Psalms 69

Een psalm van David, voor den opperzangmeester, op Schoschannim.

För sångmästaren, efter »Liljor»; av David.

Verlos mij, o God! want de wateren zijn gekomen tot aan de ziel.

 Fräls mig, Gud; ty vattnen      tränga mig inpå livet.

Ik ben gezonken in grondeloze modder, waar men niet kan staan; ik ben gekomen in de diepten der wateren, en de vloed overstroomt mij.

 Jag har sjunkit ned i djup dy,      där ingen botten är;  jag har kommit i djupa vatten,      och svallet vill fördränka mig.

Ik ben vermoeid van mijn roepen, mijn keel is ontstoken, mijn ogen zijn bezweken, daar ik ben hopende op mijn God.

 Jag har ropat mig trött,      min strupe är förtorkad;  mina ögon försmäkta      av förbidan efter min Gud.

Die mij zonder oorzaak haten, zijn meer dan de haren mijns hoofds; die mij zoeken te vernielen, die mij om valse oorzaken vijand zijn, zijn machtig geworden; wat ik niet geroofd heb, moet ik alsdan wedergeven.

 Flera än håren på mitt huvud      äro de som hata mig utan sak;  många äro de som vilja förgöra mig,      de som äro mina fiender utan skäl;  vad jag icke har rövat,      det måste jag gälda.

O God! Gij weet van mijn dwaasheid, en mijn schulden zijn voor U niet verborgen.

 Du, o Gud,      känner min dårskap,  och mina skulder äro icke      förborgade för dig.

Laat hen door mij niet beschaamd worden, die U verwachten, o Heere, HEERE der heirscharen, laat hen door mij niet te schande worden, die U zoeken, o God Israëls!

 Låt icke i mig dem komma på skam,      som förbida dig, Herre,      HERRE Sebaot;  Låt icke i mig dem varda till blygd,      som söka dig,      du Israels Gud.

Want om Uwentwil draag ik versmaadheid; schande heeft mijn aangezicht bedekt.

 Ty för din skull bär jag smälek,  för din skull höljer blygsel mitt ansikte;

Ik ben mijn broederen vreemd geworden, en onbekend aan mijner moeders kinderen.

 främmande har jag blivit för mina bröder  och en främling för min moders barn.

Want de ijver van Uw huis heeft mij verteerd; en de smaadheden dergenen, die U smaden, zijn op mij gevallen.

 Ty nitälskan för ditt hus har förtärt mig,  och dina smädares smädelser hava fallit över mig.

En ik heb geweend in het vasten mijner ziel; maar het is mij geworden tot allerlei smaad.

 Jag grät, ja, min själ grät under fasta,  men det blev mig till smälek.

En ik heb een zak tot mijn kleed aangedaan; maar ik ben hun tot een spreekwoord geworden.

 Jag klädde mig i sorgdräkt,  men jag blev för dem ett ordspråk.

Die in de poort zitten, klappen van mij; en ik ben een snarenspel dergenen, die sterken drank drinken.

 Om mig tassla de, när de sitta i porten;  i dryckeslag göra de visor om mig.

Maar mij aangaande, mijn gebed is tot U, o HEERE; er is een tijd des welbehagens, o God! door de grootheid Uwer goedertierenheid; verhoor mij door de getrouwheid Uws heils.

 Men jag kommer med min bön till dig,      HERRE, i behaglig tid,  genom din stora nåd, o Gud;  svara mig i din frälsande trofasthet.

Ruk mij uit het slijk, en laat mij niet verzinken; laat mij gered worden van mijn haters, en uit de diepten der wateren.

 Rädda mig ur dyn, så att jag icke sjunker ned;  låt mig bliva räddad från dem som hata mig      och från de djupa vattnen.

Laat de watervloed mij niet overstromen, en laat de diepte mij niet verslinden; en laat den put zijn mond over mij niet toesluiten.

 Låt icke vattensvallet fördränka mig  eller djupet uppsluka mig;  och låt ej graven tillsluta sitt gap över mig.

Verhoor mij, o HEERE, want Uw goedertierenheid is goed; zie mij aan naar de grootheid Uwer barmhartigheden.

 Svara mig, HERRE,      ty god är din nåd;  vänd dig till mig      efter din stora barmhärtighet.

