Proverbs 11

Δολια πλαστιγξ βδελυγμα εις τον Κυριον δικαιον δε ζυγιον ευαρεστησις αυτου.

La bilancia falsa è un abominio per l’Eterno, ma il peso giusto gli è grato.

Οπου εισελθη υπερηφανια, εισερχεται και καταισχυνη η δε σοφια ειναι μετα των ταπεινων.

Venuta la superbia, viene anche l’ignominia; ma la sapienza è con gli umili.

Η ακεραιοτης των ευθεων θελει οδηγει αυτους η δε υπουλοτης των σκολιων θελει απολεσει αυτους.

L’integrità degli uomini retti li guida, ma la perversità dei perfidi è la loro rovina.

Τα πλουτη δεν ωφελουσιν εν ημερα οργης η δε δικαιοσυνη ελευθερονει εκ θανατου.

Le ricchezze non servono a nulla nel giorno dell’ira, ma la giustizia salva da morte.

Η δικαιοσυνη του ακεραιου θελει ορθοτομησει την οδον αυτου ο δε ασεβης θελει πεσει δια της ασεβειας αυτου.

La giustizia dell’uomo integro gli appiana la via, ma l’empio cade per la sua empietà.

Η δικαιοσυνη των ευθεων θελει ελευθερωσει αυτους οι δε παραβαται θελουσι συλληφθη εν τη κακια αυτων.

La giustizia degli uomini retti li libera, ma i perfidi restan presi nella loro propria malizia.

Οταν ο ασεβης ανθρωπος αποθνησκη, η ελπις αυτου απολλυται απολλυται και η προσδοκια των ανομων.

Quando un empio muore, la sua speranza perisce, e l’aspettazione degl’iniqui e annientata.

Ο δικαιος ελευθερονεται εκ της θλιψεως, αντ αυτου δε εισερχεται ο ασεβης.

Il giusto è tratto fuor dalla distretta, e l’empio ne prende il posto.

Ο υποκριτης δια του στοματος αφανιζει τον πλησιον αυτου αλλ οι δικαιοι θελουσιν ελευθερωθη δια της γνωσεως.

Con la sua bocca l’ipocrita rovina il suo prossimo, ma i giusti sono liberati dalla loro perspicacia.

Εις την ευοδωσιν των δικαιων η πολις ευφραινεται και εις τον ολεθρον των ασεβων αγαλλεται.

Quando i giusti prosperano, la città gioisce; ma quando periscono gli empi son gridi di giubilo.

Δια της ευλογιας των ευθεων υψονεται πολις δια του στοματος δε των ασεβων καταστρεφεται.

Per la benedizione degli uomini retti la città è esaltata, ma è sovvertita dalla bocca degli empi.

Ο ενδεης φρενων περιφρονει τον πλησιον αυτου ο δε φρονιμος ανθρωπος σιωπα.

Chi sprezza il prossimo è privo di senno, ma l’uomo accorto tace.

Ο σπερμολογος περιερχεται αποκαλυπτων τα μυστικα ο δε την ψυχην πιστος κρυπτει το πραγμα.

Chi va sparlando svela i segreti, ma chi ha lo spirito leale tien celata la cosa.

Οπου δεν ειναι κυβερνησις, ο λαος πιπτει εκ του πληθους δε των συμβουλων προερχεται σωτηρια.

Quando manca una savia direzione il popolo cade; nel gran numero de’ consiglieri sta la salvezza.

Οστις εγγυαται δι αλλον, θελει παθει κακον και οστις μισει την εγγυησιν, ειναι ασφαλης.

Chi si fa mallevadore d’un altro ne soffre danno, ma chi odia la mallevadoria è sicuro.

Η ευκοσμος γυνη απολαμβανει τιμην οι δε καρτερικοι απολαμβανουσι πλουτη.

La donna graziosa ottiene la gloria, e gli uomini forti ottengon la ricchezza.

Ο ελεημων ανθρωπος αγαθοποιει την ψυχην αυτου ο δε ανελεημων θλιβει την σαρκα αυτου.

L’uomo benigno fa del bene a se stesso, ma il crudele tortura la sua propria carne.

Ο ασεβης εργαζεται εργον ψευδες εις δε τον σπειροντα δικαιοσυνην θελει εισθαι μισθος ασφαλης.

L’empio fa un’opera fallace, ma chi semina giustizia ha una ricompensa sicura.

Καθως η δικαιοσυνη τεινει εις ζωην, ουτως ο κυνηγων το κακον τρεχει εις τον θανατον αυτου.

Così la giustizia mena alla vita, ma chi va dietro al male s’incammina alla morte.

Οι διεστραμμενοι την καρδιαν ειναι βδελυγμα εις τον Κυριον αλλ οι αμεμπτοι την οδον ειναι δεκτοι εις αυτον.

I perversi di cuore sono un abominio per l’Eterno, ma gl’integri nella loro condotta gli sono graditi.

Και χειρ με χειρα εαν συναπτηται, ο ασεβης δεν θελει μενει ατιμωρητος το δε σπερμα των δικαιων θελει ελευθερωθη.

No, certo, il malvagio non rimarrà impunito, ma la progenie dei giusti scamperà.

Ως ερρινον χρυσουν εις χοιρου μυτην, ουτω γυνη ωραια χωρις φρονησεως.

Una donna bella, ma senza giudizio, è un anello d’oro nel grifo d’un porco.

Η επιθυμια των δικαιων ειναι μονον το καλον η προσδοκια δε των ασεβων οργη.

Il desiderio dei giusti è il bene soltanto, ma la prospettiva degli empi e l’ira.

Οι μεν σκορπιζουσι, και ομως περισσευονται οι δε παρα το δεον φειδονται, και ομως ερχονται εις ενδειαν.

C’è chi spande liberalmente e diventa più ricco, e c’è chi risparmia più del dovere e non fa che impoverire.

Η αγαθοποιος ψυχη θελει παχυνθη και οστις ποτιζει, θελει ποτισθη και αυτος.

L’anima benefica sarà nell’abbondanza, e chi annaffia sarà egli pure annaffiato.

Οστις κρατει σιτον, θελει εισθαι λαοκαταρατος ευλογια δε θελει εισθαι επι την κεφαλην του πωλουντος.

Chi detiene il grano è maledetto dal popolo, ma la benedizione è sul capo di chi lo vende.

Οστις προθυμειται εις το καλον, θελει απολαυσει χαριν αλλ οστις ζητει το κακον, θελει επελθει επ αυτον.

Chi procaccia il bene s’attira benevolenza, ma chi cerca il male, male gl’incoglierà.

Οστις ελπιζει επι τον πλουτον αυτου, ουτος θελει πεσει οι δε δικαιοι ως βλαστος θελουσιν ανθησει.

Chi confida nelle sue ricchezze cadrà, ma i giusti rinverdiranno a guisa di fronde.

Οστις ταραττει τον οικον αυτου, θελει κληρονομησει ανεμον και ο αφρων θελει εισθαι δουλος εις τον φρονιμον.

Chi getta lo scompiglio in casa sua erediterà vento, e lo stolto sarà lo schiavo di chi ha il cuor savio.

Ο καρπος του δικαιου ειναι δενδρον ζωης και οστις κερδιζει ψυχας, ειναι σοφος.

Il frutto del giusto è un albero di vita, e il savio fa conquista d’anime.

Αν ο δικαιος παιδευηται επι της γης, πολλω μαλλον ο ασεβης και ο αμαρτωλος.

Ecco, il giusto riceve la sua retribuzione sulla terra, quanto più l’empio e il peccatore!