Job 27

Kaj Ijob daŭrigis siajn sentencojn, kaj diris:

Job prit de nouveau la parole sous forme sentencieuse et dit:

Kiel vivas Dio, kiu rifuzis al mi miajn rajtojn, Kaj la Plejpotenculo, kiu afliktas mian animon:

Dieu qui me refuse justice est vivant! Le Tout-Puissant qui remplit mon âme d'amertume est vivant!

Tiel longe, kiel mia animo estas en mi Kaj la spiro de Dio en mia nazo,

Aussi longtemps que j'aurai ma respiration, Et que le souffle de Dieu sera dans mes narines,

Miaj lipoj ne eldiros malĝustaĵon, Kaj mia lango ne diros malveraĵon.

Mes lèvres ne prononceront rien d'injuste, Ma langue ne dira rien de faux.

Malproksime estas de mi, Rigardi vin kiel pravajn; Ĝis mia morto mi ne ĉesos rigardi min kiel senkulpan.

Loin de moi la pensée de vous donner raison! Jusqu'à mon dernier soupir je défendrai mon innocence;

Mian pravecon mi tenas forte, kaj mi ne ellasos ĝin; Dum mia tuta vivo mia koro ne faros al mi riproĉon pri tio.

Je tiens à me justifier, et je ne faiblirai pas; Mon coeur ne me fait de reproche sur aucun de mes jours.

Mia malamiko estu rigardata kiel malvirtulo, Kaj mia kontraŭulo kiel malpiulo.

Que mon ennemi soit comme le méchant, Et mon adversaire comme l'impie!

Ĉar kio estas la espero de hipokritulo, Kiam Dio faras al li finon, elŝiras lian animon?

Quelle espérance reste-t-il à l'impie, Quand Dieu coupe le fil de sa vie, Quand il lui retire son âme?

Ĉu lian kriadon Dio aŭskultos, Kiam trafos lin malfeliĉo?

Est-ce que Dieu écoute ses cris, Quand l'angoisse vient l'assaillir?

Ĉu li povas havi ĝuon de la Plejpotenculo, Voki al Dio en ĉiu tempo?

Fait-il du Tout-Puissant ses délices? Adresse-t-il en tout temps ses prières à Dieu?

Mi instruos vin pri la mano de Dio; Mi ne kaŝos antaŭ vi tion, kio estas ĉe la Plejpotenculo.

Je vous enseignerai les voies de Dieu, Je ne vous cacherai pas les desseins du Tout-Puissant.

Jen vi ĉiuj mem vidis; Kial do vi parolas senenhavaĵon?

Mais vous les connaissez, et vous êtes d'accord; Pourquoi donc vous laisser aller à de vaines pensées?

Tia estas la sorto de malbona homo ĉe Dio, Kaj la parto, kiun tiranoj ricevas de la Plejpotenculo:

Voici la part que Dieu réserve au méchant, L'héritage que le Tout-Puissant destine à l'impie.

Se li havos multe da filoj, ili iros sub la glavon; Kaj lia devenantaro ne havos sate panon.

S'il a des fils en grand nombre, c'est pour le glaive, Et ses rejetons manquent de pain;

Tiujn, kiuj restos ĉe li, enterigos la morto; Kaj liaj vidvinoj ne ploros.

Ceux qui échappent sont enterrés par la peste, Et leurs veuves ne les pleurent pas.

Se li kolektos arĝenton kiel polvon Kaj pretigos al si vestojn kiel argilon,

S'il amasse l'argent comme la poussière, S'il entasse les vêtements comme la boue,

Tiam li pretigos, sed justulo metos sur sin la vestojn, Kaj senkulpulo dividos la arĝenton.

C'est lui qui entasse, mais c'est le juste qui se revêt, C'est l'homme intègre qui a l'argent en partage.

Li konstruas sian domon kiel tineo, Kaj kiel gardisto, kiu faras al si laŭbon.

Sa maison est comme celle que bâtit la teigne, Comme la cabane que fait un gardien.

Li kuŝiĝas riĉa, kaj nenion kunportas; Li malfermas la okulojn, kaj jam nenio ekzistas.

Il se couche riche, et il meurt dépouillé; Il ouvre les yeux, et tout a disparu.

Teruro superfalos lin kiel akvo; En la nokto forportos lin ventego.

Les terreurs le surprennent comme des eaux; Un tourbillon l'enlève au milieu de la nuit.

Levos lin vento orienta, kaj foriros, Kaj forblovos lin de lia loko.

Le vent d'orient l'emporte, et il s'en va; Il l'arrache violemment de sa demeure.

Li tion ĵetos sur lin senkompate; De Lia mano li kuros kaj kuros.

Dieu lance sans pitié des traits contre lui, Et le méchant voudrait fuir pour les éviter.

Oni kunfrapos pri li la manojn, Kaj oni fajfos pri li sur lia loko.

On bat des mains à sa chute, Et on le siffle à son départ.