Job 36

Zatím přidal Elihu, a řekl:

Kaj plue parolis Elihu, kaj diris:

Postrp mne maličko, a oznámímť šíře; neboť mám ještě, co bych za Boha mluvil.

Atendu ankoraŭ iom; mi montros al vi, Ĉar mi havas ankoraŭ kion paroli pro Dio.

Vynesu smysl svůj zdaleka, a stvořiteli svému přivlastním spravedlnost.

Mi prenos mian scion de malproksime, Kaj mi montros, ke mia Kreinto estas prava.

V pravdě, žeť nebudou lživé řeči mé; zdravě smýšlejícího máš mne s sebou.

Ĉar vere miaj vortoj ne estas mensogaj; Homo sincera estas antaŭ vi.

Aj, Bůh silný mocný jest, aniž svých zamítá; silný jest, a srdce udatného.

Vidu, Dio estas potenca, kaj tamen Li neniun malŝatas; Li estas potenca per la forto de la koro.

Neobživuje bezbožného, chudým pak k soudu dopomáhá.

Al malpiulo Li ne permesas vivi, Kaj al mizeruloj Li donas justecon.

Neodvrací od spravedlivého očí svých, nýbrž s králi na stolici sází je na věky, i bývají zvýšeni.

Li ne forturnas de virtuloj Siajn okulojn, Sed kun reĝoj sur trono Li sidigas ilin por ĉiam, Por ke ili estu altaj.

Pakli by poutami sevříni byli, zapleteni jsouce provazy ssoužení:

Kaj se ili estas ligitaj per ĉenoj, Malliberigitaj mizere per ŝnuroj,

Tudy jim v známost uvodí hřích jejich, a že přestoupení jejich se ssilila.

Tiam Li montras al ili iliajn farojn kaj kulpojn, Kiel grandaj ili estas.

A tak otvírá sluch jejich, aby se napravili, anobrž mluví jim, aby se navrátili od nepravosti.

Li malfermas ilian orelon por la moralinstruo, Kaj diras, ke ili deturnu sin de malbonagoj.

Uposlechnou-li a budou-li jemu sloužiti, stráví dny své v dobrém, a léta svá v potěšení.

Se ili obeas kaj servas al Li, Tiam ili finas siajn tagojn en bono Kaj siajn jarojn en stato agrabla;

Pakli neuposlechnou, od meče sejdou, a pozdychají bez umění.

Sed se ili ne obeas, Tiam ili pereas per glavo Kaj mortas en malprudento.

Nebo kteříž jsou nečistého srdce, přivětšují hněvu, aniž k němu volají, když by je ssoužil.

La hipokrituloj portas en si koleron; Ili ne vokas, kiam Li ilin ligis;

Protož umírá v mladosti duše jejich, a život jejich s smilníky.

Ilia animo mortas en juneco, Kaj ilia vivo pereas inter la malĉastuloj.

Vytrhuje, pravím, ssouženého z jeho ssoužení, a ty, jejichž sluch otvírá, v trápení.

Li savas la suferanton en lia mizero, Kaj per la sufero Li malfermas ilian orelon.

A tak by i tebe přenesl z prostředku úzkosti na širokost, kdež není stěsnění, a byl by pokojný stůl tvůj tukem oplývající.

Ankaŭ vin Li elkondukus el la suferoj En spacon vastan, kie ne ekzistas premateco; Kaj vi havus pacon ĉe via tablo, plena de grasaĵoj.

Ale ty zasloužils, abys jako bezbožný souzen byl; soud a právo na tě dochází.

Sed vi fariĝis plena de kulpoj de malvirtulo; Kulpo kaj juĝo tenas sin kune.

Jistě strach, aby tě neuvrhl Bůh u větší ránu, tak že by jakkoli veliká výplaty mzda, tebe nevyprostila.

Via kolero ne forlogu vin al mokado, Kaj grandeco de elaĉeto ne deklinu vin.

Zdaliž by sobě co vážil bohatství tvého? Jistě ani nejvýbornějšího zlata, ani jakékoli síly neb moci tvé.

Ĉu Li atentos vian riĉecon? Ne, nek oron, nek forton aŭ potencon.

Nechvátejž tedy k noci, v kterouž odcházejí lidé na místo své.

Ne strebu al tiu nokto, Kiu forigas popolojn de ilia loko.

Hleď, abys se neohlédal na marnost, zvoluje ji raději, nežli ssoužení.

Gardu vin, ne kliniĝu al malpieco; Ĉar tion vi komencis pro la mizero.

Aj, Bůh silný nejvyšší jest mocí svou. Kdo jemu podobný učitel?

Vidu, Dio estas alta en Sia forto. Kiu estas tia instruanto, kiel Li?

Kdo jemu vyměřil cestu jeho? Kdo jemu smí říci: Činíš nepravost?

Kiu povas preskribi al Li vojon? Kaj kiu povas diri: Vi agis maljuste?

Pamětliv buď raději, abys vyvyšoval dílo jeho, kteréž spatřují lidé,

Memoru, ke vi honoru Liajn farojn, Pri kiuj kantas la homoj.

Kteréž, pravím, všickni lidé vidí, na něž člověk patří zdaleka.

Ĉiuj homoj ilin vidas; Homo rigardas ilin de malproksime.

Nebo Bůh silný tak jest veliký, že ho nemůžeme poznati, počet let jeho jest nevystižitelný.

Vidu, Dio estas granda kaj nekonata; La nombro de Liaj jaroj estas neesplorebla.

On zajisté vyvodí krůpěje vod, kteréž vylévají déšť z oblaků jeho,

Kiam Li malgrandigas la gutojn de akvo, Ili verŝiĝas pluve el la nebulo;

Když se rozpouštějí oblakové, a kropí na mnohé lidi.

Verŝiĝas la nuboj Kaj gutas sur multe da homoj.

(Anobrž vyrozumí-li kdo roztažení oblaků, a zvuku stánku jeho,

Kaj kiam Li intencas etendi la nubojn Kiel tapiŝojn de Sia tendo,

Jak rozprostírá nad ním světlo své, aneb všecko moře přikrývá?

Tiam Li etendas sur ilin Sian lumon Kaj kovras la radikojn de la maro.

Skrze ty věci zajisté tresce lidi, a též dává pokrmu hojnost.

Ĉar per ili Li juĝas la popolojn Kaj donas ankaŭ manĝaĵon abunde.

Oblaky zakrývá světlo, a přikazuje mu ukrývati se za to, co je potkává.)

Per la manoj Li kovras la lumon Kaj ordonas al ĝi aperi denove.

Ohlašuje o něm zvuk jeho, též dobytek, a to hned, když pára zhůru vstupuje. [ (Job 36:34) Takéť se i nad tím děsí srdce mé, až se pohybuje z místa svého. ]

Antaŭdiras pri ĝi ĝia bruo, Kaj eĉ la brutaroj, kiam ĝi alproksimiĝas.