Psalms 69

(Til Sangmesteren. Til Liljerne. Af David.) Frels mig Gud, thi Vandene når mig til Sjælen,

Kurtar beni, ey Tanrı, Sular boyuma ulaştı.

jeg er sunket i bundløst Dynd, hvor der intet Fodfæste er, kommet i Vandenes Dyb, og Strømmen går over mig;

Dipsiz batağa gömülüyorum, Basacak yer yok. Derin sulara battım, Sellere kapıldım.

træt har jeg skreget mig, Struben brænder, mit Øje er mat af at bie på min Gud;

Tükendim feryat etmekten, Boğazım kurudu; Gözlerimin feri sönüyor Tanrım’ı beklemekten.

flere end mit Hoveds Hår er de, der hader mig uden Grund, mange er de, som vil mig til Livs, uden Skel er mig fjendske; hvad jeg ikke har ranet, skal jeg dog erstatte!

[] Yok yere benden nefret edenler Saçlarımdan daha çok. Kalabalıktır canıma kasteden haksız düşmanlarım. Çalmadığım malı nasıl geri verebilirim?

Gud, du kender min Dårskab, min Skyld er ej skjult for dig.

Akılsızlığımı biliyorsun, ey Tanrı, Suçlarım senden gizli değil.

Lad mig ej bringe Skam over dem, som bier på dig, o Herre, Hærskarers HERRE, lad mig ej bringe Skændsel over dem der søger dig, Israels Gud!

Ya Rab, Her Şeye Egemen RAB, Utanmasın sana umut bağlayanlar benim yüzümden! Ey İsrail’in Tanrısı, Benim yüzümden sana yönelenler rezil olmasın!

Thi for din Skyld bærer jeg Spot, mit Åsyn dækkes af Skændsel;

Senin uğruna hakarete katlandım, Utanç kapladı yüzümü.

fremmed er jeg for mine Brødre en Udlænding for min Moders Sønner.

Kardeşlerime yabancı, Annemin öz oğullarına uzak kaldım.

Thi Nidkærhed for dit Hus har fortæret mig, Spotten mod dig er faldet på mig:

[] [] Çünkü evin için gösterdiğim gayret beni yiyip bitirdi, Sana edilen hakaretlere ben uğradım.

jeg spæged min Sjæl med Faste, og det blev mig til Spot;

Oruç tutup ağlayınca, Yine hakarete uğradım.

i Sæk har jeg klædt mig, jeg blev dem et Mundheld.

Çula büründüğüm zaman Alay konusu oldum.

De, der sidder i Porten, taler om mig, ved Drikkelagene synger de om mig.

Kent kapısında oturanlar beni çekiştiriyor, Sarhoşların türküsü oldum.

Men jeg beder, HERRE, til dig i Nådens Tid, o Gud, i din store Miskundhed svare du mig!

Ama benim duam sanadır, ya RAB. Ey Tanrı, sevginin bolluğuyla, Güvenilir kurtarışınla uygun gördüğünde Yanıtla beni.

Frels mig med din trofaste Hjælp fra Dyndet, at jeg ikke skal synke; red mig fra dem, der hader mig, fra Vandenes Dyb,

Beni çamurdan kurtar, İzin verme batmama; Benden nefret edenlerden, Derin sulardan kurtulayım.

lad Strømmen ikke gå over mig; lad Dybet ikke sluge mig eller Brønden lukke sig over mig.

Seller beni sürüklemesin, Engin beni yutmasın, Ölüm çukuru ağzını üstüme kapamasın.

Svar mig, HERRE, thi god er din Nåde, vend dig til mig efter din store Barmhjertighed;

Yanıt ver bana, ya RAB, Çünkü sevgin iyidir. Yüzünü çevir bana büyük merhametinle!

dit Åsyn skjule du ej for din Tjener, thi jeg er i Våde, skynd dig og svar mig;

Kulundan yüzünü gizleme, Çünkü sıkıntıdayım, hemen yanıtla beni!

kom til min Sjæl og løs den, fri mig for mine Fjenders Skyld!

Yaklaş bana, kurtar canımı, Al başımdan düşmanlarımı.

Du ved, hvorledes jeg smædes og bærer Skam og Skændsel; du har Rede på alle mine Fjender.

Bana nasıl hakaret edildiğini, Utandığımı, rezil olduğumu biliyorsun; Düşmanlarımın hepsi senin önünde.

Spot har ulægeligt knust mit Hjerte; jeg bied forgæves på Medynk, på Trøstere uden at finde;

Hakaret kalbimi kırdı, dertliyim, Acılarımı paylaşacak birini bekledim, çıkmadı, Avutacak birini aradım, bulamadım.

de gav mig Malurt at spise og slukked min Tørst med Eddike.

[] Yiyeceğime zehir kattılar, Sirke içirdiler susadığımda.

Lad Bordet foran dem blive en Snare, deres Takofre blive en Fælde;

[] Önlerindeki sofra tuzak olsun onlara, Yandaşları için kapan olsun!

lad Øjnene slukkes, så Synet svigter, lad Lænderne altid vakle!

Gözleri kararsın, göremesinler! Bellerini hep bükük tut!

Din Vrede udøse du over dem din glødende Harme nå dem;

Gazabını yağdır üzerlerine, Öfkenin ateşi yapışsın yakalarına!

deres Teltlejr blive et Øde, og ingen bo i deres Telte!

[] Issız kalsın konakları, Çadırlarında oturan olmasın!

Thi de forfølger den, du slog, og øger Smerten for dem, du såred.

Çünkü senin vurduğun insanlara zulmediyor, Yaraladığın insanların acısını konuşuyorlar.

Tilregn dem hver eneste Brøde lad dem ikke få Del i din Retfærd;

Ceza yağdır başlarına, Senin tarafından aklanmasınlar!

lad dem slettes af Livets Bog, ej optegnes blandt de retfærdige!

[] Yaşam kitabından silinsin adları, Doğrularla yan yana yazılmasınlar!

Men mig, som er arm og lidende, bjærge din Frelse, o Gud!

Bense ezilmiş ve kederliyim, Senin kurtarışın, ey Tanrı, bana bir kale olsun!

Jeg vil prise Guds Navn med Sang og ophøje ham med Tak;

Tanrı’nın adını ezgilerle öveceğim, Şükranlarımla O’nu yücelteceğim.

det er mer for HERREN end Okser end Tyre med Horn og Klove!

RAB’bi bir öküzden, Boynuzlu, tırnaklı bir boğadan Daha çok hoşnut eder bu.

Når de ydmyge ser det, glæder de sig; I, som søger Gud, eders Hjerte oplives!

Mazlumlar bunu görünce sevinsin, Ey Tanrı’ya yönelen sizler, yüreğiniz canlansın.

Thi HERREN låner de fattige Øre, han agter ej fangne Venner ringe.

Çünkü RAB yoksulları işitir, Kendi tutsak halkını hor görmez.

Himmel og Jord skal prise ham, Havet og alt, hvad der rører sig der;

O’na övgüler sunun, ey yer, gök, Denizler ve onlardaki bütün canlılar!

thi Gud vil frelse Zion og opbygge Judas Byer; der skal de bo og tage det i Eje;

Çünkü Tanrı Siyon’u kurtaracak, Yahuda kentlerini onaracak; Halk oraya yerleşip sahibi olacak.

hans Tjeneres Afkom skal arve det, de, der elsker hans Navn, skal bo deri.

Kullarının çocukları orayı miras alacak, O’nun adını sevenler orada oturacak.