Job 29

Jeszcze dalej Ijob prowadził rzecz swoję, i rzekł:

Job puhui taas sananlaskunsa ja sanoi:

Któż mi to da, abym był jako za miesięcy dawnych, za dni onych, których mię Bóg strzegł;

Ah jos minä olisin niinkuin entisinä kuukausina! niinä päivinä, joina Jumala minun kätki,

Gdy pochodnia jego świeciła nad głową moją, a przy świetle jego przechodziłem ciemności;

Koska hänen valkeutensa paisti minun pääni päälle, ja minä kävin pimeissä hänen valkeudessansa,

Jakom był za dni młodości mojej, gdy była przytomność Boża nad przybytkiem moim;

Niinkuin minä olin nuorena olessani; koska Jumalan salaisuus oli minun majani päällä;

Gdy jeszcze Wszechmocny był ze mną, a około mnie dziatki moje;

Koska Kaikkivaltias oli vielä minun kanssani, ja minun nuorukaiseni minun ympärilläni;

Gdy ścieszki moje opływały masłem, a opoka wylewała mi źródła oliwy;

Koska minä pesin minun tieni voilla, ja kallio vuoti minulle öljy-ojat;

Gdym wychodził do bramy przez miasto, a na ulicy kazałem sobie gotować stolicę moję.

Koska minä menin kaupunin porteille, ja annoin valmistaa istuimeni kujille;

Widząc mię młodzi ukrywali się, a starcy powstawszy stali.

Kuin nuoret näkivät minun, niin he pakenivat, ja vanhat nousivat ja seisoivat minun edessäni,

Przełożeni przestawali mówić, a ręką zatykali usta swoje.

Ylimmäiset lakkasivat puhumasta, ja panivat kätensä suunsa päälle,

Głos książąt ucichał, a język ich do podniebienia ich przylegał.

Ruhtinasten ääni kätkeysi, ja heidän kielensä suun lakeen tarttui.

Bo ucho słuchające błogosławiło mię, a oko widzące dawało o mnie świadectwo,

Sillä kenen korva minun kuuli, se kiitti minua onnelliseksi, ja jonka silmä minun näki, se todisti minusta.

Żem wybawiał ubogiego wołającego, i sierotkę, i tego, który nie miał pomocnika.

Sillä minä autin köyhää, joka huusi, ja orpoa, jolla ei auttajaa ollut.

Błogosławieństwo ginącego przychodziło na mię, a serce wdowy rozweselałem.

Niiden siunaus, jotka katoomallansa olivat, tuli minun päälleni; ja minä ilahutin leskein sydämen.

W sprawiedliwość obłoczyłem się, a ona zdobiła mię; sąd mój był jako płaszcz i korona.

Vanhurskaus oli minun pukuni, jonka minä päälleni puin, ja minun oikeuteni oli minulle niinkuin hame ja kaunistus.

Byłem okiem ślepemu, a nogą chromemu.

Minä olin sokian silmä ja ontuvan jalka.

Byłem ojcem ubogich, a sprawy, którejm nie wiedział, wywiadywałem się.

Minä olin köyhäin isä, ja jonka asiaa en minä ymmärtänyt, sen minä visusti tutkin.

I kruszyłem szczęki złośnika, a z zębów jego wydzierałem łup.

Minä särjin väärän syömähampaat, ja otin saaliin hänen hampaistansa,

Przetożem rzekł: W gniaździe swojem umrę, a jako piasek rozmnożę dni moje.

Minä ajattelin: minä riuduin pesässäni, ja teen päiväni moneksi niinkuin sannan.

Korzeń mój rozłoży się przy wodach, a rosa trwać będzie przez noc na gałązkach moich.

Minun juureni putkahti veden tykönä, ja kaste pysyi laihoni päällä.

Chwała moja odmłodzi się przy mnie, a łuk mój w ręce mojej odnowi się.

Minun kunniallisuuteni uudistui minun edessäni, ja minun joutseni muuttui uudeksi minun kädessäni.

Słuchano mię, i oczekiwano na mię, a milczano na radę moję.

He kuulivat minua ja odottivat, ja vaikenivat minun neuvooni.

Po słowie mojem nie powtarzano, tak na nich kropiła mowa moja.

Minun sanani jälkeen ei yksikään enempää puhunut, ja minun puheeni tiukkui heidän päällensä.

Bo mię oczekiwali jako deszczu, a usta swe otwierali jako na deszcz późny.

He odottivat minua niinkuin sadetta, ja avasivat suunsa niinkuin ehtoosadetta vastaan.

Jeźlim żartował z nimi, nie wierzyli, a powagi twarzy mojej nie odrzucali.

Jos minä nauroin heidän puoleensa, ei he luottaneet sen päälle, eikä tahtoneet minua murheesen saattaa.

Jeźlim kiedy do nich przyszedł, siadałem na przedniejszem miejscu, i mieszkałem jako król w wojsku, a jako ten, który smutnych cieszy.

Kuin minä tulin heidän kokouksiinsa, niin minun täytyi istua ylimpänä: ja asuin niinkuin kuningas sotaväen keskellä, lohduttaissani murheellisia.