Job 20

Nang magkagayo'y sumagot si Zophar na Naamathita, at nagsabi,

Naamalı Sofar şöyle yanıtladı:

Kaya't nagbibigay sagot sa akin ang aking mga pagiisip, dahil nga sa aking pagmamadali na taglay ko.

“Sıkıntılı düşüncelerim beni yanıt vermeye zorluyor, Bu yüzden çok heyecanlıyım.

Aking narinig ang saway na inilalagay ako sa kahihiyan, at ang diwa ng aking pagkaunawa ay sumasagot sa akin.

Beni utandıran bir azar işitiyorum, Anlayışım yanıt vermemi gerektiriyor.

Hindi mo ba nalalaman ito ng una, mula nang ang tao'y malagay sa lupa,

“Bilmiyor musun eskiden beri, İnsan dünyaya geldiğinden beri,

Na ang pagtatagumpay ng masama ay maikli, at ang kagalakan ng di banal ay sandali lamang?

Kötünün zafer çığlığı kısadır, Tanrısızın sevinciyse bir anlıktır.

Bagaman ang kaniyang karilagan ay napaiilanglang hanggang sa langit, at ang kaniyang ulo ay umaabot hanggang sa mga alapaap;

Boyu göklere erişse, Başı bulutlara değse bile,

Gayon may matutunaw siya magpakailan man, na gaya ng kaniyang sariling dumi: silang nangakakita sa kaniya ay mangagsasabi: Nasaan siya?

Sonsuza dek yok olacak, kendi pisliği gibi; Onu görmüş olanlar, ‘Nerede o?’ diyecekler.

Siya'y mawawala na gaya ng panaginip, at hindi masusumpungan. Oo, siya'y mawawala na parang pangitain sa gabi.

Düş gibi uçacak, bir daha bulunamayacak, Gece görümü gibi yok olacak.

Ang mata na nakakita sa kaniya ay hindi na siya makikita pa; ni mamamalas pa man siya sa kaniyang pook.

Kendisini görmüş olan gözler bir daha onu görmeyecek, Yaşadığı yerde artık görünmeyecektir.

Hahanapin ng kaniyang mga anak ang lingap ng dukha, at ang kaniyang mga kamay ay magsasauli ng kaniyang kayamanan.

Çocukları yoksulların lütfunu dileyecek, Malını kendi eliyle geri verecektir.

Ang kaniyang mga buto ay puspos ng kaniyang kabataan, nguni't hihiga na kasama niya sa alabok.

Kemiklerini dolduran gençlik ateşi Kendisiyle birlikte toprakta yatacak.

Bagaman ang kasamaan ay masarap sa kaniyang bibig, bagaman kaniyang itago sa ilalim ng kaniyang dila;

“Kötülük ağzında tatlı gözükse, Onu dilinin altına gizlese bile,

Bagaman kaniyang patawarin, at hindi niya ito babayaan, kundi ingatan pa sa loob ng kaniyang bibig;

Tutsa, bırakmasa, Damağının altına saklasa bile,

Gayon ma'y ang kaniyang pagkain ay nabago na sa kaniyang tiyan, siyang kamandag ng mga ahas sa loob niya.

Yediği yiyecek midesinde ekşiyecek, İçinde kobra zehirine dönüşecek.

Siya'y sumakmal ng mga kayamanan, at kaniyang mga isusuka uli: mga aalisin uli ng Dios sa kaniyang tiyan.

Yuttuğu servetleri kusacak, Tanrı onları midesinden çıkaracak.

Kaniyang hihititin ang kamandag ng mga ahas; papatayin siya ng dila ng ulupong.

Kobra zehiri emecek, Engereğin zehir dişi onu öldürecek.

Hindi niya matitingnan ang mga ilog, ang umaagos na mga bukal ng pulot at mantekilya.

Akarsuların, bal ve ayran akan derelerin Sefasını süremeyecek.

Na kaniyang isasauli ang kaniyang pinagpagalan, at hindi lalamunin; ayon sa pag-aari na kaniyang tinangkilik, hindi siya magagalak.

Zahmetle kazandığını Yemeden geri verecek, Elde ettiği kazancın tadını çıkaramayacak.

Sapagka't kaniyang pinighati at pinabayaan ang dukha; kaniyang kinuhang marahas ang isang bahay; at hindi niya itatayo.

Çünkü yoksulları ezip yüzüstü bıraktı, Kendi yapmadığı evi zorla aldı.

Sapagka't hindi siya nakakilala ng katiwasayan sa loob niya, hindi siya makapagliligtas ng anoman sa kaniyang kinaluluguran.

“Hırsı yüzünden rahat nedir bilmedi, Serveti onu kurtaramayacak.

Walang bagay na naiwan na hindi niya sinakmal; kaya't ang kaniyang kaginhawahan ay hindi mananatili.

Yediğinden artakalan olmadı, Bu yüzden bolluğu uzun sürmeyecek.

Sa lubos niyang kasaganaan ay magigipit siya; ang kamay ng bawa't nasa karalitaan ay darating sa kaniya.

Varlık içinde yokluk çekecek, Sıkıntı tepesine binecek.

Pagka kaniyang bubusugin ang kaniyang tiyan, ihuhulog ng Dios ang kaniyang mabangis na poot sa kaniya. At ibubugso sa kaniya samantalang siya'y kumakain.

Karnını tıka basa doyurduğunda, Tanrı kızgın öfkesini ondan çıkaracak, Üzerine gazap yağdıracak.

Kaniyang tatakasan ang sandatang bakal, at ang busog na tanso ay hihilagpos sa kaniya.

Demir silahtan kaçacak olsa, Tunç ok onu delip geçecek.

Binubunot niya ang pana, at lumalabas sa kaniyang katawan: Oo, ang makintab na talim ay lumalabas mula sa kaniyang apdo; mga kakilabutan ang sumasa kaniya.

Çekilince ok sırtından, Parıldayan ucu ödünden çıkacak, Dehşet çökecek üzerine.

Lahat na kadiliman ay nalalagay na mga pinakakayamanan niya; isang apoy na hindi hinipan ng tao ay susupok sa kaniya: susupukin niyaon ang naiwan sa kaniyang tolda.

Koyu karanlık onun hazinelerini gözlüyor. Körüklenmemiş ateş onu yiyip bitirecek, Çadırında artakalanı tüketecek.

Ihahayag ng mga langit ang kaniyang kasamaan, at ang lupa ay babangon laban sa kaniya.

Suçunu gökler açığa çıkaracak, Yeryüzü ona karşı ayaklanacak.

Ang pakinabang ng kaniyang bahay ay yayaon, ang kaniyang mga pag-aari ay huhuho sa kaarawan ng kaniyang kapootan.

Varlığını seller, Azgın sular götürecek Tanrı’nın öfkelendiği gün.

Ito ang bahagi ng masamang tao mula sa Dios, at ang manang takda sa kaniya ng Dios.

Budur kötünün Tanrı’dan aldığı pay, Budur Tanrı’nın ona verdiği miras.”