En verberg Uw aangezicht niet van Uw knecht, want mij is bange; haast U, verhoor mij.

 Fördölj icke ditt ansikte för din tjänare,  ty jag är i nöd; skynda att svara mig.

Nader tot mijn ziel, bevrijd ze; verlos mij om mijner vijanden wil.

 Kom till min själ och förlossa henne;  befria mig för mina fienders skull.

Gij weet mijn versmaadheid, en mijn schaamte, en mijn schande; al mijn benauwers zijn voor U.

 Du känner min smälek,      min skam och blygd;  du ser alla mina ovänner.

De versmaadheid heeft mijn hart gebroken, en ik ben zeer zwak; en ik heb gewacht naar medelijden, maar er is geen; en naar vertroosters, maar heb ze niet gevonden.

 Smälek har krossat mitt hjärta,      så att jag är vanmäktig;  jag väntade på medlidande, men där var intet,  och på tröstare, men jag fann ingen.

Ja, zij hebben mij gal tot mijn spijs gegeven; en in mijn dorst hebben zij mij edik te drinken gegeven.

 De gåvo mig galla att äta,  och ättika att dricka, i min törst.

Hun tafel worde voor hun aangezicht tot een strik, en tot volle vergelding tot een valstrik.

 Må deras bord framför dem bliva till en snara  och till ett giller, bäst de gå där säkra;

Laat hun ogen duister worden, dat zij niet zien; en doe hun lenden gedurig waggelen.

 må deras ögon förmörkas, så att de icke se;  gör deras länder vacklande alltid.

Stort over hen Uw gramschap uit; en de hittigheid Uws toorns grijpe hen aan.

 Gjut ut över dem din ogunst,  och låt din vredes glöd hinna upp dem.

Hun paleis zij verwoest; in hun tenten zij geen inwoner.

 Deras gård blive öde,  ingen må finnas, som bor i deras hyddor,

Want zij vervolgen, dien Gij geslagen hebt; en maken een praat van de smart Uwer verwonden.

 eftersom de förfölja dem som du själv har slagit  och orda om huru de plågas, som du har stungit.

Doe misdaad tot hun misdaad, en laat hen niet komen tot Uw gerechtigheid.

 Låt dem gå från missgärning till missgärning,  och låt dem icke komma till din rättfärdighet.

Laat hen uitgedelgd worden uit het boek des levens, en met de rechtvaardigen niet aangeschreven worden.

 Må de utplånas ur de levandes bok  och icke varda uppskrivna bland de rättfärdiga.

Doch ik ben ellendig en in smart; Uw heil, o God! zette mij in een hoog vertrek.

 Men mig som är betryckt och plågad,  mig skall din frälsning, o Gud, beskydda.

Ik zal Gods Naam prijzen met gezang, en Hem met dankzegging grootmaken.

 Jag vill lova Guds namn med sång  och upphöja honom med tacksägelse.

En het zal den HEERE aangenamer zijn dan een os, of een gehoornde var, die de klauwen verdeelt.

 Det skall behaga HERREN bättre än någon tjur,  något offerdjur med horn och klövar.

De zachtmoedigen, dit gezien hebbende, zullen zich verblijden; en gij, die God zoekt, ulieder hart zal leven.

 När de ödmjuka se det, skola de glädja sig;  I som söken Gud, edra hjärtan skola leva.

Want de HEERE hoort de nooddruftigen, en Hij veracht Zijn gevangenen niet.

 Ty HERREN lyssnar till de fattiga  och föraktar icke sina fångna.

Dat Hem prijzen de hemel en de aarde, de zeeën, en al wat daarin wriemelt.

 Honom love himmelen och jorden,  havet och allt vad som rör sig däri.

Want God zal Sion verlossen, en de steden van Juda bouwen; en aldaar zullen zij wonen, en haar erfelijk bezitten; En het zaad Zijner knechten zal haar beërven; en de liefhebbers Zijns Naams zullen daarin wonen.

 Ty Gud skall frälsa Sion,  han skall bygga upp Juda städer;  man skall bo i dem och besitta landet. [ (Psalms 69:37)  Hans tjänares barn skola få det till arvedel,  och de som älska hans namn skola bo däri. ]