Job 29

E prosseguindo Jó no seu discurso, disse:

Jeszcze dalej Ijob prowadził rzecz swoję, i rzekł:

Ah! Quem me dera ser como eu fui nos meses do passado, como nos dias em que Deus me guardava;

Któż mi to da, abym był jako za miesięcy dawnych, za dni onych, których mię Bóg strzegł;

quando a sua lâmpada luzia sobre o minha cabeça, e eu com a sua luz caminhava através das trevas;

Gdy pochodnia jego świeciła nad głową moją, a przy świetle jego przechodziłem ciemności;

como era nos dias do meu vigor, quando o íntimo favor de Deus estava sobre a minha tenda;

Jakom był za dni młodości mojej, gdy była przytomność Boża nad przybytkiem moim;

quando o Todo-Poderoso ainda estava comigo, e os meus filhos em redor de mim;

Gdy jeszcze Wszechmocny był ze mną, a około mnie dziatki moje;

quando os meus passos eram banhados em leite, e a rocha me deitava ribeiros de azeite!

Gdy ścieszki moje opływały masłem, a opoka wylewała mi źródła oliwy;

Quando eu saía para a porta da cidade, e na praça preparava a minha cadeira,

Gdym wychodził do bramy przez miasto, a na ulicy kazałem sobie gotować stolicę moję.

os moços me viam e se escondiam, e os idosos se levantavam e se punham em pé;

Widząc mię młodzi ukrywali się, a starcy powstawszy stali.

os príncipes continham as suas palavras, e punham a mão sobre a sua boca;

Przełożeni przestawali mówić, a ręką zatykali usta swoje.

a voz dos nobres emudecia, e a língua se lhes pegava ao paladar.

Głos książąt ucichał, a język ich do podniebienia ich przylegał.

Pois, ouvindo-me algum ouvido, me tinha por bem-aventurado; e vendo-me algum olho, dava testemunho de mim;

Bo ucho słuchające błogosławiło mię, a oko widzące dawało o mnie świadectwo,

porque eu livrava o miserável que clamava, e o órfão que não tinha quem o socorresse.

Żem wybawiał ubogiego wołającego, i sierotkę, i tego, który nie miał pomocnika.

A bênção do que estava a perecer vinha sobre mim, e eu fazia rejubilar-se o coração da viúva.

Błogosławieństwo ginącego przychodziło na mię, a serce wdowy rozweselałem.

Vestia-me da retidão, e ela se vestia de mim; como manto e diadema era a minha justiça.

W sprawiedliwość obłoczyłem się, a ona zdobiła mię; sąd mój był jako płaszcz i korona.

Fazia-me olhos para o cego, e pés para o coxo;

Byłem okiem ślepemu, a nogą chromemu.

dos necessitados era pai, e a causa do que me era desconhecido examinava com diligência.

Byłem ojcem ubogich, a sprawy, którejm nie wiedział, wywiadywałem się.

E quebrava os caninos do perverso, e arrancava-lhe a presa dentre os dentes.

I kruszyłem szczęki złośnika, a z zębów jego wydzierałem łup.

Então dizia eu: No meu ninho expirarei, e multiplicarei os meus dias como a areia;

Przetożem rzekł: W gniaździe swojem umrę, a jako piasek rozmnożę dni moje.

as minhas raízes se estendem até as águas, e o orvalho fica a noite toda sobre os meus ramos;

Korzeń mój rozłoży się przy wodach, a rosa trwać będzie przez noc na gałązkach moich.

a minha honra se renova em mim, e o meu arco se revigora na minha mão.

Chwała moja odmłodzi się przy mnie, a łuk mój w ręce mojej odnowi się.

A mim me ouviam e esperavam, e em silêncio atendiam ao meu conselho.

Słuchano mię, i oczekiwano na mię, a milczano na radę moję.

Depois de eu falar, nada replicavam, e minha palavra destilava sobre eles;

Po słowie mojem nie powtarzano, tak na nich kropiła mowa moja.

esperavam-me como à chuva; e abriam a sua boca como à chuva tardia.

Bo mię oczekiwali jako deszczu, a usta swe otwierali jako na deszcz późny.

Eu lhes sorria quando não tinham confiança; e não desprezavam a luz do meu rosto;

Jeźlim żartował z nimi, nie wierzyli, a powagi twarzy mojej nie odrzucali.

eu lhes escolhia o caminho, assentava-me como chefe, e habitava como rei entre as suas tropas, como aquele que consola os aflitos.

Jeźlim kiedy do nich przyszedł, siadałem na przedniejszem miejscu, i mieszkałem jako król w wojsku, a jako ten, który smutnych cieszy.