Proverbs 7

Сину мій, бережи ти слова мої, мої ж заповіді заховай при собі,

Mia filo! konservu miajn vortojn, Kaj gardu ĉe vi miajn moralordonojn.

бережи мої заповіді та й живи, а наука моя немов в очах твоїх та зіниця,

Konservu miajn moralordonojn, kaj vivu; Kaj mian instruon, kiel la pupilon de viaj okuloj.

прив'яжи їх на пальцях своїх, напиши на таблиці тій серця свого!

Ligu ilin al viaj fingroj; Skribu ilin sur la tabelo de via koro.

На мудрість скажи: Ти сестра моя! а розум назви: Мій довірений!

Diru al la saĝo: Vi estas mia fratino; Kaj la prudenton nomu mia parencino;

щоб тебе стерегти від блудниці, від чужинки, що мовить м'якенькі слова.

Por ke vi estu gardata kontraŭ fremda edzino, Kontraŭ fremdulino, kies paroloj estas glataj.

Бо я визирав був в вікно свого дому, через ґрати мого вікна,

Ĉar mi rigardis tra fenestro de mia domo, Tra mia krado;

і приглядавсь до невіж, розглядався між молоддю. І юнак ось, позбавлений розуму,

Kaj mi vidis inter la naivuloj, Mi rimarkis inter la nematuruloj junulon senprudentan,

проходив по ринку при розі його, і ступив по дорозі до дому її,

Kiu pasis sur la placo preter ŝia angulo, Kaj iris la vojon al ŝia domo,

коли вітерець повівав був увечорі дня, у темряві ночі та мороку.

En krepusko, en vespero de tago, Kiam fariĝis nokto kaj mallumo.

Аж ось жінка в убранні блудниці назустріч йому, із серцем підступним,

Kaj jen renkonte al li iras virino En ornamo de publikulino, ruzema je la koro.

галаслива та непогамована, її ноги у домі своїм не бувають:

Bruema kaj vagema; Ŝiaj piedoj ne loĝas en ŝia domo.

раз на вулиці, раз на майданах, і при кожному розі чатує вона...

Jen ŝi estas sur la strato, jen sur la placoj, Kaj apud ĉiu angulo ŝi embuskas.

І вхопила вона його міцно та й поцілувала його, безсоромним зробила обличчя своє та й сказала йому:

Kaj ŝi kaptis lin, kaj kisis lin Kun senhonta vizaĝo, kaj diris al li:

У мене тепер мирні жертви, виповнила я сьогодні обіти свої!

Mi devis alporti dankan oferdonon; Hodiaŭ mi plenumis mian solenan promeson.

Тому то я вийшла назустріч тобі, пошукати обличчя твого, і знайшла я тебе!

Tial mi eliris al vi renkonte, Por serĉi vian vizaĝon, kaj mi vin trovis.

Килимами я вистелила своє ложе, тканинами різних кольорів з єгипетського полотна,

Mi bele kovris mian liton Per multkoloraj teksaĵoj el Egiptujo.

постелю свою я посипала миррою, алоєм та цинамоном...

Mi parfumis mian kuŝejon Per mirho, aloo, kaj cinamo.

Ходи ж, аж до ранку впиватися будем коханням, любов'ю натішимось ми!

Venu, ni ĝuu sufiĉe volupton ĝis la mateno, Ni plezuriĝu per la amo.

Бо вдома нема чоловіка, пішов у далеку дорогу:

Ĉar mia edzo ne estas hejme, Li iris en malproksiman vojon;

вузлик срібла він узяв в свою руку, хіба на день повні поверне до дому свого...

La sakon kun mono li prenis kun si; Li revenos hejmen je la plenluno.

Прихилила його велемовством своїм, облесливістю своїх губ його звабила,

Ŝi forlogis lin per sia multeparolado, Per sia glata buŝo ŝi lin entiris.

він раптом за нею пішов, немов віл, до зарізу проваджений, і немов пес, що ведуть його на ланцюгу до ув'язнення,

Li tuj iras post ŝi, Kiel bovo iras al la buĉo Kaj kiel katenita malsaĝulo al la puno;

як той птах, поспішає до сітки, і не знає, що це на життя його пастка...

Ĝis sago fendas al li la hepaton; Kiel birdo rapidas al la kaptilo, Kaj ne scias, ke ĝi pereigas sian vivon.

А тепер, мої діти, мене ви послухайте, і на слова моїх уст уважайте:

Kaj nun, infanoj, aŭskultu min, Atentu la vortojn de mia buŝo.

Хай не збочує серце твоє на дороги її, не блукай ти стежками її,

Via koro ne flankiĝu al ŝia vojo, Ne eraru sur ŝia irejo;

бо вона багатьох уже трупами кинула, і численні всі, нею забиті!

Ĉar multajn ŝi vundis kaj faligis, Kaj multegaj estas ŝiaj mortigitoj.

Її дім до шеолу дороги, що провадять до смертних кімнат...

Ŝia domo estas vojoj al Ŝeol, Kiuj kondukas malsupren al la ĉambroj de la morto.