عمیق غرق می‌شوم و سیلاب به بالای سرم رسیده است.

I sink in deep mire, where there is no standing: I am come into deep waters, where the floods overflow me.

از ناله خسته شده و گلویم خشک شده است. در انتظار کمک تو چشمانم تار گردیده‌اند.

I am weary of my crying: my throat is dried: mine eyes fail while I wait for my God.

تعداد آنانی که بی‌جهت از من نفرت دارند از موی سرم زیادتر است. دشمنانم دربارهٔ من دروغ می‌گویند. آنانی که قصد جان مرا دارند، قوی هستند. مرا مجبور کردند آنچه را که ندزدیده بودم، پس بدهم.

They that hate me without a cause are more than the hairs of mine head: they that would destroy me, being mine enemies wrongfully, are mighty: then I restored that which I took not away.

خدایا، گناهان من از تو پنهان نیستند و تو از حماقت من آگاهی.

O God, thou knowest my foolishness; and my sins are not hid from thee.

ای خداوند، خدای متعال مگذار به‌خاطر من آنانی که بر تو توکّل نموده‌اند، شرمنده شوند. ای خدای اسرائیل، آنانی را که به تو امید دارند به‌خاطر من خجل مساز.

Let not them that wait on thee, O Lord GOD of hosts, be ashamed for my sake: let not those that seek thee be confounded for my sake, O God of Israel.

من به‌خاطر تو رسوا و شرمنده شده‌ام.

Because for thy sake I have borne reproach; shame hath covered my face.

نزد فامیلم مانند یک غریبه و نزد خانواده‌ام مانند بیگانه‌ها شده‌ام.

I am become a stranger unto my brethren, and an alien unto my mother's children.

غیرتی که برای خانهٔ تو دارم، آتشی در وجودم برافروخته. دشمنان همچنان‌که به تو اهانت نمودند، به من نیز توهین کردند.

For the zeal of thine house hath eaten me up; and the reproaches of them that reproached thee are fallen upon me.

هنگامی‌که با روزه گرفتن، خود را فروتن نمودم، مردم به من توهین کردند.

When I wept, and chastened my soul with fasting, that was to my reproach.

وقتی پلاس پوشیدم، به من خندیدند.

I made sackcloth also my garment; and I became a proverb to them.

زبانزد مردم کوچه و بازار و شرابخواران گردیده‌ام و برایم سرود می‌خوانند.

They that sit in the gate speak against me; and I was the song of the drunkards.

امّا من، ای خداوند، به درگاه تو دعا می‌کنم. ای خدا، در وقت مناسب به من جواب بده، به‌خاطر محبّت پایدار خود دعایم را مستجاب فرما و به سبب وعدهٔ خود مرا نجات بده.

But as for me, my prayer is unto thee, O LORD, in an acceptable time: O God, in the multitude of thy mercy hear me, in the truth of thy salvation.

مرا از این گِرداب مشکلات نجات بده و از شر دشمنان، در پناه خود حفظ فرما.

Deliver me out of the mire, and let me not sink: let me be delivered from them that hate me, and out of the deep waters.

مگذار در مشکلات غرق شوم و در این گرفتاری‌ها نابود گردم و سرانجام راهی گور شوم.

Let not the waterflood overflow me, neither let the deep swallow me up, and let not the pit shut her mouth upon me.

خداوندا، محبّت پایدار تو چه نیکوست، پس به‌خاطر رحمت عظیمت به من توجّه نما.

Hear me, O LORD; for thy lovingkindness is good: turn unto me according to the multitude of thy tender mercies.

روی خود را از بندهٔ خود مپوشان، اکنون که در سختی هستم مرا مستجاب نما.

And hide not thy face from thy servant; for I am in trouble: hear me speedily.

بیا و تاوان آزادی مرا بپرداز و مرا از دست دشمنانم نجات بده.

Draw nigh unto my soul, and redeem it: deliver me because of mine enemies.

تو می‌دانی که چگونه رسوا شده‌ام و مورد سرزنش و توهین قرار گرفته‌ام. تو همهٔ دشمنانم را می‌شناسی.

Thou hast known my reproach, and my shame, and my dishonour: mine adversaries are all before thee.

سرزنش‌های مردم، دلم را شکسته و مأیوس شده‌ام. به هر سو روی آوردم، دلسوزی نیافتم و از کسی تسلّی نیافتم.

Reproach hath broken my heart; and I am full of heaviness: and I looked for some to take pity, but there was none; and for comforters, but I found none.

هنگامی‌که گرسنه بودم زهر به من تعارف کردند؛ و وقتی تشنه بودم، سرکه به من دادند.

They gave me also gall for my meat; and in my thirst they gave me vinegar to drink.

بگذار جشن آنها به ماتم و امنیّت آنان به تشویش مبدّل گردد.

Let their table become a snare before them: and that which should have been for their welfare, let it become a trap.

چشمانشان را کور و کمرشان را سست گردان.

Let their eyes be darkened, that they see not; and make their loins continually to shake.

خشم خود را بر سر آنان بریز و ایشان را با آتش غضبت بسوزان.

Pour out thine indignation upon them, and let thy wrathful anger take hold of them.

خانه‌های ایشان ویران شود و کسی در چادر‌های آنان ساکن نگردد.

Let their habitation be desolate; and let none dwell in their tents.

زیرا آنها به کسانی آزار می‌رسانند که تو تنبیه نموده‌ای و دربارهٔ آنهایی گفت‌وگو می‌کنند که تو مجازات نموده‌ای.

For they persecute him whom thou hast smitten; and they talk to the grief of those whom thou hast wounded.

گناهانشان را در نظر بگیر و راه نجات را بر آنان ببند.

Add iniquity unto their iniquity: and let them not come into thy righteousness.

نامشان را از دفتر زندگی محو کن و آنان را جزء قوم خود مشمار.

Let them be blotted out of the book of the living, and not be written with the righteous.

امّا من در رنج و عذابم، ای خدا مرا نجات بده و سربلند گردان.

But I am poor and sorrowful: let thy salvation, O God, set me up on high.

من با سرود، خدا را ستایش خواهم كرد؛ و با شکرگزاری عظمت او را بیان خواهم کرد.

I will praise the name of God with a song, and will magnify him with thanksgiving.

خداوند این را بیشتر از قربانی گاو و گوساله می‌پسندد.

This also shall please the LORD better than an ox or bullock that hath horns and hoofs.

وقتی مظلومان این را ببینند، خوشحال خواهند شد و آنانی که خدا را پرستش می‌کنند، تشویق خواهند شد.

The humble shall see this, and be glad: and your heart shall live that seek God.

زیرا خداوند دعای نیازمندان را می‌شنود و یاران اسیر خود را از یاد نمی‌برد.

For the LORD heareth the poor, and despiseth not his prisoners.

ای آسمان و زمین، خدا را ستایش کنید. دریاها و همهٔ موجودات آن، او را ستایش كنید.

Let the heaven and earth praise him, the seas, and every thing that moveth therein.

خدا اورشلیم را نجات خواهد داد و شهرهای یهودا را دوباره آباد خواهد کرد. قوم او آنها را تصرّف نموده در آنها سکونت خواهد کرد.

For God will save Zion, and will build the cities of Judah: that they may dwell there, and have it in possession.

نسل بندگان او وارث آن خواهند شد و کسانی‌که او را دوست می‌دارند، در آن سکونت خواهند نمود.

The seed also of his servants shall inherit it: and they that love his name shall dwell therein.