Job 21

Ijob respondis kaj diris:

Eyüp şöyle yanıtladı:

Aŭskultu mian parolon; Kaj ĝi estu anstataŭ viaj konsoloj.

“Sözümü dikkatle dinleyin, Bana verdiğiniz avuntu bu olsun.

Toleru, ke mi parolu; Kaj kiam mi finos mian paroladon, tiam moku.

Bırakın ben de konuşayım, Ben konuştuktan sonra alay edin.

Ĉu kontraŭ homo mi disputas? Kaj kial mi ne estu malpacienca?

“Yakınmam insana mı karşı? Niçin sabırsızlanmayayım?

Turnu vin al mi, kaj vi eksentos teruron, Kaj vi metos la manon sur la buŝon.

Bana bakın da şaşın, Elinizi ağzınıza koyun.

Kiam mi ekpensas pri tio, min atakas teruro, Kaj tremo kaptas mian korpon.

Bunu düşündükçe içimi korku sarıyor, Bedenimi titreme alıyor.

Kial malpiuloj vivas, Atingas maljunecon, akiras grandan havaĵon?

Kötüler niçin yaşıyor, Yaşlandıkça güçleri artıyor?

Ilia idaro estas bone aranĝita antaŭ ili, kune kun ili, Kaj ilia devenantaro estas antaŭ iliaj okuloj.

Çocukları sapasağlam çevrelerinde, Soyları gözlerinin önünde.

Iliaj domoj estas en paco, sen timo; Kaj la vergo de Dio ne estas sur ili.

Evleri güvenlik içinde, korkudan uzak, Tanrı’nın sopası onlara dokunmuyor.

Ilia bovo naskigas kaj ne estas forpuŝata; Ilia bovino gravediĝas kaj ne abortas.

Boğalarının çiftleşmesi hiç boşa çıkmaz, İnekleri hep doğurur, hiç düşük yapmaz.

Siajn malgrandajn infanojn ili elirigas kiel ŝafaron, Kaj iliaj knaboj saltas.

Çocuklarını sürü gibi salıverirler, Yavruları oynaşır.

Ili ĝojkrias sub la sonoj de tamburino kaj harpo, Ili estas gajaj sub la sonoj de fluto.

Tef ve lir eşliğinde şarkı söyler, Ney sesiyle eğlenirler.

Ili pasigas siajn tagojn en bonstato, Kaj iras en Ŝeolon momente.

Ömürlerini bolluk içinde geçirir, Esenlik içinde ölüler diyarına inerler.

Kaj tamen ili diras al Dio: Foriru de ni, Ni ne deziras koni Viajn vojojn;

Tanrı’ya, ‘Bizden uzak dur!’ derler, ‘Yolunu öğrenmek istemiyoruz.

Kio estas la Plejpotenculo, ke ni servu al Li? Kaj kian utilon ni havos, se ni turnos nin al Li?

Her Şeye Gücü Yeten kim ki, O’na kulluk edelim? Ne kazancımız olur O’na dua etsek?’

Sed ne de ili dependas ilia bonstato; La pensmaniero de la malpiuloj estas malproksima de mi.

Ama zenginlikleri kendi ellerinde değil. Kötülerin öğüdü benden uzak olsun.

Ĝis kiam? La lumilo de la malpiuloj estingiĝu, Kaj ilia pereo venu sur ilin; Suferojn Li partodonu al ili en Sia kolero.

“Kaç kez kötülerin kandili söndü, Başlarına felaket geldi, Tanrı öfkelendiğinde paylarına düşen kederi verdi?

Ili estu kiel pajlero antaŭ vento, Kaj kiel grenventumaĵo, kiun forportas ventego.

Kaç kez rüzgarın sürüklediği saman gibi, Kasırganın uçurduğu saman çöpü gibi oldular?

Dio konservas lian malfeliĉon por liaj infanoj; Li repagu al li mem, ke li sciu;

‘Tanrı babaların cezasını çocuklarına çektirir’ diyorsunuz, Kendilerine çektirsin de bilsinler nasıl olduğunu.

Liaj propraj okuloj vidu lian malfeliĉon, Kaj el la kolero de la Plejpotenculo li trinku.

Yıkımlarını kendi gözleriyle görsünler, Her Şeye Gücü Yeten’in gazabını içsinler.

Ĉar kiom interesas lin lia domo post li, Kiam la nombro de liaj monatoj finiĝis?

Çünkü sayılı ayları sona erince Geride bıraktıkları aileleri için niye kaygı çeksinler?

Ĉu oni povas instrui scion al Dio, Kiu juĝas ja plej altajn?

“En yüksektekileri bile yargılayan Tanrı’ya Kim akıl öğretebilir?

Unu mortas meze de sia abundeco, Tute trankvila kaj kontenta;

Biri gücünün doruğunda ölür, Büsbütün rahat ve kaygısız.

Lia brusto estas plena de lakto, Kaj liaj ostoj estas saturitaj de medolo.

Bedeni iyi beslenmiş, İlikleri dolu.

Alia mortas kun animo suferanta, Kaj li ne ĝuis bonon.

Ötekiyse acı içinde ölür, İyilik nedir hiç tatmamıştır.

Sed ambaŭ kune ili kuŝas en la tero, Kaj vermoj ilin kovras.

Toprakta birlikte yatarlar, Üzerlerini kurt kaplar.

Vidu, mi scias viajn pensojn, Kaj la argumentojn, kiujn vi malice kolektas kontraŭ mi;

“Bakın, düşüncelerinizi, Bana zarar vermek için kurduğunuz düzenleri biliyorum.

Vi diros: Kie estas la domo de la nobelo? Kaj kie estas la tendo, en kiu loĝis la malpiuloj?

‘Büyük adamın evi nerede?’ diyorsunuz, ‘Kötülerin çadırları nerede?’

Sed demandu la vojaĝantojn, Kaj ne malatentu iliajn atestojn:

Yolculara hiç sormadınız mı? Anlattıklarına kulak asmadınız mı?

En tago de malfeliĉo la malpiulo estas ŝirmata, En tago de kolero li estas metata flanken.

Felaket günü kötü insan esirgenir, Gazap günü ona kurtuluş yolu gösterilir.

Kiu montros antaŭ lia vizaĝo lian konduton? Kiu repagos al li, se li ion faris?

Kim davranışını onun yüzüne vurur? Kim yaptığının karşılığını ona ödetir?

Kaj li estas akompanata al la tomboj, Kaj sur la tomba altaĵeto estas starigataj gardistoj.

Mezarlığa taşınır, Kabri başında nöbet tutulur.

Dolĉaj estas por li la terbuloj de la valo, Kaj post li treniĝas ĉiuj homoj, Kaj sennombraj estas tiuj, kiuj iris antaŭ li.

Vadi toprağı tatlı gelir ona, Herkes ardından gider, Önüsıra gidenlerse sayısızdır.

Kiel do vi volas konsoli min per vantaĵo, Kaj viaj respondoj enhavas nur malĝustaĵojn?

“Boş laflarla beni nasıl avutursunuz? Yanıtlarınızdan çıkan tek sonuç yalandır.”