Proverbs 5

Fiule, ia aminte la înţelepciunea mea, şi pleacă urechea la învăţătura mea,

Poikani, ota vaari viisaudestani: kallista korvas oppiini,

ca să fii cu chibzuinţă, şi buzele tale să aibă cunoştinţă.

Ettäs pitäisit hyvän neuvon, ja sinun huules pitäis toimen.

Căci buzele femeii străine strecoară miere, şi cerul gurii ei este mai lunecos decît untdelemnul;

Sillä porton huulet ovat niin kuin mesileipä, ja hänen kitansa liukkaampi kuin öljy;

dar la urmă este amară ca pelinul, ascuţită ca o sabie cu două tăişuri.

Mutta viimeiseltä karvas kuin koiruoho, ja terävä kuin kaksiteräinen miekka.

Picioarele ei pogoară la moarte, paşii ei dau în locuinţa morţilor.

Hänen jalkansa menevät alas kuolemaan, ja hänen askeleensa joutuvat helvettiin.

Aşa că ea nu poate găsi calea vieţii, rătăceşte în căile ei, şi nu ştie unde merge.

Ei hän käy kohdastansa elämän tielle: huikentelevaiset ovat hänen astumisensa, niin ettei hän tiedä, kuhunka hän menee.

Şi acum, fiilor, ascultaţi-mă, şi nu vă abateţi dela cuvintele gurii mele:

Niin kuulkaat nyt minua, lapseni, ja älkäät poiketko minun puheistani.

depărtează-te de drumul care duce la ea, şi nu te apropia de uşa casei ei,

Olkoon sinun ties kaukana hänestä, ja älä lähesty hänen hänen huoneensa ovea,

ca nu cumva să-ţi dai altora vlaga ta, şi unui om fără milă anii tăi;

Ettes antaisi kunniaas muukalaisille, ja vuosias julmille;

ca nu cumva nişte străini să se sature de averea ta, şi tu să te trudeşti pentru casa altuia;

Ettei muukalaiset ravittaisi sinun varastas, ja sinun työs olis toisen huoneessa,

ca nu cumva să gemi, la urmă, cînd carnea şi trupul ţi se vor istovi,

Ja sinä viimein huokaisit, koska elämäs ja hyvyytes tuhlannut olet,

şi să zici: ,,Cum am putut eu să urăsc certarea, şi cum a dispreţuit inima mea mustrarea?

Ja sanoisit: voi! kuinka minä olen vihannut hyvää neuvoa, ja sydämeni on hyljännyt kurituksen!

Cum am putut să n'ascult glasul învăţătorilor mei, şi să nu iau aminte la ceice mă învăţau?

Ja en kuullut opettajani ääntä, enkä kallistanut korvaani opettajaini puoleen!

Cît pe ce să mă nenorocesc de tot în mijlocul poporului şi adunării!``

Minä olen lähes kaikkeen pahuuteen joutunut, kaiken kansan ja seurakunnan keskellä.

Bea apă din fîntîna ta, şi din izvoarele puţului tău.

Juo vettä kaivostas, ja mitä lähteestäs vuotaa.

Ce, vrei să ţi se verse izvoarele afară? Şi să-ţi curgă rîurile pe pieţele de obşte?

Anna luontolähtees vuotaa ulos, ja vesiojas kujille.

Lasă-le să fie numai pentru tine, şi nu pentru străinii de lîngă tine.

Mutta pidä ne yksinäs, ja ei yksikään muukalainen sinun kanssas.

Izvorul tău să fie binecuvîntat, şi bucură-te de nevasta tinereţii tale.

Sinun kaivos olkoon siunattu, ja iloitse nuoruutes vaimosta.

Cerboaică iubită, căprioară plăcută: fii îmbătat tot timpul de drăgălăşiile ei, fii îndrăgostit necurmat de dragostea ei!

Se on suloinen niinkuin naaras hirvi, ja otollinen niinkuin metsävuohi: hänen rakkautensa sinua aina ravitkoon; ja iloita itseäs aina hänen rakkaudestansa.

Şi pentruce, fiule, ai fi îndrăgostit de o străină, şi ai îmbrăţişa sînul unei necunoscute?

Poikani, miksis annat muukalaisen sinuas pettää, ja halajat vierasta syliä?

Căci căile omului sînt lămurite înaintea ochilor Domnului, şi El vede toate cărările lui.

Sillä Herran edessä ovat kaikkien ihmisten tiet, ja hän tutkii kaikki heidän askeleensa.

Cel rău este prins în înseşi nelegiuirile lui, şi este apucat de legăturile păcatului lui.

Jumalattoman vääryys käsittää hänen, ja hänen syntinsä paulat ottavat hänet kiinni.

El va muri din lipsă de înfrînare, se va poticni din prea multa lui nebunie.

Hänen pitää kuoleman, ettei hän antanut opettaa itsiänsä, ja suuressa tyhmyydessänsä tulee hän petetyksi.