Job 34

Elihu konuşmasına şöyle devam etti:

Og Elihu tog til Orde og sagde:

“Ey bilgeler, sözlerimi dinleyin, Kulak verin bana, ey bilgi sahipleri.

"Hør mine Ord, I vise, I forstandige Mænd, lån mig Øre!

Çünkü damak nasıl yemeği tadarsa, Kulak da sözleri sınar.

Thi Øret prøver Ord, som Ganen smager på Mad;

Gelin, doğruyu seçelim, İyiyi birlikte öğrenelim.

lad os udgranske, hvad der er Ret, med hinanden skønne, hvad der er godt!

“Çünkü Eyüp, ‘Ben suçsuzum’ diyor, ‘Tanrı hakkımı elimden aldı.

Job sagde jo: "Jeg er retfærdig, min Ret har Gud sat til Side;

Haklı olduğum halde yalancı sayılıyorum, Suçsuz olduğum halde okunla yaraladın beni.’

min Ret til Trods skal jeg være en Løgner? Skønt brødefri er jeg såret til Døden!"

Eyüp gibisi var mı? Alayı su gibi içiyor!

Er der mon Mage til Job? Han drikker Spot som Vand,

Kötülük yapanlarla dostluk edip geziyor, Kötülerle aynı yolda yürüyor.

søger Selskab med Udådsmænd og Omgang med gudløse Folk!

Çünkü, ‘Tanrı’yı hoşnut etmeye çalışmak İnsana yarar getirmez’ diyor.

Thi han sagde: "Det båder ikke en Mand, at han har Venskab med Gud!"

“Bu yüzden, ey sağduyulu insanlar, beni dinleyin! Tanrı kötülük yapar mı, Her Şeye Gücü Yeten haksızlık eder mi? Asla!

Derfor, I kloge, hør mig: Det være langt fra Gud af synde, fra den Almægtige at gøre ondt;

[] Çünkü O herkese yaptığının karşılığını öder, Hak ettiğini başına getirir.

nej, han gengælder Menneskets Gerning, handler med Manden efter hans Færd;

Tanrı kesinlikle kötülük etmez, Her Şeye Gücü Yeten adaleti saptırmaz.

Gud forbryder sig visselig ej, den Almægtige bøjer ej Retten!

Kim yeryüzünü O’na emanet etti? Kim O’nu bütün dünyanın başına atadı?

Hvo gav ham Tilsyn med Jorden, hvo vogter, mon hele Verden?

Eğer niyet eder de Ruhunu ve soluğunu geri çekerse,

Drog han sin Ånd tilbage og tog sin Ånde til sig igen,

Bütün insanlık bir anda yok olur, İnsan yine toprağa döner.

da udånded Kødet til Hobe, og atter blev Mennesket Støv!

“Aklın varsa dinle, Kulak ver sözlerime.

Har du Forstand, så hør derpå, lån Øre til mine Ord!

Adaletten nefret eden hiç hüküm sürebilir mi? Adil ve güçlü olanı suçlayacak mısın?

Mon en, der hadede Ret, kunde styre? Dømmer du ham, den Retfærdige, Vældige?

Krallara, ‘Değersizsiniz’, Soylulara, ‘Kötüsünüz’ diyen,

Han, som kan sige til Kongen: "Din Usling!" og "Nidding, som du er!" til Stormænd,

Önderlere ayrıcalık tanımayan, Zengini yoksuldan çok önemsemeyen O değil mi? Çünkü hepsi O’nun ellerinin işidir.

som ikke gør Forskel til Fordel for Fyrster ej heller foretrækker rig for ringe, thi de er alle hans Hænders Værk.

Gece yarısı bir anda ölürler, Herkes sarsılır, ölüp gider, Güçlüler de insan eli değmeden alınıp götürülür.

Brat må de dø, endda midt om Natten; de store slår han til, og borte er de, de vældige fjernes uden Menneskehånd.

“Tanrı’nın gözleri insanların yolundan ayrılmaz, Attıkları her adımı görür.

Thi Menneskets Veje er ham for Øje, han skuer alle dets Skridt;

Kötülük yapanların gizlenebileceği Ne karanlık bir yer vardır, ne de ölüm gölgesi.

der er intet Mørke og intet Mulm, som Udådsmænd kan gemme sig i.

Yargılanmak için önüne gelsinler diye, Tanrı insanları sorgulamaya pek gerek duymaz.

Thi Mennesket sættes der ingen Frist til at møde i Retten for Gud;

Araştırmadan güçlü insanları kırar, Onların yerine başkalarını diker.

han knuser de vældige uden Forhør og sætter andre i Stedet.

Çünkü ne yaptıklarını bilir, Gece onları deviriverir, ezilirler.

Jeg hævder derfor: Han ved deres Gerninger, og ved Nattetide styrter han dem;

Herkesin gözü önünde Kötülükleri yüzünden onları cezalandırır;

for deres Gudløshed slås de sønder, for alles Øjne tugter han dem,

Artık O’nun ardından gitmedikleri, Yollarının hiçbirini dikkate almadıkları için.

fordi de veg borf fra ham og ikke regned hans Veje det mindste,

Yoksulun feryadını O’na duyurdular; Düşkünlerin feryadını işitti.

så de voldte, at ringe råbte til ham, og han måtte høre de armes Skrig.

Ama Tanrı sessiz kalırsa kim O’nu suçlayabilir? Yüzünü gizlerse kim O’nu görebilir? Bir ulusa karşı da bir insana karşı da O hep aynıdır,

Tier han stille, hvo vil dømme ham? Skjuler han sit Åsyn, hvo vil laste ham? Over Folk og Mennesker våger han dog,

Tanrısız insan krallık etmesin, Halka tuzak kurmasın diye.

for at ikke en vanhellig skal herske, en af dem, der er Folkets Snarer.

“Kimse Tanrı’ya, ‘Suçluyum, artık kötülük yapmayacağım’ dedi mi,

Siger da en til Gud: "Fejlet har jeg, men synder ej mer,

‘Göremediğimi sen bana öğret, Haksızlık ettimse, bir daha etmem?’

jeg ser det, lær du mig; har jeg gjort Uret, jeg gør det ej mer!"

O’nu reddettiğin halde, Senin keyfince mi seni ödüllendirmeli? Çünkü karar verecek olan sensin, ben değil, Öyleyse anlat bana bildiğini.

skal han da gøre Gengæld, fordi du vil det, fordi du indvender noget? Ja du, ikke jeg, skal afgøre det, så sig da nu, hvad du ved!

“Sağduyulu insanlar, Beni dinleyen bilgeler diyecekler ki,

Kloge Folk vil sige til mig som og vise Mænd, der hører mig:

‘Eyüp bilgisizce konuşuyor, Sözlerinin değeri yok.’

"Job taler ikke med Indsigt, hans Ord er uoverlagte!

Kötü biri gibi yanıtladığı için Keşke Eyüp’ün sınanması sonsuza dek sürse!

Gid Job uden Ophør må prøves, fordi han svarer som slette Folk!

Çünkü günahına isyan da ekliyor, Önümüzde alay edercesine el çırpıyor, Tanrı’ya karşı konuştukça konuşuyor.”

Thi han dynger Synd på Synd, han optræder hovent iblandt os og fremfører mange Ord imod Gud!"