Job 36

Kaj plue parolis Elihu, kaj diris:

Zatím přidal Elihu, a řekl:

Atendu ankoraŭ iom; mi montros al vi, Ĉar mi havas ankoraŭ kion paroli pro Dio.

Postrp mne maličko, a oznámímť šíře; neboť mám ještě, co bych za Boha mluvil.

Mi prenos mian scion de malproksime, Kaj mi montros, ke mia Kreinto estas prava.

Vynesu smysl svůj zdaleka, a stvořiteli svému přivlastním spravedlnost.

Ĉar vere miaj vortoj ne estas mensogaj; Homo sincera estas antaŭ vi.

V pravdě, žeť nebudou lživé řeči mé; zdravě smýšlejícího máš mne s sebou.

Vidu, Dio estas potenca, kaj tamen Li neniun malŝatas; Li estas potenca per la forto de la koro.

Aj, Bůh silný mocný jest, aniž svých zamítá; silný jest, a srdce udatného.

Al malpiulo Li ne permesas vivi, Kaj al mizeruloj Li donas justecon.

Neobživuje bezbožného, chudým pak k soudu dopomáhá.

Li ne forturnas de virtuloj Siajn okulojn, Sed kun reĝoj sur trono Li sidigas ilin por ĉiam, Por ke ili estu altaj.

Neodvrací od spravedlivého očí svých, nýbrž s králi na stolici sází je na věky, i bývají zvýšeni.

Kaj se ili estas ligitaj per ĉenoj, Malliberigitaj mizere per ŝnuroj,

Pakli by poutami sevříni byli, zapleteni jsouce provazy ssoužení:

Tiam Li montras al ili iliajn farojn kaj kulpojn, Kiel grandaj ili estas.

Tudy jim v známost uvodí hřích jejich, a že přestoupení jejich se ssilila.

Li malfermas ilian orelon por la moralinstruo, Kaj diras, ke ili deturnu sin de malbonagoj.

A tak otvírá sluch jejich, aby se napravili, anobrž mluví jim, aby se navrátili od nepravosti.

Se ili obeas kaj servas al Li, Tiam ili finas siajn tagojn en bono Kaj siajn jarojn en stato agrabla;

Uposlechnou-li a budou-li jemu sloužiti, stráví dny své v dobrém, a léta svá v potěšení.

Sed se ili ne obeas, Tiam ili pereas per glavo Kaj mortas en malprudento.

Pakli neuposlechnou, od meče sejdou, a pozdychají bez umění.

La hipokrituloj portas en si koleron; Ili ne vokas, kiam Li ilin ligis;

Nebo kteříž jsou nečistého srdce, přivětšují hněvu, aniž k němu volají, když by je ssoužil.

Ilia animo mortas en juneco, Kaj ilia vivo pereas inter la malĉastuloj.

Protož umírá v mladosti duše jejich, a život jejich s smilníky.

Li savas la suferanton en lia mizero, Kaj per la sufero Li malfermas ilian orelon.

Vytrhuje, pravím, ssouženého z jeho ssoužení, a ty, jejichž sluch otvírá, v trápení.

Ankaŭ vin Li elkondukus el la suferoj En spacon vastan, kie ne ekzistas premateco; Kaj vi havus pacon ĉe via tablo, plena de grasaĵoj.

A tak by i tebe přenesl z prostředku úzkosti na širokost, kdež není stěsnění, a byl by pokojný stůl tvůj tukem oplývající.

Sed vi fariĝis plena de kulpoj de malvirtulo; Kulpo kaj juĝo tenas sin kune.

Ale ty zasloužils, abys jako bezbožný souzen byl; soud a právo na tě dochází.

Via kolero ne forlogu vin al mokado, Kaj grandeco de elaĉeto ne deklinu vin.

Jistě strach, aby tě neuvrhl Bůh u větší ránu, tak že by jakkoli veliká výplaty mzda, tebe nevyprostila.

Ĉu Li atentos vian riĉecon? Ne, nek oron, nek forton aŭ potencon.

Zdaliž by sobě co vážil bohatství tvého? Jistě ani nejvýbornějšího zlata, ani jakékoli síly neb moci tvé.

Ne strebu al tiu nokto, Kiu forigas popolojn de ilia loko.

Nechvátejž tedy k noci, v kterouž odcházejí lidé na místo své.

Gardu vin, ne kliniĝu al malpieco; Ĉar tion vi komencis pro la mizero.

Hleď, abys se neohlédal na marnost, zvoluje ji raději, nežli ssoužení.

Vidu, Dio estas alta en Sia forto. Kiu estas tia instruanto, kiel Li?

Aj, Bůh silný nejvyšší jest mocí svou. Kdo jemu podobný učitel?

Kiu povas preskribi al Li vojon? Kaj kiu povas diri: Vi agis maljuste?

Kdo jemu vyměřil cestu jeho? Kdo jemu smí říci: Činíš nepravost?

Memoru, ke vi honoru Liajn farojn, Pri kiuj kantas la homoj.

Pamětliv buď raději, abys vyvyšoval dílo jeho, kteréž spatřují lidé,

Ĉiuj homoj ilin vidas; Homo rigardas ilin de malproksime.

Kteréž, pravím, všickni lidé vidí, na něž člověk patří zdaleka.

Vidu, Dio estas granda kaj nekonata; La nombro de Liaj jaroj estas neesplorebla.

Nebo Bůh silný tak jest veliký, že ho nemůžeme poznati, počet let jeho jest nevystižitelný.

Kiam Li malgrandigas la gutojn de akvo, Ili verŝiĝas pluve el la nebulo;

On zajisté vyvodí krůpěje vod, kteréž vylévají déšť z oblaků jeho,

Verŝiĝas la nuboj Kaj gutas sur multe da homoj.

Když se rozpouštějí oblakové, a kropí na mnohé lidi.

Kaj kiam Li intencas etendi la nubojn Kiel tapiŝojn de Sia tendo,

(Anobrž vyrozumí-li kdo roztažení oblaků, a zvuku stánku jeho,

Tiam Li etendas sur ilin Sian lumon Kaj kovras la radikojn de la maro.

Jak rozprostírá nad ním světlo své, aneb všecko moře přikrývá?

Ĉar per ili Li juĝas la popolojn Kaj donas ankaŭ manĝaĵon abunde.

Skrze ty věci zajisté tresce lidi, a též dává pokrmu hojnost.

Per la manoj Li kovras la lumon Kaj ordonas al ĝi aperi denove.

Oblaky zakrývá světlo, a přikazuje mu ukrývati se za to, co je potkává.)

Antaŭdiras pri ĝi ĝia bruo, Kaj eĉ la brutaroj, kiam ĝi alproksimiĝas.

Ohlašuje o něm zvuk jeho, též dobytek, a to hned, když pára zhůru vstupuje. [ (Job 36:34) Takéť se i nad tím děsí srdce mé, až se pohybuje z místa svého. ]