Job 29

Eyüp yine anlatmaya başladı:

Kaj plue Ijob parolis siajn sentencojn, kaj diris:

“Keşke geçen aylar geri gelseydi, Tanrı’nın beni kolladığı,

Ho, se estus al mi tiel, kiel en la antaŭaj monatoj, Kiel en la tempo, kiam Dio min gardis;

Kandilinin başımın üstünde parladığı, Işığıyla karanlıkta yürüdüğüm günler,

Kiam Lia lumilo lumis super mia kapo; Kaj sub Lia lumo mi povis iri en mallumo;

Keşke olgunluk günlerim geri gelseydi, Tanrı’nın çadırımı dostça koruduğu,

Kiel estis al mi en la tagoj de mia juneco, Kiam la ŝirmado de Dio estis super mia tendo;

Her Şeye Gücü Yeten’in henüz benimle olduğu, Çocuklarımın çevremde bulunduğu,

Kiam la Plejpotenculo estis ankoraŭ kun mi, Kaj ĉirkaŭ mi estis miaj infanoj;

Yollarımın sütle yıkandığı, Yanımdaki kayanın zeytinyağı akıttığı günler!

Kiam miaj paŝoj laviĝadis en butero, Kaj la roko verŝadis al mi fluojn da oleo!

“Kent kapısına gidip Kürsümü meydana koyduğumda,

Kiam mi eliris el la pordego al la urbo Kaj aranĝis al mi sidon sur la placo,

Gençler beni görüp gizlenir, Yaşlılar kalkıp ayakta dururlardı;

Vidis min junuloj kaj kaŝis sin, Kaj maljunuloj leviĝis kaj staris;

Önderler konuşmaktan çekinir, Elleriyle ağızlarını kaparlardı;

Eminentuloj ĉesis paroli Kaj metis la manon sur sian buŝon;

Soyluların sesi kesilir, Dilleri damaklarına yapışırdı.

La voĉo de altranguloj sin kaŝis, Kaj ilia lango algluiĝis al ilia palato.

Beni duyan kutlar, Beni gören överdi;

Kiam orelo aŭdis, ĝi nomis min feliĉa; Kiam okulo vidis, ĝi gloris min;

Çünkü yardım isteyen yoksulu, Desteği olmayan öksüzü kurtarırdım.

Ĉar mi savadis kriantan malriĉulon, Kaj orfon, kiu ne havis helpanton.

Ölmekte olanın hayır duasını alır, Dul kadının yüreğini sevinçten coştururdum.

Beno de pereanto venadis sur min, Kaj la koro de vidvino estis ĝojigata de mi.

Doğruluğu giysi gibi giyindim, Adalet kaftanım ve sarığımdı sanki.

Virteco estis mia vesto, Kaj mia justeco vestis min kiel mantelo kaj kapornamo.

Körlere göz, Topallara ayaktım.

Mi estis okuloj por la blindulo, Kaj piedoj por la lamulo;

Yoksullara babalık eder, Garibin davasını üstlenirdim.

Mi estis patro por la malriĉuloj, Kaj juĝan aferon de homoj nekonataj mi esploradis;

Haksızın çenesini kırar, Avını dişlerinin arasından kapardım.

Mi rompadis la makzelojn al maljustulo, Kaj el liaj dentoj mi elŝiradis la kaptitaĵon.

“ ‘Son soluğumu yuvamda vereceğim’ diye düşünüyordum, ‘Günlerim kum taneleri kadar çok.

Kaj mi pensis: En mia nesto mi mortos, Kaj grandnombraj kiel sablo estos miaj tagoj;

Köküm sulara erişecek, Çiy geceyi dallarımda geçirecek.

Mia radiko estas malkovrita por la akvo, Kaj roso noktas sur miaj branĉoj.

Aldığım övgüler tazelenecek, Elimdeki yay yenilenecek.’

Mia gloro estas ĉiam nova, Kaj mia pafarko ĉiam refortiĝas en mia mano.

“İnsanlar beni saygıyla dinler, Öğüdümü sessizce beklerlerdi.

Oni aŭskultadis min kaj atendadis, Kaj silentadis, kiam mi donadis konsilojn.

Ben konuştuktan sonra onlar konuşmazdı, Sözlerim üzerlerine damlardı.

Post miaj vortoj oni ne plu parolis; Kaj miaj vortoj gutadis sur ilin.

Yağmuru beklercesine beni bekler, Son yağmurları içercesine sözlerimi içerlerdi.

Oni atendadis min kiel la pluvon, Kaj malfermadis sian buŝon, kiel por malfrua pluvo.

Kendilerine gülümsediğimde gözlerine inanmazlardı, Güler yüzlülüğüm onlara cesaret verirdi.

Se mi iam ridis al ili, ili ne kredis tion; Kaj la lumo de mia vizaĝo ne falis.

Onların yolunu ben seçer, başlarında dururdum, Askerlerinin ortasında kral gibi otururdum, Yaslıları avutan biri gibiydim.

Kiam mi iris al ili, mi sidis sur la ĉefa loko; Mi loĝis kiel reĝo inter taĉmentoj, Kiel konsolanto de funebruloj.