Job 21

Maar Job antwoordde en zeide:
Тогава Йов отговори и каза:
Hoort aandachtelijk mijn rede, en laat dit zijn uw vertroostingen.
Слушайте внимателно речта ми и нека това бъде утехата от вас.
Verdraagt mij, en ik zal spreken; en nadat ik gesproken zal hebben, spot dan.
Потърпете ме, и ще говоря; а след като съм говорил, се присмивай.
Is (mij aangaande) mijn klacht tot den mens? Doch of het zo ware, waarom zou mijn geest niet verdrietig zijn?
На човек ли се оплаквам? И защо да не се притесни духът ми?
Ziet mij aan, en wordt verbaasd, en legt de hand op den mond.
Обърнете се към мен и онемейте, и сложете ръка на уста!
Ja, wanneer ik daaraan gedenk, zo word ik beroerd, en mijn vlees heeft een gruwen gevat.
Дори и когато си спомня, се ужасявам и трепет обзема плътта ми.
Waarom leven de goddelozen, worden oud, ja, worden geweldig in vermogen?
Защо безбожните живеят, остаряват, стават много силни?
Hun zaad is bestendig met hen voor hun aangezicht, en hun spruiten zijn voor hun ogen.
Потомството им се утвърждава заедно с тях пред лицето им, издънките им — пред очите им.
Hun huizen hebben vrede zonder vreze, en de roede Gods is op hen niet.
Домовете им са в безопасност от страх и Божията тояга не е върху тях.
Zijn stier bespringt, en mist niet; zijn koe kalft, en misdraagt niet.
Говедата им се плодят, без да пропускат; кравата им се тели, без да помята.
Hun jonge kinderen zenden zij uit als een kudde, en hun kinderen huppelen.
Пускат момчетата си като стадо и децата им скачат наоколо.
Zij heffen op met de trommel en de harp, en zij verblijden zich op het geluid des orgels.
Издигат глас със тъпанче и арфа и се радват при звука на флейта.
In het goede verslijten zij hun dagen; en in een ogenblik dalen zij in het graf.
Прекарват дните си в благополучие и в миг потъват във Шеол.
Nochtans zeggen zij tot God: Wijk van ons, want aan de kennis Uwer wegen hebben wij geen lust.
И въпреки това казват на Бога: Махни се от нас, защото не желаем познанието на пътищата Ти!
Wat is de Almachtige, dat wij Hem zouden dienen? En wat baat zullen wij hebben, dat wij Hem aanlopen zouden?
Какво е Всемогъщият, че да Му служим? И какво ни ползва да Го призоваваме?
Doch ziet, hun goed is niet in hun hand; de raad der goddelozen is verre van mij.
Ето, благополучието им не е в ръката им. Далеч да е от мен съветът на безбожните!
Hoe dikwijls geschiedt het, dat de lamp der goddelozen uitgeblust wordt, en hun verderf hun overkomt; dat God hun smarten uitdeelt in Zijn toorn!
Колко често угасва светилото на безбожните и бедствието им връхлита върху тях, и Бог им разпределя примки в гнева Си,
Dat zij gelijk stro worden voor den wind, en gelijk kaf, dat de wervelwind wegsteelt;
и те са като слама пред вятъра и като плява, която бурята отнася?
Dat God Zijn geweld weglegt voor Zijn kinderen, hem vergeldt, dat hij het gewaar wordt;
Дали Бог пази наказанието за греха му за децата му? По-добре да отплати на него, за да разбере!
Dat zijn ogen zijn ondergang zien, en hij drinkt van de grimmigheid des Almachtigen!
Собствените му очи да видят гибелта му и от яростта на Всемогъщия да пие!
Want wat lust zou hij na zich aan zijn huis hebben, als het getal zijner maanden afgesneden is?
Защото, каква радост има от дома си след себе си, когато броят на месеците му се пресече насред?
Zal men God wetenschap leren, daar Hij de hogen richt?
Ще научи ли някой Бога на знание, когато Той е, който съди високопоставените?
Deze sterft in de kracht zijner volkomenheid, daar hij gans stil en gerust was;
Един умира в цялата си сила, напълно спокоен и сигурен;
Zijn melkvaten waren vol melk, en het merg zijner benen was bevochtigd.
ребрата му са пълни с тлъстина и мозъкът на костите му свеж е.
De ander daarentegen sterft met een bittere ziel, en hij heeft van het goede niet gegeten.
А друг умира с горестна душа и никога не е ял с радост.
Zij liggen te zamen neder in het stof, en het gewormte overdekt ze.
Заедно лежат в пръстта и червеи покриват ги еднакво.
Ziet, ik weet ulieder gedachten, en de boze verdichtselen, waarmede gij tegen mij geweld doet.
Ето, зная мислите ви и плановете ви за моето съсипване.
Want gij zult zeggen: Waar is het huis van den prins, en waar is de tent van de woningen der goddelozen?
Защото вие казвате: Къде е къщата на първенеца? Къде е шатрата и жилището на безбожните?
Hebt gijlieden niet gevraagd de voorbijgaanden op den weg, en kent gij hun tekenen niet?
Не сте ли попитали пътуващите по пътя? И не познавате ли техните белези?
Dat de boze onttrokken wordt ten dage des verderfs; dat zij ten dage der verbolgenheden ontvoerd worden.
Защото безбожните се пазят за ден на гибел и в деня на ярост ще бъдат отведени.
Wie zal hem in het aangezicht zijn weg vertonen? Als hij wat doet, wie zal hem vergelden?
Кой ще изяви пътя му в лицето му? И кой ще му отплати, каквото е извършил?
Eindelijk wordt hij naar de graven gebracht, en is gedurig in den aardhoop.
Но и той ще бъде отведен в гроба и в гроба ще остане.
De kluiten des dals zijn hem zoet, en hij trekt na zich alle mensen; en dergenen, die voor hem geweest zijn, is geen getal.
Буците на долината ще му бъдат сладки и всеки човек ще отиде след него, както безброй други преди него са отишли.
Hoe vertroost gij mij dan met ijdelheid, dewijl in uw antwoorden overtreding overig is?
Как тогава ще ме утешавате с празни думи, когато в отговорите ви остава лъжовност?