Job 36

Elihu nastavi i reče:

Do tego przydał Elihu, i rzekł:

"Strpi se malo, pa ću te poučit', jer još nisam sve rekao za Boga.

Poczekaj mię maluczko, a ukażęć; bo jeszcze mam, cobym za Bogiem mówił.

Izdaleka ću svoje iznijet' znanje da Stvoritelja svojega opravdam.

Zacznę umiejętność moję z daleka, a Stworzycielowi memu przywłaszczę sprawiedliwość.

Zaista, za laž ne znaju mi riječi, uza te je čovjek znanjem savršen.

Boć zaprawdę bez kłamstwa będą mowy moje, a mąż doskonały w umiejętności jest przed tobą.

Gle, Bog je silan, ali ne prezire, silan je snagom razuma svojega.

Oto Bóg mocny jest, a nie odrzuca nikogo; on jest mocny w sile serca.

Opakome on živjeti ne daje, nevoljnicima pravicu pribavlja.

Nie żywi niepobożnego,a u sądu ubogim dopomaga.

S pravednika on očiju ne skida, na prijestolje ih diže uz kraljeve da bi dovijeka bili uzvišeni.

Nie odwraca od sprawiedliwego oczów swoich; ale z królmi na stolicy sadza ich na wieki, i bywają wywyższeni.

Ako su negvam' oni okovani i užetima nevolje sputani,

A jeźliby byli okowani w pęta, albo uwikłani powrozami utrapienia:

djela njihova on im napominje, kazuje im grijeh njine oholosti.

Tedy przez to im oznajmuje sprawy ich, i przestępstwa ich, że się zmocniły;

Tad im otvara uho k opomeni i poziva ih da se zla okane.

I otwiera im ucho, aby przyjęli karanie, a mówi, aby się nawrócili od nieprawości.

Poslušaju li te mu se pokore, dani im završavaju u sreći, u užicima godine njihove.

Jeźli będą posłuszni, a będą mu służyć, dokończą dni swoich w dobrem, a lat swych w rozkoszach.

Ne slušaju li, od koplja umiru, zaglave, sami ne znajući kako.

Ale jeźli nie usłuchają, od miecza zejdą, a pomrą bez umiejętności.

A srca opaka mržnju njeguju, ne ištu pomoć kad ih on okuje;

Bo ludzie obłudnego serca obalają na się gniew, a nie wołają, kiedy ich wiąże.

u cvatu svoga dječaštva umiru i venu poput hramskih milosnika.

Umrze w młodości dusza ich, a żywot ich między nierządnikami.

Nevoljnog on bijedom njegovom spasava i u nesreći otvara mu oči:

Wyrwie utrapionego z utrapienia jego, a otworzy w uciśnieniu ucho jego.

izbavit će te iz ždrijela tjeskobe k prostranstvima bezgraničnim izvesti, k prepunu stolu mesa pretiloga.

Takby i ciebie wyrwał z miejsca ciasnego na przestronne, gdzie niemasz ucisku, a spokojny stół twój byłby pełen tłustości.

Ako sudio nisi opakima, ako si pravo krnjio siroti,

Aleś ty sąd niepobożnego zasłużył, przetoż prawo i sąd będą cię trzymać.

nek' te obilje odsad ne zavede i nek' te dar prebogat ne iskvari.

Zaisteć gniew Boży jest nad tobą; patrzże, aby cię nie poraził plagą wielką, tak, żeby cię nie wybawił żaden okup.

Nek' ti je gavan k'o čovjek bez zlata, a čovjek jake ruke poput slaba.

Izali sobie będzie ważył bogactwa twoje? Zaiste ani złota, ani jakiejkolwiek siły, albo potęgi twojej.

Ne goni one koji su ti tuđi da rodbinu na njino mjesto staviš.

Nie kwapże się tedy ku nocy, w którą zstępują narody na miejsca swoje.

Pazi se da u nepravdu ne skreneš, jer zbog nje snađe tebe iskušenje.

Strzeż, abyś się nie oglądał na nieprawość, obierając ją sobie nad utrapienia.

Gle, uzvišen je Bog u svojoj snazi! Zar učitelja ima poput njega?

Oto Bóg jest najwyższy w mocy swojej, któż tak nauczyć może jako on?

Tko je njemu put njegov odredio? Tko će mu reći: 'Radio si krivo'?

Któż mu wymierzył drogę jego? albo kto mu rzecze: Uczyniłeś nieprawość?

Spomeni se veličati mu djelo što ga pjesmama ljudi opjevaše.

Pamiętajże, abyś wysławiał sprawę jego, której się przypatrują ludzie.

S udivljenjem svijet čitav ga promatra, divi se čovjek, pa ma izdaleka.

Wszyscy ludzie widzą ją, a człowiek przypatruje się jej z daleka.

Veći je Bog no što pojmit' možemo, nedokučiv je broj ljeta njegovih!

Oto Bóg jest wielki, a poznać go nie możemy, ani liczba lat jego dościgniona być może.

U visini on skuplja kapi vode te dažd u paru i maglu pretvara.

Bo on wyciąga krople wód, które wylewają z obłoków jego deszcz,

Pljuskovi tada pljušte iz oblaka, po mnoštvu ljudskom dažde obilato.

Który spuszczają obłoki, a spuszczają na wiele ludzi.

Tko li će shvatit' širenje oblaka, tutnjavu strašnu njegovih šatora?

(Nadto, któż zrozumie rozciągnienie obłoków, i grzmot namiotu jego.

Gle, on nad sobom razastire svjetlost i dno morsko on vodama pokriva.

Jako rozciąga nad nim światłość swoję, a głębokości morskie okrywa?

Pomoću njih on podiže narode, u izobilju hranom ih dariva.

Bo przez te rzeczy sądzi narody, i daje pokarm w hojności.

On munju drži objema rukama i kazuje joj kamo će zgoditi.

Obłokami nakrywa światłość, i rozkazuje jej ukrywać się za obłok następujący.)

Glasom gromovnim sebe navješćuje, stiže s gnjevom da zgromi opačinu.

Daje o nim znać szum jego, także i bydło i para w górę wstępująca. A nad tem zdumiewa się serce moje, i porusza się z miejsca swego.