Proverbs 8

numquid non sapientia clamitat et prudentia dat vocem suam

Δεν κραζει η σοφια; και δεν εκπεμπει την φωνην αυτης η συνεσις;

in summis excelsisque verticibus super viam in mediis semitis stans

Ισταται επι της κορυφης των υψηλων τοπων, υπερ την οδον, εν τω μεσω των τριοδων.

iuxta portas civitatis in ipsis foribus loquitur dicens

Κραζει πλησιον των πυλων, εν τη εισοδω της πολεως, εν τη εισοδω των θυρων

o viri ad vos clamito et vox mea ad filios hominum

προς εσας, ανθρωποι, κραζω και η φωνη μου εκπεμπεται προς τους υιους των ανθρωπων.

intellegite parvuli astutiam et insipientes animadvertite

Απλοι, νοησατε φρονησιν και αφρονες, αποκτησατε νοημονα καρδιαν.

audite quoniam de rebus magnis locutura sum et aperientur labia mea ut recta praedicent

Ακουσατε διοτι θελω λαλησει πραγματα εξοχα, και τα χειλη μου θελουσι προφερει ορθα.

veritatem meditabitur guttur meum et labia mea detestabuntur impium

Διοτι αληθειαν θελει λαλησει ο λαρυγξ μου τα δε χειλη μου βδελυττονται την ασεβειαν.

iusti sunt omnes sermones mei non est in eis pravum quid neque perversum

Παντες οι λογοι του στοματος μου ειναι μετα δικαιοσυνης δεν υπαρχει εν αυτοις δολιον διεστραμμενον

recti sunt intellegentibus et aequi invenientibus scientiam

Παντες ειναι σαφεις εις τον νοουντα και ορθοι εις τους ευρισκοντας γνωσιν.

accipite disciplinam meam et non pecuniam doctrinam magis quam aurum eligite

Λαβετε την παιδειαν μου, και μη αργυριον και γνωσιν, μαλλον παρα χρυσιον εκλεκτον.

melior est enim sapientia cunctis pretiosissimis et omne desiderabile ei non potest conparari

Διοτι η σοφια ειναι καλητερα λιθων πολυτιμων και παντα τα επιθυμητα πραγματα δεν ειναι ανταξια αυτης.

ego sapientia habito in consilio et eruditis intersum cogitationibus

Εγω η σοφια κατοικω μετα της φρονησεως, και εφευρισκω γνωσιν συνετων βουλευματων.

timor Domini odit malum arrogantiam et superbiam et viam pravam et os bilingue detestor

Ο φοβος του Κυριου ειναι να μιση τις το κακον αλαζονειαν και αυθαδειαν και πονηραν οδον και διεστραμμενον στομα εγω μισω.

meum est consilium et aequitas mea prudentia mea est fortitudo

Εμου ειναι η βουλη και η ασφαλεια εγω ειμαι η συνεσις εμου η δυναμις.

per me reges regnant et legum conditores iusta decernunt

Δι εμου οι βασιλεις βασιλευουσι, και οι αρχοντες θεσπιζουσι δικαιοσυνην.

per me principes imperant et potentes decernunt iustitiam

Δι εμου οι ηγεμονες ηγεμονευουσι, και οι μεγιστανες, παντες οι κριται της γης

ego diligentes me diligo et qui mane vigilant ad me invenient me

Εγω τους εμε αγαπωντας αγαπω και οι ζητουντες με θελουσι με ευρει.

mecum sunt divitiae et gloria opes superbae et iustitia

Πλουτος και δοξα ειναι μετ εμου, αγαθα διαμενοντα και δικαιοσυνη.

melior est fructus meus auro et pretioso lapide et genimina mea argento electo

Οι καρποι μου ειναι καλητεροι χρυσιου και χρυσιου καθαρου και τα γεννηματα μου, εκλεκτου αργυριου.

in viis iustitiae ambulo in medio semitarum iudicii

Περιπατω εν οδω δικαιοσυνης, αναμεσον των τριβων της κρισεως,

ut ditem diligentes me et thesauros eorum repleam

δια να καμω τους αγαπωντας με να κληρονομησωσιν αγαθα, και να γεμισω τους θησαυρους αυτων.

Dominus possedit me initium viarum suarum antequam quicquam faceret a principio

Ο Κυριος με ειχεν εν τη αρχη των οδων αυτου, προ των εργων αυτου, απ αιωνος.

ab aeterno ordita sum et ex antiquis antequam terra fieret

Προ του αιωνος με εχρισεν, απ αρχης, πριν υπαρξη η γη.

necdum erant abyssi et ego iam concepta eram necdum fontes aquarum eruperant

Εγεννηθην οτε δεν ησαν αι αβυσσοι, οτε δεν υπηρχον αι πηγαι αι αναβρυουσαι υδατα

necdum montes gravi mole constiterant ante colles ego parturiebar

Πριν τα ορη θεμελιωθωσι, προ των λοφων, εγω εγεννηθην

adhuc terram non fecerat et flumina et cardines orbis terrae

ενω δεν ειχεν ετι καμει την γην ουτε πεδιαδας, ουτε κορυφας χωματων της οικουμενης.

quando praeparabat caelos aderam quando certa lege et gyro vallabat abyssos

Οτε ητοιμαζε τους ουρανους, εγω ημην εκει οτε περιεγραφε καμαραν υπερανω του προσωπου της αβυσσου

quando aethera firmabat sursum et librabat fontes aquarum

οτε εστερεονε τον αιθερα επανω οτε ωχυρονε τας πηγας της αβυσσου

quando circumdabat mari terminum suum et legem ponebat aquis ne transirent fines suos quando adpendebat fundamenta terrae

οτε επεβαλλε τον νομον αυτου εις την θαλασσαν, να μη παραβωσι τα υδατα το προσταγμα αυτου οτε διεταττε τα θεμελια της γης

cum eo eram cuncta conponens et delectabar per singulos dies ludens coram eo omni tempore

τοτε ημην πλησιον αυτου δημιουργουσα και εγω ημην καθ ημεραν η τρυφη αυτου, ευφραινομενη παντοτε ενωπιον αυτου,

ludens in orbe terrarum et deliciae meae esse cum filiis hominum

ευφραινομενη εν τη οικουμενη της γης αυτου και η τρυφη μου ητο μετα των υιων των ανθρωπων.

nunc ergo filii audite me beati qui custodiunt vias meas

Τωρα λοιπον ακουσατε μου, ω τεκνα διοτι μακαριοι οι φυλαττοντες τας οδους μου.

audite disciplinam et estote sapientes et nolite abicere eam

Ακουσατε παιδειαν και γενεσθε σοφοι, και μη αποδοκιμαζετε αυτην.

beatus homo qui audit me qui vigilat ad fores meas cotidie et observat ad postes ostii mei

Μακαριος ο ανθρωπος, οστις μου ακουση, αγρυπνων καθ ημεραν εν ταις πυλαις μου, περιμενων εις τους παραστατας των θυρων μου

qui me invenerit inveniet vitam et hauriet salutem a Domino

διοτι οστις ευρη εμε, θελει ευρει ζωην, και θελει λαβει χαριν παρα Κυριου.

qui autem in me peccaverit laedet animam suam omnes qui me oderunt diligunt mortem

Οστις ομως αμαρτηση εις εμε, την εαυτου ψυχην αδικει παντες οι μισουντες με αγαπωσι θανατον.