Job 21

Därefter tog Job till orda och sade:

Ijob respondis kaj diris:

 Hören åtminstone på mina ord;  låten det vara den tröst som I given mig.

Aŭskultu mian parolon; Kaj ĝi estu anstataŭ viaj konsoloj.

 Haven fördrag med mig, så att jag får tala;  sedan jag har talat, må du bespotta.

Toleru, ke mi parolu; Kaj kiam mi finos mian paroladon, tiam moku.

 Är då min klagan, såsom när människor eljest klaga?  Eller huru skulle jag kunna vara annat än otålig?

Ĉu kontraŭ homo mi disputas? Kaj kial mi ne estu malpacienca?

 Akten på mig, så skolen I häpna  och nödgas lägga handen på munnen.

Turnu vin al mi, kaj vi eksentos teruron, Kaj vi metos la manon sur la buŝon.

 Ja, när jag tänker därpå, då förskräckes jag själv,  och förfäran griper mitt kött.

Kiam mi ekpensas pri tio, min atakas teruro, Kaj tremo kaptas mian korpon.

 Varför få de ogudaktiga leva,  ja, med åldern växa till i rikedom?

Kial malpiuloj vivas, Atingas maljunecon, akiras grandan havaĵon?

 De se sina barn leva kvar hos sig,  och sin avkomma hava de inför sina ögon.

Ilia idaro estas bone aranĝita antaŭ ili, kune kun ili, Kaj ilia devenantaro estas antaŭ iliaj okuloj.

 Deras hus stå trygga, ej hemsökta av förskräckelse;  Gud låter sitt ris icke komma vid dem.

Iliaj domoj estas en paco, sen timo; Kaj la vergo de Dio ne estas sur ili.

 När deras boskap parar sig, är det icke förgäves;  lätt kalva deras kor, och icke i otid.

Ilia bovo naskigas kaj ne estas forpuŝata; Ilia bovino gravediĝas kaj ne abortas.

 Sina barn släppa de ut såsom en hjord,  deras piltar hoppa lustigt omkring.

Siajn malgrandajn infanojn ili elirigas kiel ŝafaron, Kaj iliaj knaboj saltas.

 De stämma upp med pukor och harpor,  och glädja sig vid pipors ljud.

Ili ĝojkrias sub la sonoj de tamburino kaj harpo, Ili estas gajaj sub la sonoj de fluto.

 De förnöta sina dagar i lust,  och ned till dödsriket fara de i frid.

Ili pasigas siajn tagojn en bonstato, Kaj iras en Ŝeolon momente.

 Och de sade dock till Gud: »Vik ifrån oss,  dina vägar vilja vi icke veta av.

Kaj tamen ili diras al Dio: Foriru de ni, Ni ne deziras koni Viajn vojojn;

 Vad är den Allsmäktige, att vi skulle tjäna honom?  och vad skulle det hjälpa oss att åkalla honom?»

Kio estas la Plejpotenculo, ke ni servu al Li? Kaj kian utilon ni havos, se ni turnos nin al Li?

 Det är sant, i deras egen hand står ej deras lycka,  och de ogudaktigas rådslag vare fjärran ifrån mig!

Sed ne de ili dependas ilia bonstato; La pensmaniero de la malpiuloj estas malproksima de mi.

 Men huru ofta utslocknar väl de ogudaktigas lampa,  huru ofta händer det att ofärd kommer över dem,  och att han tillskiftar dem lotter i vrede?

Ĝis kiam? La lumilo de la malpiuloj estingiĝu, Kaj ilia pereo venu sur ilin; Suferojn Li partodonu al ili en Sia kolero.

 De borde ju bliva såsom halm för vinden,  lika agnar som stormen rycker bort.

Ili estu kiel pajlero antaŭ vento, Kaj kiel grenventumaĵo, kiun forportas ventego.

 »Gud spar åt hans barn att lida för hans ondska.»  Ja, men honom själv borde han vedergälla, så att han finge känna det.

Dio konservas lian malfeliĉon por liaj infanoj; Li repagu al li mem, ke li sciu;

 Med egna ögon borde han se sitt fall,  och av den Allsmäktiges vrede borde han få dricka.

Liaj propraj okuloj vidu lian malfeliĉon, Kaj el la kolero de la Plejpotenculo li trinku.

 Ty vad frågar han efter sitt hus, när han själv är borta,  när hans månaders antal har nått sin ände?

Ĉar kiom interesas lin lia domo post li, Kiam la nombro de liaj monatoj finiĝis?

 »Skall man då lära Gud förstånd,  honom som dömer över de högsta?»

Ĉu oni povas instrui scion al Dio, Kiu juĝas ja plej altajn?

 Ja, den ene får dö i sin välmaktstid,  där han sitter i allsköns frid och ro;

Unu mortas meze de sia abundeco, Tute trankvila kaj kontenta;

 hans stävor hava fått stå fulla med mjölk,  och märgen i hans ben har bevarat sin saft.

Lia brusto estas plena de lakto, Kaj liaj ostoj estas saturitaj de medolo.

 Den andre måste dö med bedrövad själ,  och aldrig fick han njuta av någon lycka.

Alia mortas kun animo suferanta, Kaj li ne ĝuis bonon.

 Tillsammans ligga de så i stoftet,  och förruttnelsens maskar övertäcka dem.

Sed ambaŭ kune ili kuŝas en la tero, Kaj vermoj ilin kovras.

 Se, jag känner väl edra tankar  och de funder med vilka I viljen nedslå mig.

Vidu, mi scias viajn pensojn, Kaj la argumentojn, kiujn vi malice kolektas kontraŭ mi;

 I spörjen ju: »Vad har blivit av de höga herrarnas hus,  av hyddorna när de ogudaktiga bodde?»

Vi diros: Kie estas la domo de la nobelo? Kaj kie estas la tendo, en kiu loĝis la malpiuloj?

 Haven I då ej frågat dem som vida foro,  och akten I ej på deras vittnesbörd:

Sed demandu la vojaĝantojn, Kaj ne malatentu iliajn atestojn:

 att den onde bliver sparad på ofärdens dag  och bärgad undan på vredens dag?

En tago de malfeliĉo la malpiulo estas ŝirmata, En tago de kolero li estas metata flanken.

 Vem vågar ens förehålla en sådan hans väg?  Vem vedergäller honom, vad han än må göra?

Kiu montros antaŭ lia vizaĝo lian konduton? Kiu repagos al li, se li ion faris?

 Och när han har blivit bortförd till graven,  så vakar man sedan där vid kullen.

Kaj li estas akompanata al la tomboj, Kaj sur la tomba altaĵeto estas starigataj gardistoj.

 Ljuvligt får han vilja under dalens torvor.  I hans spår drager hela världen fram;  före honom har och otaliga gått.

Dolĉaj estas por li la terbuloj de la valo, Kaj post li treniĝas ĉiuj homoj, Kaj sennombraj estas tiuj, kiuj iris antaŭ li.

 Huru kunnen I då bjuda mig så fåfänglig tröst?  Av edra svar står allenast trolösheten kvar.

Kiel do vi volas konsoli min per vantaĵo, Kaj viaj respondoj enhavas nur malĝustaĵojn?