Job 19

Nang magkagayo'y sumagot si Job, at nagsabi,

Eyüp şöyle yanıtladı:

Hanggang kailan pahihirapan ninyo ang aking kaluluwa, at babagabagin ako ng mga salita?

“Ne zamana dek beni üzecek, Sözlerinizle ezeceksiniz?

Ng makasangpung ito ay pinulaan ninyo ako: kayo'y hindi nangapapahiya na nangagpapahirap sa akin.

On kez oldu beni aşağılıyor, Hiç utanmadan saldırıyorsunuz.

At kahima't ako'y magkamali, ang aking kamalian ay maiwan sa aking sarili.

Yanlış yola sapmışsam, Bu benim suçum.

Kung tunay na kayo'y magpapakalaki laban sa akin, at ipakikipagtalo laban sa akin ang kakutyaan ko:

Kendinizi gerçekten benden üstün görüyor, Utancımı bana karşı kullanıyorsanız,

Talastasin ninyo ngayon na inilugmok ako ng Dios, at inikid ako ng kaniyang silo.

Bilin ki, Tanrı bana haksızlık yaptı, Beni ağıyla kuşattı.

Narito, ako'y humihiyaw dahil sa kamalian, nguni't hindi ako dinidinig; ako'y humihiyaw ng tulong, nguni't walang kahatulan.

“İşte, ‘Zorbalık bu!’ diye haykırıyorum, ama yanıt yok, Yardım için bağırıyorum, ama adalet yok.

Kaniyang pinadiran ang aking daan upang huwag akong makaraan, at naglagay ng kadiliman sa aking mga landas.

Yoluma set çekti, geçemiyorum, Yollarımı karanlığa boğdu.

Hinubaran niya ako ng aking kaluwalhatian, at inalis ang putong sa aking ulo.

Üzerimden onurumu soydu, Başımdaki tacı kaldırdı.

Kaniyang inilugmok ako sa bawa't dako, at ako'y nananaw: at ang aking pagasa ay binunot niyang parang punong kahoy.

Her yandan yıktı beni, tükendim, Umudumu bir ağaç gibi kökünden söktü.

Kaniya rin namang pinapagalab ang kaniyang pagiinit laban sa akin, at ibinilang niya ako sa kaniya na gaya ng isa sa kaniyang mga kaaway,

Öfkesi bana karşı alev alev yanıyor, Beni hasım sayıyor.

Ang kaniyang mga hukbo ay dumarating na magkakasama, at ipinagpatuloy ang kanilang lakad laban sa akin, at kinubkob ang palibot ng aking tolda.

Orduları üstüme üstüme geliyor, Bana karşı rampalar yapıyor, Çadırımın çevresinde ordugah kuruyorlar.

Inilayo niya ang aking mga kapatid sa akin, at ang aking mga kakilala ay pawang nangiba sa akin.

“Kardeşlerimi benden uzaklaştırdı, Tanıdıklarım bana büsbütün yabancılaştı.

Ang aking mga kamaganak ay nangagsilayo, at nilimot ako ng aking mga kasamasamang kaibigan.

Akrabalarım uğramaz oldu, Yakın dostlarım beni unuttu.

Silang nagsisitahan sa aking bahay, at ang aking mga lingkod na babae, ay ibinibilang akong manunuluyan; ako'y naging kaiba sa kanilang paningin.

Evimdeki konuklarla hizmetçiler Beni yabancı sayıyor, Garip oldum gözlerinde.

Aking tinatawag ang aking lingkod, at hindi ako sinasagot, bagaman sinasamo ko siya ng aking bibig.

Kölemi çağırıyorum, yanıtlamıyor, Dil döksem bile.

Ang aking hininga ay iba sa aking asawa, at ang aking pamanhik sa mga anak ng tunay kong ina.

Soluğum karımı tiksindiriyor, Kardeşlerim benden iğreniyor.

Pati ng mga bata ay humahamak sa akin; kung ako'y bumangon, sila'y nangagsasalita ng laban sa akin:

Çocuklar bile beni küçümsüyor, Ayağa kalksam benimle eğleniyorlar.

Lahat ng aking mahal na kaibigan ay nangayayamot sa akin: at ang aking minamahal ay nagsipihit ng laban sa akin,

Bütün yakın dostlarım benden iğreniyor, Sevdiklerim yüz çeviriyor.

Ang aking buto ay dumidikit sa aking balat at sa aking laman, at ako'y nakatanan ng sukat sa balat ng aking mga ngipin.

Bir deri bir kemiğe döndüm, Ölümün eşiğine geldim.

Mahabag kayo sa akin, mahabag kayo sa akin, Oh kayong mga kaibigan ko; sapagka't kinilos ako ng kamay ng Dios,

“Ey dostlarım, acıyın bana, siz acıyın, Çünkü Tanrı’nın eli vurdu bana.

Bakit ninyo ako inuusig na gaya ng Dios. At hindi pa kayo nasisiyahan sa akin laman?

Neden Tanrı gibi siz de beni kovalıyor, Etime doymuyorsunuz?

Oh mangasulat nawa ngayon ang aking mga salita! Oh mangalagda nawa sa isang aklat!

“Keşke şimdi sözlerim yazılsa, Kitaba geçseydi,

Ng isa nawang panulat na bakal at tingga, na mangaukit nawa sa bato magpakailan man!

Demir kalemle, kurşunla Sonsuza dek kalsın diye kayaya kazılsaydı!

Nguni't talastas ko na manunubos sa akin ay buhay, at siya'y tatayo sa lupa sa kahulihulihan:

Oysa ben kurtarıcımın yaşadığını, Sonunda yeryüzüne geleceğini biliyorum.

At pagkatapos na magibang ganito ang aking balat, gayon ma'y makikita ko ang Dios sa aking laman:

Derim yok olduktan sonra, Yeni bedenimle Tanrı’yı göreceğim.

Siyang makikita ko ng sarili, at mamamasdan ng aking mga mata, at hindi ng iba. Ang aking puso ay natutunaw sa loob ko.

O’nu kendim göreceğim, Kendi gözlerimle, başkası değil. Yüreğim bayılıyor bağrımda!

Kung inyong sabihin: paanong aming pag-uusigin siya? Dangang ang kadahilanan ay nasusumpungan sa akin;

Eğer, ‘Sıkıntının kökü onda olduğu için Onu kovalım’ diyorsanız,

Mangatakot kayo sa tabak: sapagka't ang kapootan ang nagdadala ng mga parusa ng tabak, upang inyong malaman na may kahatulan.

Kılıçtan korkmalısınız, Çünkü kılıç cezası öfkeli olur, O zaman adaletin var olduğunu göreceksiniz.”