Job 29

Og Job vedblev at fremsætte sit Tankesprog:

Jòb tanmen pale ankò, li di:

Ak, havde jeg det som tilforn, som dengang Gud tog sig af mig,

-Ki moun ki va fè m' viv tan lontan an, lè Bondye t'ap voye je sou mwen an?

da hans Lampe lyste over mit Hoved, og jeg ved hans Lys vandt frem i Mørke,

Lè sa a, Bondye te toujou la avèk mwen. Limyè li te klere anwo tèt mwen, li t'ap moutre m' kote pou m' mete pye m' nan fènwa a.

som i mine modne År, da Guds Fortrolighed var over mit Telt,

Nan tan sa a, tout zafè m' t'ap mache byen. Bondye te zanmi m'. Li t'ap pwoteje kay mwen.

da den Almægtige end var hos mig og mine Drenge var om mig,

Bondye ki gen tout pouvwa a te toujou la avèk mwen. Mwen t'ap viv nan mitan tout pitit gason m' yo.

da mine Fødder vaded i Fløde, og Olie strømmede, hvor jeg stod,

Bèf ak kabrit mwen yo te konn bay anpil lèt. Pye oliv mwen yo te donnen menm nan tè wòch.

da jeg gik ud til Byens Port og rejste mit Sæde på Torvet.

Lè mwen parèt pòtay lavil la, lè mwen pran plas mwen nan mitan chèf fanmi yo,

Når Ungdommen så mig, gemte deo sig, Oldinge rejste sig op og stod,

wè yo wè m', jenn gason yo mete kò yo sou kote, granmoun yo leve kanpe pa respè pou mwen.

Høvdinger standsed i Talen og lagde Hånd på Mund,

Notab yo sispann pale, yo fèmen bouch yo.

Stormænds Røst forstummed, deres Tunge klæbed til Ganen;

Ata chèf yo pa ka pale ankò! Lang yo vin lou nan bouch yo.

Øret hørte og priste mig lykkelig, Øjet så og tilkendte mig Ære.

Tout moun ki te wè m' t'ap mache fè lwanj mwen, tout moun ki te tande m' te kontan avè m'.

Thi jeg redded den arme, der skreg om Hjælp, den faderløse, der savned en Hjælper;

Mwen lonje men bay pòv malere ki nan ka ansanm ak timoun san papa ki san sekou.

den, det gik skævt, velsignede mig, jeg frydede Enkens Hjerte;

Moun ki te nan pi gwo mizè t'ap fè lwanj mwen. Mwen te fè kè vèv yo kontan.

jeg klædte mig i Retfærd, og den i mig, i Ret som Kappe og Hovedbind.

Mwen te toujou fè sa ki dwat. Mwen pa t' janm nan patipri.

Jeg var den blindes Øje, jeg var den lammes Fod;

Se mwen ki te wè pou avèg yo. Se mwen ki te mache pou kokobe yo.

jeg var de fattiges Fader, udreded den mig ukendtes Sag;

Mwen te yon papa pou pòv malere yo. Mwen te kanpe pou defann kòz etranje yo.

den lovløses Tænder brød jeg, rev Byttet ud af hans Gab.

Mwen te kraze pouvwa malveyan yo. Mwen sove moun ki te anba men yo.

Så tænkte jeg da: "Jeg skal dø i min Rede, leve så længe som Føniksfuglen;

Mwen t'ap di nan kè m': M'a viv kont viv mwen. M'a mouri sou kabann mwen ak kè poze.

min Rod kan Vand komme til, Duggen har Nattely i mine Grene;

Mwen te tankou yon pyebwa plante bò larivyè. Sou tout branch li yo se lawouze.

min Ære er altid ny, min Bue er altid ung i min Hånd!"

Moun pa ta janm sispann fè lwanj mwen. Mwen t'ap toujou gen tout fòs mwen sou mwen.

Mig hørte de på og bied, var tavse, mens jeg gav Råd;

Lè m'ap pale, tout moun fèmen bouch yo. Yo louvri zòrèy yo, y'ap tann konsa konsèy m'ap bay.

ingen tog Ordet, når jeg havde talt, mine Ord faldt kvægende på dem;

Pawòl mwen tonbe nan kè yo tankou grenn lapli. Lè m' fin pale, pesonn pa gen anyen pou di ankò.

de bied på mig som på Regn, spærred Munden op efter Vårregn.

Yo t'ap tann mwen pale tankou tè sèk k'ap tann lapli. Yo rete bouch louvri pou ranmase sa m'ap di.

Mistrøstige smilte jeg til, mit Åsyns Lys fik de ej til at svinde.

Lè yo dekouraje, mwen fè yon ti ri ak yo. Sa te kont pou remoute kouraj yo.

Vejen valgte jeg for dem og sad som Høvding, troned som Konge blandt Hærmænd, som den, der gav sørgende Trøst.

Mwen te kanpe alatèt yo. Mwen mennen yo tankou yon wa k'ap mennen sòlda li yo. Mwen di yo sa pou yo fè. Mwen te ba yo kouraj lè yo nan lafliksyon.