Psalms 104

Błogosław, duszo moja! Panu. Panie, Boże mój! wielceś jest wielmożnym; chwałę i ozdobę przyoblokłeś.

Anima mia, benedici l’Eterno! O Eterno, mio Dio, tu sei sommamente grande; sei vestito di splendore e di maestà.

Przyodziałeś się światłością jako szatą; rozciągnąłeś niebiosa jako oponę.

Egli s’ammanta di luce come d’una veste; distende i cieli come un padiglione;

Któryś zasklepił na wodach pałace swoje; który używasz obłoków miasto wozów; który chodzisz na skrzydłach wiatrowych;

egli costruisce le sue alte stanze nelle acque; fa delle nuvole il suo carro, s’avanza sulle ali del vento;

Który czynisz duchy posłami swymi; ty czynisz sługi swe ogniem pałającym.

fa dei venti i suoi messaggeri, delle fiamme di fuoco i suoi ministri.

Ugruntowałeś ziemię na słupach jej, tak, że się nie poruszy na wieki wieczne.

Egli ha fondato la terra sulle sue basi; non sarà smossa mai in perpetuo.

Przepaścią jako szatą przyodziałeś ją był, tak, że wody stały nad górami.

Tu l’avevi coperta dell’abisso come d’una veste, le acque s’erano fermate sui monti.

Na zgromienie twojerozbiegły się, a na głos pogromu twego prędko zuciekały.

Alla tua minaccia esse si ritirarono, alla voce del tuo tuono fuggirono spaventate.

Wstąpiły góry, zniżyły się doliny na miejsce, któreś im założył.

Le montagne sorsero, le valli s’abbassarono nel luogo che tu avevi stabilito per loro.

Zamierzyłeś im kres, aby go nie przestępowały, ani się wracały na okrycie ziemi.

Tu hai posto alle acque un limite che non trapasseranno; esse non torneranno a coprire la terra.

Który wypuszczasz źródła po dolinach, aby płynęły między górami,

Egli manda fonti nelle valli, ed esse scorrono fra le montagne;

A napój dawały wszystkiemu zwierzowi polnemu; a z nich gaszą leśne osły pragnienie swoje.

abbeverano tutte le bestie della campagna, gli asini selvatici vi si dissetano.

Przy nich mieszka ptastwo niebieskie, a z pośród gałązek głos wydaje.

Presso a quelle si riparano gli uccelli del cielo; di mezzo alle fronde fanno udir la loro voce.

Który pokrapiasz góry z pałaców swoich, aby się z owoców spraw twoich nasycała ziemia.

Egli adacqua i monti dall’alto delle sue stanze, la terra è saziata col frutto delle tue opere.

Za twoją sprawą rośnie trawa dla bydła, a zioła na pożytek człowieczy; ty wywodzisz chleb z ziemi:

Egli fa germogliar l’erba per il bestiame e le piante per il servizio dell’uomo, facendo uscir dalla terra il nutrimento,

I wino, które uwesela serce człowiecze, od którego się lśni twarz jako od oleju; i chleb, który zatrzymuje żywot ludzki.

e il vino che rallegra il cuor dell’uomo, e l’olio che gli fa risplender la faccia, e il pane che sostenta il cuore dei mortali.

Nasycone bywają i drzewa Pańskie, i cedry Libanu, których nasadził;

Gli alberi dell’Eterno sono saziati, i cedri del Libano, ch’egli ha piantati.

Na których ptaki gniazda swe mają, i bocian na jedlinach ma dom swój.

Gli uccelli vi fanno i loro nidi; la cicogna fa dei cipressi la sua dimora;

Góry wysokie dzikim kozom, a skały są ucieczką królikom.

le alte montagne son per i camosci, le rocce sono il rifugio de’ conigli.

Uczynił miesiąc dla pewnych czasów, a słońce zna zachód swój.

Egli ha fatto la luna per le stagioni; il sole conosce il suo tramonto.

Przywodzisz ciemność, i bywa noc, w którą wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.

Tu mandi le tenebre e vien la notte, nella quale tutte le bestie delle foreste si mettono in moto.

Lwięta ryczą do łupu, i szukają od Boga pokarmu swego.

I leoncelli ruggono dietro la preda e chiedono il loro pasto a Dio.

Lecz gdy słońce wznijdzie, zaś się zgromadzają, i w jamach swoich kładą się.

Si leva il sole, esse si ritirano e vanno a giacere nei loro covi.

Tedy wychodzi człowiek do roboty swojej, i do pracy swojej aż do wieczora.

L’uomo esce all’opera sua e al suo lavoro fino alla sera.

O jakoż wielkie są sprawy twoje, Panie! te wszystkie mądrześ uczynił, a napełniona jest ziemia bogactwem twojem.

Quanto son numerose le tue opere, o Eterno! Tu le hai fatte tutte con sapienza; la terra è piena delle tue ricchezze.

W morzu zaś wielkiem i bardzo szerokiem, tam są płazy, którym nie masz liczby, i zwierzęta małe i wielkie.

Ecco il mare, grande ed ampio, dove si muovon creature senza numero, animali piccoli e grandi.

Po niem okręty przechodzą, i wieloryb, któregoś ty stworzył, aby w niem igrał.

Là vogano le navi e quel leviatan che hai creato per scherzare in esso.

Wszystko to na cię oczekuje, abyś im dał pokarm czasu swego.

Tutti quanti sperano in te che tu dia loro il lor cibo a suo tempo.

Gdy im dajesz, zbierają; gdy otwierasz rękę twoję, nasycone bywają dobremi rzeczami.

Tu lo dài loro ed essi lo raccolgono; tu apri la mano ed essi son saziati di beni.

Lecz gdy ukrywasz oblicze twoje, trwożą sobą; gdy odbierasz ducha ich, giną, i w proch się swój obracają.

Tu nascondi la tua faccia, essi sono smarriti; tu ritiri il loro fiato, ed essi muoiono e tornano nella loro polvere.

Gdy wysyłasz ducha twego, stworzone bywają, i odnawiasz oblicze ziemi.

Tu mandi il tuo spirito, essi sono creati, e tu rinnovi la faccia della terra.

Niechajże będzie chwała Pańska na wieki; niech się rozweseli Pan w sprawach swoich.

Duri in perpetuo la gloria dell’Eterno, si rallegri l’Eterno nelle opere sue!

On gdy wejrzy na ziemię, zadrży; dotknie się gór, a zakurzą się.

Egli riguarda la terra, ed essa trema; egli tocca i monti, ed essi fumano.

Będę śpiewał Panu za żywota mego; będę śpiewał Bogu memu, póki mię staje.

Io canterò all’Eterno finché io viva; salmeggerò al mio Dio finché io esista.

O nim będzie wdzięczna mowa moja, a ja się rozweselę w Panu.

Possa la mia meditazione essergli gradita! Io mi rallegrerò nell’Eterno.

Oby byli wytraceni grzesznicy z ziemi, a niezbożnych aby już nie było! Błogosław, duszo moja! Panu. Halleluja.

Spariscano i peccatori dalla terra, e gli empi non siano più! Anima mia, benedici l’Eterno. Alleluia.