Job 9

Därefter tog Job till orda och sade:

همهٔ اینها را که گفتی می‌دانم و قبلاً هم شنیده‌ام. امّا انسان فانی چطور می‌تواند در برابر خدا راست و نیک باشد؟

 Ja, förvisso vet jag att så är;  huru skulle en människa kunna hava rätt mot Gud?

همهٔ اینها را که گفتی می‌دانم و قبلاً هم شنیده‌ام. امّا انسان فانی چطور می‌تواند در برابر خدا راست و نیک باشد؟

 Vill han gå till rätta med henne,  så kan hon ej svara honom på en sak bland tusen.

چه کسی می‌تواند با خدا بحث کند؟ کسی قادر نیست از هزار سؤالی که می‌کند، یکی را هم جواب بدهد.

 Han som är så vis i förstånd och så väldig i kraft,  vem kan trotsa honom och dock slippa undan;

زیرا خدا دانا و تواناست و کسی نمی‌تواند در برابر او مقاومت کند.

 honom som oförtänkt flyttar bort berg  och omstörtar dem i sin vrede;

بی‌خبر کوهها را منتقل می‌سازد و با خشم و غضب، آنها را واژگون می‌کند.

 honom som kommer jorden att vackla från sin plats,  och dess pelare bäva därvid;

زمین را از جایش تکان می‌دهد و پایه‌های آن را به لرزه می‌آورد.

 honom som befaller solen, så går hon icke upp,  och som sätter stjärnorna under försegling;

اگر به آفتاب فرمان بدهد، طلوع نمی‌کند و ستارگان در شب نمی‌درخشند.

 honom som helt allena spänner ut himmelen  och skrider fram över havets toppar;

به تنهایی آسمانها را گسترانید و بر امواج دریا خرامید.

 honom som har gjort Karlavagnen och Orion,  Sjustjärnorna och söderns Stjärngemak;

دُب اکبر، جبار، ثریا و ستارگان جنوب را آفرید.

 honom som gör stora och outrannsakliga ting  och under, flera än någon kan räkna?

عقل ما از درک کارهای بزرگ و بی‌شمار او عاجز است.

 Se, han far förbi mig, innan jag hinner att se det,  han drager framom mig, förrän jag bliver honom varse.

از کنار من می‌گذرد و من نمی‌توانم او را ببینم. حرکت می‌کند و من احساس نمی‌کنم.

 Se, han griper sitt rov; vem kan hindra honom?  Vem kan säga till honom: »Vad gör du?»

هرچه را بخواهد می‌برد و کسی نمی‌تواند مانع او شود و بگوید که چه می‌‌کنی؟

 Gud, han ryggar icke sin vrede;  för honom har Rahabs följe måst böja sig;

خدا از خشم خود دست نمی‌کشد و دشمنان خود را که به هیولای دریایی کمک کردند، پایمال می‌سازد.

 huru skulle jag då våga svara honom,  välja ut ord till att tala med honom?

پس من چطور می‌توانم با او بحث کنم؟

 Nej, om jag än hade rätt, tordes jag dock ej svara;  jag finge anropa min motpart om misskund.

هر چند گناهی ندارم، ولی چیزی نمی‌توانم بگویم؛ جز اینکه از خدایی که داور من است، طلب رحمت کنم.

 Och om han än svarade mig på mitt rop,  så kunde jag ej tro att han lyssnade till min röst.

حتّی اگر مرا بگذارد که حرفی بزنم، یقین ندارم که به سخنان من گوش بدهد.

 Ty med storm hemsöker han mig  och slår mig med sår på sår, utan sak.

او تُندباد را می‌فرستد و مرا پراکنده می‌سازد و بدون جهت به زخمهایم می‌افزاید.

 Han unnar mig icke att hämta andan;  nej, med bedrövelser mättar han mig.

مرا نمی‌گذارد که نفس بکشم و زندگی مرا با تلخی پُر می‌سازد.

