Job 30

Nguni't ngayo'y silang bata kay sa akin ay nagsisitawa sa akin, na ang mga magulang ay di ko ibig na malagay na kasama ng mga aso ng aking kawan.

Mas agora zombam de mim os de menos idade do que eu, cujos pais teria eu desdenhado de pôr com os cães do meu rebanho.

Oo, ang kalakasan ng kanilang kamay, sa ano ko mapapakinabangan? Mga taong ang kalusugan ng gulang ay lumipas na.

Pois de que me serviria a força das suas mãos, homens nos quais já pereceu o vigor?

Sila'y lata sa pangangailangan at sa kagutom; kanilang nginangata ang tuyong lupa, sa kadiliman ng kasalatan at kapahamakan.

De míngua e fome emagrecem; andam roendo pelo deserto, lugar de ruínas e desolação.

Sila'y nagsisibunot ng mga malvas sa tabi ng mabababang punong kahoy; at ang mga ugat ng enebro ay siyang kanilang pinakapagkain.

Apanham malvas junto aos arbustos, e o seu mantimento são as raízes dos zimbros.

Sila'y pinalayas mula sa gitna ng mga tao; sila'y sumisigaw sa likuran nila, na gaya ng sa likuran ng isang magnanakaw.

São expulsos do meio dos homens, que gritam atrás deles, como atrás de um ladrão.

Upang sila'y magsitahan sa nakatatakot na mga libis, sa mga puwang ng lupa, at ng mga bato.

Têm que habitar nos desfiladeiros sombrios, nas cavernas da terra e dos penhascos.

Sa gitna ng mabababang punong kahoy ay nagsisiangal; sa ilalim ng mga tinikan ay nangapipisan.

Bramam entre os arbustos, ajuntam-se debaixo das urtigas.

Mga anak ng mga mangmang, oo, mga anak ng mga walang puring tao; sila'y mga itinapon mula sa lupain.

São filhos de insensatos, filhos de gente sem nome; da terra foram enxotados.

At ngayon ay naging kantahin nila ako, Oo, ako'y kasabihan sa kanila.

Mas agora vim a ser a sua canção, e lhes sirvo de provérbio.

Kanilang kinayayamutan ako, nilalayuan nila ako, at hindi sila nagpipigil ng paglura sa aking mukha.

Eles me abominam, afastam-se de mim, e no meu rosto não se privam de cuspir.

Sapagka't kinalag niya ang kaniyang panali, at pinighati ako, at kanilang inalis ang paningkaw sa harap ko.

Porquanto Deus desatou a minha corda e me humilhou, eles sacudiram de si o freio perante o meu rosto.

Sa aking kanan ay tumatayo ang tanga; itinutulak nila ang aking mga paa, at kanilang pinapatag laban sa akin ang kanilang mga paraan ng paghamak.

ë direita levanta-se gente vil; empurram os meus pés, e contra mim erigem os seus caminhos de destruição.

Kanilang sinisira ang aking landas, kanilang isinusulong ang aking kapahamakan, mga taong walang tumulong.

Estragam a minha vereda, promovem a minha calamidade; não há quem os detenha.

Tila dumarating sila sa isang maluwang na pasukan: sa gitna ng kasiraan ay nagsisigulong sila.

Vêm como por uma grande brecha, por entre as ruínas se precipitam.

Mga kakilabutan ay dumadagan sa akin, kanilang tinatangay ang aking karangalan na gaya ng hangin; at ang aking kaginhawahan ay napaparam na parang alapaap.

Sobrevieram-me pavores; é perseguida a minha honra como pelo vento; e como nuvem passou a minha felicidade.

At ngayo'y nanglulupaypay ang aking kaluluwa sa loob ko; mga kaarawan ng pagkapighati ay humawak sa akin.

E agora dentro de mim se derrama a minha alma; os dias da aflição se apoderaram de mim.

Sa gabi ay nagaantakan ang aking mga buto, at ang mga antak na nagpapahirap sa akin ay hindi nagpapahinga.

De noite me são traspassados os ossos, e o mal que me corrói não descansa.

Sa matinding karahasan ng aking sakit ay nagiging katuwa ang aking suot: tumatali sa akin sa palibot na gaya ng leeg ng aking baro.

Pela violência do mal está desfigurada a minha veste; como a gola da minha túnica, me aperta.

Inihahagis niya ako sa banlik, at ako'y naging parang alabok at mga abo.

Ele me lançou na lama, e fiquei semelhante ao pó e à cinza.

Ako'y dumadaing sa iyo, at hindi mo ako sinasagot: ako'y tumatayo, at minamasdan mo ako.

Clamo a ti, e não me respondes; ponho-me em pé, e não atentas para mim.

Ikaw ay naging mabagsik sa akin: sa pamamagitan ng kapangyarihan ng iyong kamay ay hinahabol mo ako.

Tornas-te cruel para comigo; com a força da tua mão me persegues.

Itinataas mo ako sa hangin, pinasasakay mo ako roon; at tinutunaw mo ako sa bagyo.

Levantas-me sobre o vento, fazes-me cavalgar sobre ele, e dissolves-me na tempestade.

Sapagka't talastas ko na iyong dadalhin ako sa kamatayan, at sa bahay na takda sa lahat na may buhay.

Pois eu sei que me levarás à morte, e à casa do ajuntamento destinada a todos os viventes.

Gayon man ang isa ay di ba naguunat ng kamay sa kaniyang pagkahulog? O sa kaniyang kasakunaan kung kaya sisigaw ng tulong?

Contudo não estende a mão quem está a cair? Ou não clama por socorro na sua calamidade?

Hindi ko ba iniyakan yaong nasa kabagabagan? Hindi ba ang aking kaluluwa ay nakikidamay sa mapagkailangan?

Não chorava eu sobre aquele que estava aflito? Ou não se angustiava a minha alma pelo necessitado?

Pagka ako'y humahanap ng mabuti, ang kasamaan nga ang dumarating: at pagka ako'y naghihintay ng liwanag ay kadiliman ang dumarating.

Todavia aguardando eu o bem, eis que me veio o mal, e esperando eu a luz, veio a escuridão.

Ang aking puso'y nababagabag at walang pahinga; mga araw ng kapighatian ay dumating sa akin.

As minhas entranhas fervem e não descansam; os dias da aflição me surpreenderam.

Ako'y yumayaong tumatangis na walang araw; ako'y tumatayo sa kapulungan at humihinging tulong.

Denegrido ando, mas não do sol; levanto-me na congregação, e clamo por socorro.

Ako'y kapatid ng mga chakal, at mga kasama ng mga avestruz.

Tornei-me irmão dos chacais, e companheiro dos avestruzes.

Ang aking balat ay maitim, at natutuklap, at ang aking mga buto ay nagpapaltos.

A minha pele enegrece e se me cai, e os meus ossos estão queimados do calor.

Kaya't ang aking alpa ay naging panangis, at ang aking flauta ay naging tinig ng umiiyak.

Pelo que se tornou em pranto a minha harpa, e a minha flauta em voz dos que choram.