Proverbs 5

Oğlum, bilgeliğime dikkat et, Akıllıca sözlerime kulak ver.

Synu můj, pozoruj moudrosti mé, k opatrnosti mé nakloň ucha svého,

Böylelikle her zaman sağgörülü olur, Dudaklarınla bilgiyi korursun.

Abys ostříhal prozřetelnosti, a rtové tvoji šetřili umění.

Zina eden kadının bal damlar dudaklarından, Ağzı daha yumuşaktır zeytinyağından.

Nebo rtové cizí ženy strdí tekou, a měkčejší nad olej ústa její.

Ama sonu pelinotu kadar acı, İki ağızlı kılıç kadar keskindir.

Poslední pak věci její hořké jsou jako pelyněk, ostré jako meč na obě straně ostrý.

Ayakları ölüme gider, Adımları ölüler diyarına ulaşır.

Nohy její sstupují k smrti, krokové její hrob uchvacují.

Yaşama giden yolu hiç düşünmez, Yolları dolaşıktır, ama farkında değil.

Stezku života snad bys zvážiti chtěl? Vrtkéť jsou cesty její, neseznáš.

Oğlum, şimdi beni dinle, Ağzımdan çıkan sözlerden ayrılma.

Protož, synové, poslechněte mne, a neodstupujte od řečí úst mých.

Öyle kadınlardan uzak dur, Yaklaşma evinin kapısına.

Vzdal od ní cestu svou, a nepřibližuj se ke dveřím domu jejího,

Yoksa onurunu başkalarına, Yıllarını bir gaddara kaptırırsın.

Abys snad nedal jiným slávy své, a let svých ukrutnému,

Varını yoğunu yer bitirir yabancılar, Emeğin başka birinin evini bayındır kılar.

Aby se nenasytili cizí úsilím tvým, a práce tvá nezůstala v domě cizím.

Ah çekip inlersin ömrünün son günlerinde, Etin, bedenin tükendiğinde.

I řval bys naposledy, když bys zhubil tělo své a čerstvost svou,

“Eğitilmekten neden bu kadar nefret ettim, Yüreğim uyarıları neden önemsemedi?” dersin.

A řekl bys: Jak jsem nenáviděl cvičení, a domlouváním pohrdalo srdce mé,

“Öğretmenlerimin sözünü dinlemedim, Beni eğitenlere kulak vermedim.

A neposlouchal jsem hlasu vyučujících mne, a k učitelům svým nenaklonil jsem ucha svého!

Halkın ve topluluğun arasında Tam bir yıkımın eşiğine gelmişim.”

O málo, že jsem nevlezl ve všecko zlé u prostřed shromáždění a zástupu.

Suyu kendi sarnıcından, Kendi kuyunun kaynağından iç.

Pí vodu z čisterny své, a prameny z prostředku vrchoviště svého.

Pınarların sokakları, Akarsuların meydanları mı sulamalı?

Nechť se rozlévají studnice tvé ven, a potůčkové vod na ulice.

Yalnız senin olsun onlar, Paylaşma yabancılarla.

Měj je sám sobě, a ne cizí s tebou.

Çeşmen bereketli olsun Ve gençken evlendiğin karınla mutlu ol.

Budiž požehnaný pramen tvůj, a vesel se z manželky mladosti své.

Sevimli bir geyik, zarif bir ceylan gibi, Hep seni doyursun memeleri. Aşkıyla sürekli coş.

Laně milostné a srny utěšené; prsy její ať tě opojují všelikého času, v milování jejím kochej se ustavičně.

Oğlum, neden ahlaksız bir kadınla coşasın, Neden başka birinin karısını koynuna alasın?

Nebo proč bys se kochal, synu můj, v cizí, a objímal život postranní,

RAB insanın tuttuğu yolu gözler, Attığı her adımı denetler.

Poněvadž před očima Hospodinovýma jsou cesty člověka, a on všecky stezky jeho váží?

Kötü kişiyi kendi suçları ele verecek, Günahının kemendi kıskıvrak bağlayacak onu.

Nepravosti vlastní jímají bezbožníka takového, a v provazích hříchu svého uvázne.

Aşırı ahmaklığı onu yoldan çıkaracak, Terbiyeyi umursamadığı için ölecek.

Takovýť umře, proto že nepřijímal cvičení, a ve množství bláznovství svého blouditi bude.