Job 29

Jeszcze dalej Ijob prowadził rzecz swoję, i rzekł:

Åter hov Job upp sin röst och kvad:

Któż mi to da, abym był jako za miesięcy dawnych, za dni onych, których mię Bóg strzegł;

 Ack att jag vore såsom i forna månader,  såsom i de dagar då Gud gav mig sitt beskydd,

Gdy pochodnia jego świeciła nad głową moją, a przy świetle jego przechodziłem ciemności;

 då hans lykta sken över mitt huvud  och jag vid hans ljus gick fram genom mörkret!

Jakom był za dni młodości mojej, gdy była przytomność Boża nad przybytkiem moim;

 Ja, vore jag såsom i min mognads dagar,  då Guds huldhet vilade över min hydda,

Gdy jeszcze Wszechmocny był ze mną, a około mnie dziatki moje;

 då ännu den Allsmäktige var med mig  och mina barn stodo runt omkring mig,

Gdy ścieszki moje opływały masłem, a opoka wylewała mi źródła oliwy;

 då mina fötter badade i gräddmjölk  och klippan invid mig göt ut bäckar av olja!

Gdym wychodził do bramy przez miasto, a na ulicy kazałem sobie gotować stolicę moję.

 När jag då gick upp till porten i staden  och intog mitt säte på torget,

Widząc mię młodzi ukrywali się, a starcy powstawszy stali.

 då drogo de unga sig undan vid min åsyn,  de gamla reste sig upp och blevo stående.

Przełożeni przestawali mówić, a ręką zatykali usta swoje.

 Då höllo hövdingar tillbaka sina ord  och lade handen på munnen;

Głos książąt ucichał, a język ich do podniebienia ich przylegał.

 furstarnas röst ljöd då dämpad,  och deras tunga lådde vid gommen.

Bo ucho słuchające błogosławiło mię, a oko widzące dawało o mnie świadectwo,

 Ja, vart öra som hörde prisade mig då säll,  och vart öga som såg bar vittnesbörd om mig;

Żem wybawiał ubogiego wołającego, i sierotkę, i tego, który nie miał pomocnika.

 ty jag räddade den betryckte som ropade,  och den faderlöse, den som ingen hjälpare hade.

Błogosławieństwo ginącego przychodziło na mię, a serce wdowy rozweselałem.

 Den olyckliges välsignelse kom då över mig,  och änkans hjärta uppfyllde jag med jubel.

W sprawiedliwość obłoczyłem się, a ona zdobiła mię; sąd mój był jako płaszcz i korona.

 I rättfärdighet klädde jag mig, och den var såsom min klädnad;  rättvisa bar jag såsom mantel och huvudbindel.

Byłem okiem ślepemu, a nogą chromemu.

 Ögon blev jag då åt den blinde,  och fötter var jag åt den halte.

Byłem ojcem ubogich, a sprawy, którejm nie wiedział, wywiadywałem się.

 Jag var då en fader för de fattiga,  och den okändes sak redde jag ut.

I kruszyłem szczęki złośnika, a z zębów jego wydzierałem łup.

 Jag krossade den orättfärdiges käkar  och ryckte rovet undan hans tänder.

Przetożem rzekł: W gniaździe swojem umrę, a jako piasek rozmnożę dni moje.

 Jag tänkte då: »I mitt näste skall jag få dö,  mina dagar skola bliva många såsom sanden.

Korzeń mój rozłoży się przy wodach, a rosa trwać będzie przez noc na gałązkach moich.

 Min rot ligger ju öppen för vatten,  och i min krona faller nattens dagg.

Chwała moja odmłodzi się przy mnie, a łuk mój w ręce mojej odnowi się.

 Min ära bliver ständigt ny,  och min båge föryngras i min hand.»

Słuchano mię, i oczekiwano na mię, a milczano na radę moję.

 Ja, på mig hörde man då och väntade,  man lyssnade under tystnad på mitt råd.

Po słowie mojem nie powtarzano, tak na nich kropiła mowa moja.

 Sedan jag hade talat, talade ingen annan;  såsom ett vederkvickande flöde kommo mina ord över dem.

Bo mię oczekiwali jako deszczu, a usta swe otwierali jako na deszcz późny.

 De väntade på mig såsom på regn,  de iade upp sina munnar såsom efter vårregn.

Jeźlim żartował z nimi, nie wierzyli, a powagi twarzy mojej nie odrzucali.

 När de misströstade, log jag emot dem,  och mitt ansiktes klarhet kunde de icke förmörka.

Jeźlim kiedy do nich przyszedł, siadałem na przedniejszem miejscu, i mieszkałem jako król w wojsku, a jako ten, który smutnych cieszy.

 Täcktes jag besöka dem, så måste jag sitta främst;  jag tronade då såsom en konung i sin skara,  lik en man som har tröst för de sörjande.