Psalms 104

BENDICE, alma mía, á JEHOVÁ. JEHOVÁ, Dios mío, mucho te has engrandecido; Haste vestido de gloria y de magnificencia.

Blagoslivljaj Jahvu, dušo moja, Jahve, Bože moj, silno si velik! Odjeven veličanstvom i ljepotom,

El que se cubre de luz como de vestidura, Que extiende los cielos como una cortina;

svjetlošću ogrnut kao plaštem! Nebo si razapeo kao šator,

Que establece sus aposentos entre las aguas; El que pone las nubes por su carroza, El que anda sobre las alas del viento;

na vodama sagradio dvorove svoje. Od oblaka praviš kola svoja, na krilima vjetrova putuješ.

El que hace á sus ángeles espíritus, Sus ministros al fuego flameante.

Vjetrove uzimaš za glasnike, a žarki oganj za slugu svojega.

Él fundó la tierra sobre sus basas; No será jamás removida.

Zemlju si stavio na stupove njene: neće se poljuljati u vijeke vjekova,

Con el abismo, como con vestido, la cubriste; Sobre los montes estaban las aguas.

pokrio si je vodama bezdanim k'o haljinom, iznad bregova stajahu vode;

Á tu reprensión huyeron; Al sonido de tu trueno se apresuraron;

na tvoju se prijetnju povukoše, od tvoje grmljavine zadrhtaše.

Subieron los montes, descendieron los valles, Al lugar que tú les fundaste.

Bregovi se digoše, doline spustiše na mjesto koje si im odredio.

Pusísteles término, el cual no traspasarán; Ni volverán á cubrir la tierra.

Odredio si granicu koju ne smiju prijeći, da opet ne pokriju zemlju.

Tú eres el que envías las fuentes por los arroyos; Van entre los montes.

Izvore svraćaš u potoke što žubore među brdima.

Abrevan á todas las bestias del campo: Quebrantan su sed los asnos montaraces.

Oni poje sve živine poljske, divlji magarci žeđ gase u njima.

Junto á aquellos habitarán las aves de los cielos; Entre las ramas dan voces.

Uz njih se gnijezde ptice nebeske i pjevaju među granama.

El que riega los montes desde sus aposentos: Del fruto de sus obras se sacia la tierra.

Ti natapaš bregove iz dvorova svojih, zemlja se nasićuje plodom tvojih ruku.

El que hace producir el heno para las bestias, Y la hierba para el servicio del hombre; Sacando el pan de la tierra.

Ti daješ te niče trava za stoku i bilje na korist čovjeku da izvede kruh iz zemlje

Y el vino que alegra el corazón del hombre, Y el aceite que hace lucir el rostro, Y el pan que sustenta el corazón del hombre.

i vino što razvedruje srce čovječje; da uljem lice osvježi i da kruh okrijepi srce čovjeku.

Llénanse de jugo los árboles de JEHOVÁ, Los cedros del Líbano que él plantó.

Stabla se Jahvina napajaju hranom, cedri libanonski koje on zasadi.

Allí anidan las aves; En las hayas hace su casa la cigüeña.

Ondje se ptice gnijezde, u čempresu dom je rodin.

Los montes altos para las cabras monteses; Las peñas, madrigueras para los conejos.

Visoki bregovi daju kozorogu a pećine jazavcu sklonište.

Hizo la luna para los tiempos: El sol conoce su ocaso.

Ti si stvorio mjesec da označuje vremena i sunce znade kada ima zaći.

Pone las tinieblas, y es la noche: En ella corretean todas las bestias de la selva.

Kad razastreš tmine i noć se spusti, tad se šuljaju u njoj životinje šumske.

Los leoncillos braman á la presa, Y para buscar de Dios su comida.

Lavići riču za plijenom i od Boga hranu traže.

Sale el sol, recógense, Y échanse en sus cuevas.

Kad sunce ograne, nestaju i liježu na ležaje.

Sale el hombre á su hacienda, Y á su labranza hasta la tarde.

Tad čovjek izlazi na dnevni posao i na rad do večeri.

¡Cuán muchas son tus obras, oh JEHOVÁ! Hiciste todas ellas con sabiduría: La tierra está llena de tus beneficios.

Kako su brojna tvoja djela, o Jahve! Sve si to mudro učinio: puna je zemlja stvorenja tvojih.

Asimismo esta gran mar y ancha de términos: En ella pescados sin número, Animales pequeños y grandes.

Eno mora, velika i široka, u njemu vrve gmazovi bez broja, životinje male i velike.

Allí andan navíos; Allí este leviathán que hiciste para que jugase en ella.

Onud prolaze nemani, Levijatan kojeg stvori da se igra u njemu.

Todos ellos esperan en ti, Para que les des su comida á su tiempo.

I sva ova bića željno čekaju da ih nahraniš na vrijeme.

Les das, recogen; Abres tu mano, hártanse de bien.

Daješ li im, tada sabiru: otvaraš li ruku, nasite se dobrima.

Escondes tu rostro, túrbanse: Les quitas el espíritu, dejan de ser, Y tórnanse en su polvo.

Sakriješ li lice svoje, tad se rastuže; ako dah im oduzmeš, ugibaju i opet se u prah vraćaju.

Envías tu espíritu, críanse: Y renuevas la haz de la tierra.

Pošalješ li dah svoj, opet nastaju, i tako obnavljaš lice zemlje.

Sea la gloria de JEHOVÁ para siempre; Alégrese JEHOVÁ en sus obras;

Neka dovijeka traje slava Jahvina: nek' se raduje Jahve u djelima svojim!

El cual mira á la tierra, y ella tiembla; Toca los montes, y humean.

On pogleda zemlju i ona se potrese, dotakne bregove, oni se zadime.

Á JEHOVÁ cantaré en mi vida: Á mi Dios salmearé mientras viviere.

Pjevat ću Jahvi dokle god živim, svirat ću Bogu svome dokle god me bude.

Serme ha suave hablar de él: Yo me alegraré en JEHOVÁ.

Bilo mu milo pjevanje moje! Ja ću se radovati u Jahvi.

Sean consumidos de la tierra los pecadores, Y los impíos dejen de ser. Bendice, alma mía, á JEHOVÁ. Aleluya.

Nek' zločinci sa zemlje nestanu i bezbožnika nek' više ne bude! Blagoslivljaj Jahvu, dušo moja! Aleluja!