Job 29

Kaj plue Ijob parolis siajn sentencojn, kaj diris:

Og Job vedblev at fremsætte sit Tankesprog:

Ho, se estus al mi tiel, kiel en la antaŭaj monatoj, Kiel en la tempo, kiam Dio min gardis;

Ak, havde jeg det som tilforn, som dengang Gud tog sig af mig,

Kiam Lia lumilo lumis super mia kapo; Kaj sub Lia lumo mi povis iri en mallumo;

da hans Lampe lyste over mit Hoved, og jeg ved hans Lys vandt frem i Mørke,

Kiel estis al mi en la tagoj de mia juneco, Kiam la ŝirmado de Dio estis super mia tendo;

som i mine modne År, da Guds Fortrolighed var over mit Telt,

Kiam la Plejpotenculo estis ankoraŭ kun mi, Kaj ĉirkaŭ mi estis miaj infanoj;

da den Almægtige end var hos mig og mine Drenge var om mig,

Kiam miaj paŝoj laviĝadis en butero, Kaj la roko verŝadis al mi fluojn da oleo!

da mine Fødder vaded i Fløde, og Olie strømmede, hvor jeg stod,

Kiam mi eliris el la pordego al la urbo Kaj aranĝis al mi sidon sur la placo,

da jeg gik ud til Byens Port og rejste mit Sæde på Torvet.

Vidis min junuloj kaj kaŝis sin, Kaj maljunuloj leviĝis kaj staris;

Når Ungdommen så mig, gemte deo sig, Oldinge rejste sig op og stod,

Eminentuloj ĉesis paroli Kaj metis la manon sur sian buŝon;

Høvdinger standsed i Talen og lagde Hånd på Mund,

La voĉo de altranguloj sin kaŝis, Kaj ilia lango algluiĝis al ilia palato.

Stormænds Røst forstummed, deres Tunge klæbed til Ganen;

Kiam orelo aŭdis, ĝi nomis min feliĉa; Kiam okulo vidis, ĝi gloris min;

Øret hørte og priste mig lykkelig, Øjet så og tilkendte mig Ære.

Ĉar mi savadis kriantan malriĉulon, Kaj orfon, kiu ne havis helpanton.

Thi jeg redded den arme, der skreg om Hjælp, den faderløse, der savned en Hjælper;

Beno de pereanto venadis sur min, Kaj la koro de vidvino estis ĝojigata de mi.

den, det gik skævt, velsignede mig, jeg frydede Enkens Hjerte;

Virteco estis mia vesto, Kaj mia justeco vestis min kiel mantelo kaj kapornamo.

jeg klædte mig i Retfærd, og den i mig, i Ret som Kappe og Hovedbind.

Mi estis okuloj por la blindulo, Kaj piedoj por la lamulo;

Jeg var den blindes Øje, jeg var den lammes Fod;

Mi estis patro por la malriĉuloj, Kaj juĝan aferon de homoj nekonataj mi esploradis;

jeg var de fattiges Fader, udreded den mig ukendtes Sag;

Mi rompadis la makzelojn al maljustulo, Kaj el liaj dentoj mi elŝiradis la kaptitaĵon.

den lovløses Tænder brød jeg, rev Byttet ud af hans Gab.

Kaj mi pensis: En mia nesto mi mortos, Kaj grandnombraj kiel sablo estos miaj tagoj;

Så tænkte jeg da: "Jeg skal dø i min Rede, leve så længe som Føniksfuglen;

Mia radiko estas malkovrita por la akvo, Kaj roso noktas sur miaj branĉoj.

min Rod kan Vand komme til, Duggen har Nattely i mine Grene;

Mia gloro estas ĉiam nova, Kaj mia pafarko ĉiam refortiĝas en mia mano.

min Ære er altid ny, min Bue er altid ung i min Hånd!"

Oni aŭskultadis min kaj atendadis, Kaj silentadis, kiam mi donadis konsilojn.

Mig hørte de på og bied, var tavse, mens jeg gav Råd;

Post miaj vortoj oni ne plu parolis; Kaj miaj vortoj gutadis sur ilin.

ingen tog Ordet, når jeg havde talt, mine Ord faldt kvægende på dem;

Oni atendadis min kiel la pluvon, Kaj malfermadis sian buŝon, kiel por malfrua pluvo.

de bied på mig som på Regn, spærred Munden op efter Vårregn.

Se mi iam ridis al ili, ili ne kredis tion; Kaj la lumo de mia vizaĝo ne falis.

Mistrøstige smilte jeg til, mit Åsyns Lys fik de ej til at svinde.

Kiam mi iris al ili, mi sidis sur la ĉefa loko; Mi loĝis kiel reĝo inter taĉmentoj, Kiel konsolanto de funebruloj.

Vejen valgte jeg for dem og sad som Høvding, troned som Konge blandt Hærmænd, som den, der gav sørgende Trøst.