Job 29

Kaj plue Ijob parolis siajn sentencojn, kaj diris:

І Йов далі вів мову свою та й сказав:

Ho, se estus al mi tiel, kiel en la antaŭaj monatoj, Kiel en la tempo, kiam Dio min gardis;

О, коли б я був той, як за місяців давніх, як за днів тих, коли боронив мене Бог,

Kiam Lia lumilo lumis super mia kapo; Kaj sub Lia lumo mi povis iri en mallumo;

коли над головою моєю світився світильник Його, і при світлі його я ходив в темноті,

Kiel estis al mi en la tagoj de mia juneco, Kiam la ŝirmado de Dio estis super mia tendo;

як був я за днів тих своєї погожої осени, коли Божа милість була над наметом моїм,

Kiam la Plejpotenculo estis ankoraŭ kun mi, Kaj ĉirkaŭ mi estis miaj infanoj;

коли Всемогутній зо мною ще був, а навколо мене мої діти,

Kiam miaj paŝoj laviĝadis en butero, Kaj la roko verŝadis al mi fluojn da oleo!

коли мої кроки купалися в маслі, а скеля оливні струмки біля мене лила!...

Kiam mi eliris el la pordego al la urbo Kaj aranĝis al mi sidon sur la placo,

Коли я виходив до брами при місті, і ставив на площі сидіння своє,

Vidis min junuloj kaj kaŝis sin, Kaj maljunuloj leviĝis kaj staris;

як тільки вбачали мене юнаки то ховались, а старші вставали й стояли,

Eminentuloj ĉesis paroli Kaj metis la manon sur sian buŝon;

зверхники стримували свою мову та клали долоню на уста свої,

La voĉo de altranguloj sin kaŝis, Kaj ilia lango algluiĝis al ilia palato.

ховався тоді голос володарів, а їхній язик приліпав їм був до піднебіння...

Kiam orelo aŭdis, ĝi nomis min feliĉa; Kiam okulo vidis, ĝi gloris min;

Бо яке ухо чуло про мене, то звало блаженним мене, і яке око бачило, то свідкувало за мене,

Ĉar mi savadis kriantan malriĉulon, Kaj orfon, kiu ne havis helpanton.

бо я рятував бідаря, що про поміч кричав, і сироту та безпомічного.

Beno de pereanto venadis sur min, Kaj la koro de vidvino estis ĝojigata de mi.

Благословення гинучого на мене приходило, а серце вдовиці чинив я співаючим!

Virteco estis mia vesto, Kaj mia justeco vestis min kiel mantelo kaj kapornamo.

Зодягавсь я у праведність, і вона зодягала мене, немов плащ та завій було право моє.

Mi estis okuloj por la blindulo, Kaj piedoj por la lamulo;

Очима я був для сліпого, а кривому ногами я був.

Mi estis patro por la malriĉuloj, Kaj juĝan aferon de homoj nekonataj mi esploradis;

Бідарям я був батьком, суперечку ж, якої не знав, я досліджував.

Mi rompadis la makzelojn al maljustulo, Kaj el liaj dentoj mi elŝiradis la kaptitaĵon.

Й я торощив злочинцеві щелепи, і виривав із зубів його схоплене.

Kaj mi pensis: En mia nesto mi mortos, Kaj grandnombraj kiel sablo estos miaj tagoj;

І я говорив: Умру я в своєму гнізді, і свої дні я помножу, немов той пісок:

Mia radiko estas malkovrita por la akvo, Kaj roso noktas sur miaj branĉoj.

для води був відкритий мій корень, а роса зоставалась на вітці моїй...

Mia gloro estas ĉiam nova, Kaj mia pafarko ĉiam refortiĝas en mia mano.

Моя слава була при мені все нова, і в руці моїй лук мій відновлював силу.

Oni aŭskultadis min kaj atendadis, Kaj silentadis, kiam mi donadis konsilojn.

Мене слухалися й дожидали, і мовчали на раду мою.

Post miaj vortoj oni ne plu parolis; Kaj miaj vortoj gutadis sur ilin.

По слові моїм уже не говорили, і падала мова моя на них краплями.

Oni atendadis min kiel la pluvon, Kaj malfermadis sian buŝon, kiel por malfrua pluvo.

І чекали мене, як дощу, і уста свої відкривали, немов на весінній той дощик...

Se mi iam ridis al ili, ili ne kredis tion; Kaj la lumo de mia vizaĝo ne falis.

Коли я, бувало, сміявся до них, то не вірили, та світла обличчя мого не гасили.

Kiam mi iris al ili, mi sidis sur la ĉefa loko; Mi loĝis kiel reĝo inter taĉmentoj, Kiel konsolanto de funebruloj.

Вибирав я дорогу для них і сидів на чолі, і пробував, немов цар той у війську, коли тішить засмучених він!