Job 9

А Йов відповів та й сказав:
همهٔ اینها را که گفتی می‌دانم و قبلاً هم شنیده‌ام. امّا انسان فانی چطور می‌تواند در برابر خدا راست و نیک باشد؟
Справді пізнав я, що так... Та як оправдатись людині земній перед Богом?
همهٔ اینها را که گفتی می‌دانم و قبلاً هم شنیده‌ام. امّا انسان فانی چطور می‌تواند در برابر خدا راست و نیک باشد؟
Якщо вона схоче на прю стати з Ним, Він відповіді їй не дасть ні на одне із тисячі скаржень...
چه کسی می‌تواند با خدا بحث کند؟ کسی قادر نیست از هزار سؤالی که می‌کند، یکی را هم جواب بدهد.
Він мудрого серця й могутньої сили; хто був проти Нього упертий і цілим зостався?
زیرا خدا دانا و تواناست و کسی نمی‌تواند در برابر او مقاومت کند.
Він гори зриває, й не знають вони, що в гніві Своїм Він їх перевернув.
بی‌خبر کوهها را منتقل می‌سازد و با خشم و غضب، آنها را واژگون می‌کند.
Він землю трясе з її місця, і стовпи її трусяться.
زمین را از جایش تکان می‌دهد و پایه‌های آن را به لرزه می‌آورد.
Він сонцеві скаже, й не сходить воно, і Він запечатує зорі.
اگر به آفتاب فرمان بدهد، طلوع نمی‌کند و ستارگان در شب نمی‌درخشند.
Розтягує небо Він Сам, і ходить по морських висотах,
به تنهایی آسمانها را گسترانید و بر امواج دریا خرامید.
Він Воза створив, Оріона та Волосожара, та зорі південні.
دُب اکبر، جبار، ثریا و ستارگان جنوب را آفرید.
Він чинить велике та недослідиме, предивне, якому немає числа!...
عقل ما از درک کارهای بزرگ و بی‌شمار او عاجز است.
Ось Він надо мною проходить, та я не побачу, і Він перейде, а я не приглянусь до Нього...
از کنار من می‌گذرد و من نمی‌توانم او را ببینم. حرکت می‌کند و من احساس نمی‌کنم.
Ось Він схопить кого, хто заверне Його, хто скаже Йому: що Ти робиш?
هرچه را بخواهد می‌برد و کسی نمی‌تواند مانع او شود و بگوید که چه می‌‌کنی؟
Бог гніву Свойого не спинить, під Ним гнуться Рагавові помічники,
خدا از خشم خود دست نمی‌کشد و دشمنان خود را که به هیولای دریایی کمک کردند، پایمال می‌سازد.
що ж тоді відповім я Йому? Які я слова підберу проти Нього,
پس من چطور می‌توانم با او بحث کنم؟
я, який коли б був справедливий, то не відповідав би, я, що благаю свойого Суддю?
هر چند گناهی ندارم، ولی چیزی نمی‌توانم بگویم؛ جز اینکه از خدایی که داور من است، طلب رحمت کنم.
Коли б я взивав, а Він мені відповідь дав, не повірю, що вчув би мій голос,
حتّی اگر مرا بگذارد که حرفی بزنم، یقین ندارم که به سخنان من گوش بدهد.
Він, що бурею може розтерти мене та помножити рани мої безневинно...
او تُندباد را می‌فرستد و مرا پراکنده می‌سازد و بدون جهت به زخمهایم می‌افزاید.
Не дає Він мені й звести духа мого, бо мене насичає гіркотою.
مرا نمی‌گذارد که نفس بکشم و زندگی مرا با تلخی پُر می‌سازد.
Коли ходить про силу, то Він Всемогутній, коли ж ходить про суд, хто посвідчить мені?
با او یارای مقابله ندارم، زیرا قادر و تواناست. اگر به دادگاه شکایت کنم، چه کسی می‌تواند او را احضار کند؟
Якщо б справедливим я був, то осудять мене мої уста, якщо я безневинний, то вчинять мене винуватим...
اگر بی‌گناه هم باشم، سخنان زبانم مرا محکوم می‌سازد و هر چیزی که بگویم، مرا مجرم می‌کند.
Я невинний, проте своєї душі я не знаю, і не радий життям своїм я...
گرچه گناهی ندارم، امّا برای من فرقی نمی‌کند، زیرا از زندگی سیر شده‌ام.
Це одне, а тому я кажу: невинного як і лукавого Він вигубляє...
خدا بی‌گناه و گناهکار را یکسان از بین می‌برد.
Якщо нагло бич смерть заподіює, Він з проби невинних сміється...
وقتی مصیبتی برسد و بی‌گناهی را ناگهان هلاک کند، خدا می‌خندد.
У руку безбожного дана земля, та Він лиця суддів її закриває... Як не Він, тоді хто?
اختیار زمین را به دست مردم شریر داده و چشمان قضات را کور کرده است. اگر خدا این کار را نکرده، چه کسی کرده است؟
А дні мої стали швидкіші, як той скороход, повтікали, не бачили доброго,
زندگی من سریعتر از پیک تیزرو می‌گذرد، بدون آن که روی خوشی را ببینم.
проминули, немов ті човни очеретяні, мов орел, що несеться на здобич...
سالهای عمرم مانند کشتیهای تندرو و همچون عقابی که بر شکار خود فرود می‌آید، به سرعت سپری می‌شوند.
Якщо я скажу: Хай забуду своє нарікання, хай зміню я обличчя своє й підбадьорюся,
اگر خندان باشم و سعی کنم که غمهای خود را از یاد ببرم، چه فایده؟
то боюся всіх смутків своїх, і я знаю, що Ти не очистиш мене...
زیرا می‌ترسم که مبادا غم و رنج، دوباره به سراغ من بیایند و می‌دانم که خدا مرا خطاکار می‌شمارد.
Все одно буду я винуватий, то нащо надармо я мучитися буду?
پس اگر محکوم می‌شوم، چرا بی‌جهت تلاش کنم؟
Коли б я умився сніговою водою, і почистив би лугом долоні свої,
هیچ شوینده‌ای نمی‌تواند گناهان مرا بشوید.
то й тоді Ти до гробу опустиш мене, і учинить бридким мене одіж моя...
تو مرا در گل و لای و کثافت فرو می‌بری تا حتی لباس خودم از من نفرت کند.
Бо Він не людина, як я, й Йому відповіді я не дам, і не підемо разом на суд,
تو مانند من، انسانی فانی نیستی که بتوانم به تو جواب بدهم و با تو به دادگاه بروم.
поміж нами нема посередника, що поклав би на нас на обох свою руку...
کسی نیست که بین ما داوری کند و ما را آشتی بدهد.
Нехай забере Він від мене Свойого бича, Його ж страх хай мене не жахає,
اگر از مجازات من دست برداری و هیبت تو مرا به وحشت نیاندازد،
тоді буду казати, й не буду боятись Його, бо я не такий сам з собою!...
آنگاه می‌توانم بدون ترس با تو حرف بزنم، امّا متأسفانه این‌طور نیست.