 Gäller det försteg i kraft: »Välan, jag är redo!»,  gäller det rätt: »Vem ställer mig till ansvar?»

با او یارای مقابله ندارم، زیرا قادر و تواناست. اگر به دادگاه شکایت کنم، چه کسی می‌تواند او را احضار کند؟

 Ja, hade jag än rätt, så dömde min mun mig skyldig;  vore jag än ostrafflig, så läte han mig synas vrång.

اگر بی‌گناه هم باشم، سخنان زبانم مرا محکوم می‌سازد و هر چیزی که بگویم، مرا مجرم می‌کند.

 Men ostrafflig är jag!  Jag aktar ej mitt liv,  jag frågar icke efter, om jag får leva.

گرچه گناهی ندارم، امّا برای من فرقی نمی‌کند، زیرا از زندگی سیر شده‌ام.

 Det må gå som det vill, nu vare det sagt:  han förgör den ostrafflige jämte den ogudaktige.

خدا بی‌گناه و گناهکار را یکسان از بین می‌برد.

 Om en landsplåga kommer med plötslig död,  så bespottar han de oskyldigas förtvivlan.

وقتی مصیبتی برسد و بی‌گناهی را ناگهان هلاک کند، خدا می‌خندد.

 Jorden är given i de ogudaktigas hand,  och täckelse sätter han för dess domares ögon.  Är det ej han som gör det, vem är det då?

اختیار زمین را به دست مردم شریر داده و چشمان قضات را کور کرده است. اگر خدا این کار را نکرده، چه کسی کرده است؟

 Min dagar hasta undan snabbare än någon löpare,  de fly bort utan att hava sett någon lycka;

زندگی من سریعتر از پیک تیزرو می‌گذرد، بدون آن که روی خوشی را ببینم.

 de ila åstad såsom en farkost av rör,  såsom en örn, när han störtar sig ned på sitt byte.

سالهای عمرم مانند کشتیهای تندرو و همچون عقابی که بر شکار خود فرود می‌آید، به سرعت سپری می‌شوند.

 Om jag än besluter att förgäta mitt bekymmer,  att låta min sorgsenhet fara och göra mig glad,

اگر خندان باشم و سعی کنم که غمهای خود را از یاد ببرم، چه فایده؟

 Så måste jag dock bäva för alla mina kval;  jag vet ju att du icke skall döma mig fri.

زیرا می‌ترسم که مبادا غم و رنج، دوباره به سراغ من بیایند و می‌دانم که خدا مرا خطاکار می‌شمارد.

 Nej, såsom skyldig måste jag stå där;  varför skulle jag då göra mig fåfäng möda?

پس اگر محکوم می‌شوم، چرا بی‌جهت تلاش کنم؟

 Om jag än tvår mig i snö  och renar mina händer i lutsalt,

هیچ شوینده‌ای نمی‌تواند گناهان مرا بشوید.

 så skall du dock sänka mig ned i pölen,  så att mina kläder måste vämjas vid mig.

تو مرا در گل و لای و کثافت فرو می‌بری تا حتی لباس خودم از من نفرت کند.

 Ty han är ej min like, så att jag vågar svara honom,  ej en sådan, att vi kunna gå till doms med varandra;

تو مانند من، انسانی فانی نیستی که بتوانم به تو جواب بدهم و با تو به دادگاه بروم.

 ingen skiljeman finnes mellan oss,  ingen som har myndighet över oss båda.

کسی نیست که بین ما داوری کند و ما را آشتی بدهد.

 Må han blott vända av från mig sitt ris,  och må fruktan för honom ej förskräcka mig;

اگر از مجازات من دست برداری و هیبت تو مرا به وحشت نیاندازد،

 då skall jag tala utan att rädas för honom,  ty jag vet med min själv att jag icke är en sådan.

آنگاه می‌توانم بدون ترس با تو حرف بزنم، امّا متأسفانه این‌طور نیست.