Psalms 104

Bendize, ó minha alma, ao Senhor! Senhor, Deus meu, tu és magnificentíssimo! Estás vestido de honra e de majestade,

Benu, ho mia animo, la Eternulon. Ho Eternulo, mia Dio, Vi estas tre granda, De majesto kaj beleco Vi estas vestita;

tu que te cobres de luz como de um manto, que estendes os céus como uma cortina.

Vi, kiu estas ĉirkaŭkovrita de lumo kiel de vesto, Kiu sternas la ĉielon kiel tapiŝon;

És tu que pões nas águas os vigamentos da tua morada, que fazes das nuvens o teu carro, que andas sobre as asas do vento;

Kiu aranĝas sur la akvo Siajn ĉambrojn, Kiu faras la nubojn Lia veturilo; Kiu iras sur la flugiloj de la vento;

que fazes dos ventos teus mensageiros, dum fogo abrasador os teus ministros.

Kiu faras la ventojn Liaj senditoj, Flamantan fajron Liaj servantoj;

Lançaste os fundamentos da terra, para que ela não fosse abalada em tempo algum.

Kiu fondis la teron sur ĝiaj fundamentoj, Ke ĝi neniam ŝanceliĝos.

Tu a cobriste do abismo, como dum vestido; as águas estavam sobre as montanhas.

La abismon Vi kovris kiel per vesto, Sur la montoj staras akvo;

À tua repreensão fugiram; à voz do teu trovão puseram-se em fuga.

De Via minaco ĝi kuras, De la voĉo de Via tondro ĝi forrapidas.

Elevaram-se as montanhas, desceram os vales, até o lugar que lhes determinaste.

Ĝi leviĝas sur montojn, malleviĝas sur valojn, Al tiu loko, kiun Vi destinis por ĝi.

Limite lhes traçaste, que não haviam de ultrapassar, para que não tornassem a cobrir a terra.

Vi faris limon, kiun ĝi ne superpaŝos, Por ke ĝi ne revenu por kovri la teron.

És tu que nos vales fazes rebentar nascentes, que correm entre as colinas.

Vi sendas fontojn al la riveroj, Kiuj iras inter montoj;

Dão de beber a todos os animais do campo; ali os asnos monteses matam a sua sede.

Ili trinkigas ĉiujn kampajn bestojn; Sovaĝaj azenoj kvietigas sian soifon.

Junto delas habitam as aves dos céus; dentre a ramagem fazem ouvir o seu canto.

Apud ili loĝas la birdoj ĉielaj, El inter la branĉoj ili sonigas sian voĉon.

Da tua alta morada regas os montes; a terra se farta do fruto das tuas obras.

Vi trinkigas la montojn el Viaj ĉambroj; Per la produktoj de Viaj faroj satiĝas la tero.

Fazes crescer erva para os animais, e a verdura para uso do homem, de sorte que da terra tire o alimento,

Vi kreskigas herbon por la bruto, Kaj verdaĵon, kiu servas al la homo, Por elirigi panon el la tero.

o vinho que alegra o seu coração, o azeite que faz reluzir o seu rosto, e o pão que lhe fortalece o coração.

Kaj la vino gajigas la koron de la homo, La vizaĝo brilas de la oleo, Kaj la pano fortikigas la koron de la homo.

Saciam-se as árvores do Senhor, os cedros do Líbano que ele plantou,

Satiĝas la arboj de la Eternulo, La cedroj de Lebanon, kiujn Li plantis;

nos quais as aves se aninham, e a cegonha, cuja casa está nos ciprestes.

Kaj tie nestas birdoj; Cikonio havas sian loĝejon sur abioj;

Os altos montes são um refúgio para as cabras montesas, e as rochas para os querogrilos.

La altaj montoj estas por la ibeksoj, La rokoj estas rifuĝejo por la hirakoj.

Designou a lua para marcar as estações; o sol sabe a hora do seu ocaso.

Li aranĝis la lunon laŭ la partoj de tempo; La suno scias sian subiron.

Fazes as trevas, e vem a noite, na qual saem todos os animais da selva.

Vi sendas mallumon, kaj fariĝas nokto, Dum kiu vagas ĉiuj arbaraj bestoj;

Os leões novos os animais bramam pela presa, e de Deus buscam o seu sustento.

La leonidoj krias pri rabakiro, Por peti de Dio sian manĝaĵon.

Quando nasce o sol, logo se recolhem e se deitam nos seus covis.

Kiam leviĝas la suno, Ili sin kaŝas kaj kuŝiĝas en siaj loĝejoj.

Então sai o homem para a sua lida e para o seu trabalho, até a tarde.

Eliras homo por sia okupiĝo, Por sia laboro ĝis la vespero.

Ó Senhor, quão multiformes são as tuas obras! Todas elas as fizeste com sabedoria; a terra está cheia das tuas riquezas.

Kiel multaj estas Viaj faroj, ho Eternulo! Ĉion Vi faris kun saĝo; La tero estas plena de Viaj faritaĵoj.

Eis também o vasto e espaçoso mar, no qual se movem seres inumeráveis, animais pequenos e grandes.

Jen la maro, granda kaj vasta: Tie estas rampaĵoj sennombraj, Bestoj malgrandaj kaj grandaj;

Ali andam os navios, e o leviatã que formaste para nele folgar.

Tie iras ŝipoj; Tie estas la levjatano, kiun Vi kreis, ke ĝi tie ludu.

Todos esperam de ti que lhes dês o sustento a seu tempo.

Ĉiuj ili atendas de Vi, Ke Vi donu al ili manĝon en ĝia tempo.

Tu lho dás, e eles o recolhem; abres a tua mão, e eles se fartam de bens.

Vi donas al ili, ili kolektas; Vi malfermas Vian manon, kaj ili satiĝas de bonaĵo.

Escondes o teu rosto, e ficam perturbados; se lhes tiras a respiração, morrem, e voltam para o seu pó.

Vi kaŝas Vian vizaĝon, tiam ili ektimas; Vi forprenas ilian spiriton, Tiam ili mortas kaj revenas al sia polvo.

Envias o teu fôlego, e são criados; e assim renovas a face da terra.

Vi sendas Vian spiriton, tiam ili kreiĝas; Kaj Vi renovigas la vizaĝon de la tero.

Permaneça para sempre a glória do Senhor; regozije-se o Senhor nas suas obras;

Gloro al la Eternulo estu eterne; La Eternulo ĝoju pri Siaj faritaĵoj.

ele olha para a terra, e ela treme; ele toca nas montanhas, e elas fumegam.

Li ekrigardas la teron, kaj ĝi tremas; Li ektuŝas la montojn, kaj ili fumiĝas.

Cantarei ao Senhor enquanto eu viver; cantarei louvores ao meu Deus enquanto eu existir.

Mi kantados al la Eternulo, dum mi vivos; Mi muzikados al mia Dio, dum mi estos.

Seja-lhe agradável a minha meditação; eu me regozijarei no Senhor.

Agrabla estu al Li mia meditado; Mi ĝojos pri la Eternulo.

Sejam extirpados da terra os pecadores, e não subsistam mais os ímpios. Bendize, ó minha alma, ao Senhor. Louvai ao Senhor.

Malaperu pekuloj de sur la tero, Kaj malvirtuloj ne plu ekzistu. Benu, ho mia animo, la Eternulon. Haleluja!