Proverbs 7

Υιε μου, φυλαττε τους λογους μου και ταμιευσον τας εντολας μου παρα σεαυτω.

Min sønn, bevar mine ord og gjem mine bud hos dig!

Φυλαττε τας εντολας μου, και θελεις ζησει και τον νομον μου, ως την κορην των οφθαλμων σου.

Bevar mine bud, så skal du leve, bevar min lære som din øiesten!

Δεσον αυτα επι τους δακτυλους σου, εγχαραξον αυτα επι την πλακα της καρδιας σου.

Bind dem på dine fingrer, skriv dem på ditt hjertes tavle!

Ειπε προς την σοφιαν; συ εισαι αδελφη μου και καλεσον την φρονησιν συγγενη σου

Si til visdommen: Du er min søster, og kall forstanden din kjenning,

δια να σε φυλαττωσιν απο ξενης γυναικος, απο αλλοτριας κολακευουσης δια των λογων αυτης.

forat den må bevare dig fra annen manns hustru, fra fremmede kvinner, som taler glatte ord.

Επειδη απο του παραθυρου της οικιας μου εκυψα δια του δικτυωτου μου

For jeg så engang ut av vinduet på mitt hus, gjennem mitt gitter,

και ειδον μεταξυ των αφρονων, παρετηρησα μεταξυ των νεανισκων, νεον ενδεη φρενων

og da så jeg blandt de uerfarne, jeg blev var blandt de unge en uforstandig gutt,

οστις διεβαινε δια της πλατειας, πλησιον της γωνιας αυτης, και διηρχετο την οδον προς την οικιαν αυτης,

som gikk forbi på gaten ved hennes hjørne og gikk frem på veien til hennes hus,

εν τω εσπερινω σκοτει της ημερας, εν τω σκοτασμω της νυκτος και τω γνοφω

i skumringen, da dagen var til ende, i dyp natt og mørke.

και ιδου, συναπαντα αυτον γυνη εχουσα σχημα πορνικον, και καρδιαν δολιοφρονα,

Da kom en kvinne ham i møte i en skjøges klær og med svikefullt hjerte.

φλυαρος και αναιδης οι ποδες αυτης δεν μενουσιν εν τω οικω αυτης

Vill er hun og kåt; hennes føtter er ikke i ro i hennes hus.

τωρα ειναι εξω, τωρα εν ταις πλατειαις, και ενεδρευει πλησιον πασης γωνιας.

Snart er hun på gater, snart på torver, og ved hvert hjørne lurer hun.

Και πιανει αυτον και φιλει αυτον και με αναιδες προσωπον λεγει προς αυτον,

Og hun tok fatt på ham og kysset ham, og med frekt åsyn sa hun til ham:

Εχω θυσιας ειρηνικας σημερον απεδωκα τας ευχας μου

Takkoffer skulde jeg bære frem, og idag har jeg innfridd mine løfter;

δια τουτο εξηλθον εις απαντησιν σου, ποθουσα το προσωπον σου, και σε ευρηκα

derfor gikk jeg ut for å møte dig, for å søke dig op, og jeg fant dig.

εστρωσα την κλινην μου με πεπλους, με ταπητας πεποικιλμενους, με νηματα της Αιγυπτου

Jeg har bredt tepper over min seng, brokete tepper av egyptisk garn.

εθυμιασα την κλινην μου με σμυρναν, αλοην και κιναμωμον

Jeg har strødd mitt leie med myrra, aloë og kanel.

ελθε, ας μεθυσθωμεν απο ερωτος μεχρι της αυγης ας εντρυφησωμεν εις ερωτας

Kom, la oss beruse oss i kjærlighet inntil morgenen, fryde oss i elskov!

διοτι δεν ειναι ο ανηρ εν τη οικια αυτου, υπηγεν εις οδον μακραν

For min mann er ikke hjemme, han er reist langt bort;

ελαβε βαλαντιον αργυριου εν τη χειρι αυτου εν ωρισμενω καιρω θελει επανελθει εις την οικιαν αυτου.

pengepungen tok han med sig, først ved fullmåne kommer han hjem.

Δια της πολλης αυτης τεχνης απεπλανησεν αυτον δια της κολακειας των χειλεων αυτης ειλκυσεν αυτον.

Hun fikk lokket ham ved sin sterke overtalelse, ved sine glatte leber forførte hun ham.

Ευθυς ακολουθει αυτην κατοπιν, καθως ο βους υπαγει εις την σφαγην, η καθως η ελαφος πηδα εις τον βροχον,

Han følger henne straks, lik en okse som går til slakterbenken, som i fotjern, hvormed dåren tuktes,

εωσου βελος διαπεραση το ηπαρ αυτης καθως το πτηνον σπευδει εις την παγιδα και δεν εξευρει οτι ειναι εναντιον της ζωης αυτου.

inntil pilen kløver hans lever - likesom fuglen haster til snaren og ikke vet at det gjelder dens liv.

Τωρα λοιπον ακουσατε μου, τεκνα, και προσεχετε εις τους λογους του στοματος μου.

Så hør nu på mig, barn, og akt på min munns ord!

Ας μη εκκλινη εις τας οδους αυτης η καρδια σου, μη παρεκτραπης εις τας τριβους αυτης.

La ikke ditt hjerte vende sig til hennes veier, forvill dig ikke inn på hennes stier!

Διοτι πολλους εκαμε να πεσωσι πεπληγωμενοι, και δυνατοι ειναι οι φονευθεντες υπ αυτης.

For mange som har fått ulivssår, har hun fellet, og mangfoldige er de hun har slått ihjel;

Οδοι αδου ειναι ο οικος αυτης, καταβαινουσαι εις τα ταμεια του θανατου.

fra hennes hus går veier til dødsriket, de fører ned til dødens kammere.