Job 29

At muling ipinagbadya ni Job ang kaniyang talinghaga, at nagsabi,

E prosseguindo Jó no seu discurso, disse:

Oh ako nawa'y napasa mga buwan noong dakong una, gaya noong mga kaarawan ng binabantayan ako ng Dios;

Ah! Quem me dera ser como eu fui nos meses do passado, como nos dias em que Deus me guardava;

Nang ang kaniyang ilawan ay sumisilang sa aking ulo at sa pamamagitan ng kaniyang liwanag ay lumalakad ako sa kadiliman;

quando a sua lâmpada luzia sobre o minha cabeça, e eu com a sua luz caminhava através das trevas;

Gaya noong ako'y nasa kabutihan ng aking mga kaarawan, noong ang pagkasi ng Dios ay nasa aking tolda;

como era nos dias do meu vigor, quando o íntimo favor de Deus estava sobre a minha tenda;

Noong ang Makapangyarihan sa lahat ay sumasaakin pa, at ang aking mga anak ay nangasa palibot ko;

quando o Todo-Poderoso ainda estava comigo, e os meus filhos em redor de mim;

Noong ang aking mga hakbang ay naliligo sa gatas, at ang bato ay nagbubuhos para sa akin ng mga ilog ng langis!

quando os meus passos eram banhados em leite, e a rocha me deitava ribeiros de azeite!

Noong ako'y lumalabas sa pintuang-bayan hanggang sa bayan, noong aking inihahanda ang aking upuan sa lansangan,

Quando eu saía para a porta da cidade, e na praça preparava a minha cadeira,

Nakikita ako ng mga binata, at nagsisipagkubli, at ang mga matanda ay nagsisitindig at nagsisitayo:

os moços me viam e se escondiam, e os idosos se levantavam e se punham em pé;

Ang mga pangulo ay nagpipigil ng pangungusap, at inilalagay ang kanilang kamay sa kanilang bibig;

os príncipes continham as suas palavras, e punham a mão sobre a sua boca;

Ang tinig ng mga mahal na tao ay tumatahimik, at ang kanilang dila ay dumidikit sa ngalangala ng kanilang bibig.

a voz dos nobres emudecia, e a língua se lhes pegava ao paladar.

Sapagka't pagka naririnig ako ng pakinig, ay pinagpapala nga ako; at pagka nakikita ako ng mata, ay sumasaksi sa akin:

Pois, ouvindo-me algum ouvido, me tinha por bem-aventurado; e vendo-me algum olho, dava testemunho de mim;

Sapagka't aking iniligtas ang dukha na dumadaing, ang ulila rin naman na walang tumutulong sa kaniya.

porque eu livrava o miserável que clamava, e o órfão que não tinha quem o socorresse.

Ang basbas ng malapit nang mamamatay ay sumaakin: at aking pinaawit sa kagalakan ang puso ng babaing bao.

A bênção do que estava a perecer vinha sobre mim, e eu fazia rejubilar-se o coração da viúva.

Ako'y nagbibihis ng katuwiran, at sinusuutan niya ako: ang aking kaganapan ay parang isang balabal at isang diadema.

Vestia-me da retidão, e ela se vestia de mim; como manto e diadema era a minha justiça.

Ako'y naging mga mata sa bulag, at naging mga paa ako sa pilay.

Fazia-me olhos para o cego, e pés para o coxo;

Ako'y naging ama sa mapagkailangan; at ang usap niyaong hindi ko nakikilala ay aking sinisiyasat.

dos necessitados era pai, e a causa do que me era desconhecido examinava com diligência.

At aking binali ang mga pangil ng liko, at inagaw ko ang huli sa kaniyang mga ngipin.

E quebrava os caninos do perverso, e arrancava-lhe a presa dentre os dentes.

Nang magkagayo'y sinabi ko, mamamatay ako sa aking pugad, at aking pararamihin ang aking mga kaarawan na gaya ng buhangin:

Então dizia eu: No meu ninho expirarei, e multiplicarei os meus dias como a areia;

Ang aking ugat ay nakalat sa tubig, at ang hamog ay lumalapag buong gabi sa aking sanga:

as minhas raízes se estendem até as águas, e o orvalho fica a noite toda sobre os meus ramos;

Ang aking kaluwalhatian ay sariwa sa akin, at ang aking busog ay nababago sa aking kamay.

a minha honra se renova em mim, e o meu arco se revigora na minha mão.

Sa akin ay nangakikinig ang mga tao, at nangaghihintay, at nagsisitahimik sa aking payo.

A mim me ouviam e esperavam, e em silêncio atendiam ao meu conselho.

Pagkatapos ng aking mga salita ay hindi na sila nagsasalita pa uli; at ang aking pananalita ay tumutulo sa kanila.

Depois de eu falar, nada replicavam, e minha palavra destilava sobre eles;

At kanilang hinihintay ako, na gaya ng paghihintay sa ulan, at kanilang ibinubuka ang kanilang bibig na maluwang na gaya sa huling ulan.

esperavam-me como à chuva; e abriam a sua boca como à chuva tardia.

Ako'y ngumingiti sa kanila pagka sila'y hindi nanganiniwala: at ang liwanag ng aking mukha ay hindi nila hinahamak.

Eu lhes sorria quando não tinham confiança; e não desprezavam a luz do meu rosto;

Ako'y namimili sa kanilang daan, at nauupong gaya ng puno, at tumatahang gaya ng hari sa hukbo, gaya ng nangaaliw sa nananangis.

eu lhes escolhia o caminho, assentava-me como chefe, e habitava como rei entre as suas tropas, como aquele que consola os aflitos.