Job 29

Jeszcze dalej Ijob prowadził rzecz swoję, i rzekł:

Kaj plue Ijob parolis siajn sentencojn, kaj diris:

Któż mi to da, abym był jako za miesięcy dawnych, za dni onych, których mię Bóg strzegł;

Ho, se estus al mi tiel, kiel en la antaŭaj monatoj, Kiel en la tempo, kiam Dio min gardis;

Gdy pochodnia jego świeciła nad głową moją, a przy świetle jego przechodziłem ciemności;

Kiam Lia lumilo lumis super mia kapo; Kaj sub Lia lumo mi povis iri en mallumo;

Jakom był za dni młodości mojej, gdy była przytomność Boża nad przybytkiem moim;

Kiel estis al mi en la tagoj de mia juneco, Kiam la ŝirmado de Dio estis super mia tendo;

Gdy jeszcze Wszechmocny był ze mną, a około mnie dziatki moje;

Kiam la Plejpotenculo estis ankoraŭ kun mi, Kaj ĉirkaŭ mi estis miaj infanoj;

Gdy ścieszki moje opływały masłem, a opoka wylewała mi źródła oliwy;

Kiam miaj paŝoj laviĝadis en butero, Kaj la roko verŝadis al mi fluojn da oleo!

Gdym wychodził do bramy przez miasto, a na ulicy kazałem sobie gotować stolicę moję.

Kiam mi eliris el la pordego al la urbo Kaj aranĝis al mi sidon sur la placo,

Widząc mię młodzi ukrywali się, a starcy powstawszy stali.

Vidis min junuloj kaj kaŝis sin, Kaj maljunuloj leviĝis kaj staris;

Przełożeni przestawali mówić, a ręką zatykali usta swoje.

Eminentuloj ĉesis paroli Kaj metis la manon sur sian buŝon;

Głos książąt ucichał, a język ich do podniebienia ich przylegał.

La voĉo de altranguloj sin kaŝis, Kaj ilia lango algluiĝis al ilia palato.

Bo ucho słuchające błogosławiło mię, a oko widzące dawało o mnie świadectwo,

Kiam orelo aŭdis, ĝi nomis min feliĉa; Kiam okulo vidis, ĝi gloris min;

Żem wybawiał ubogiego wołającego, i sierotkę, i tego, który nie miał pomocnika.

Ĉar mi savadis kriantan malriĉulon, Kaj orfon, kiu ne havis helpanton.

Błogosławieństwo ginącego przychodziło na mię, a serce wdowy rozweselałem.

Beno de pereanto venadis sur min, Kaj la koro de vidvino estis ĝojigata de mi.

W sprawiedliwość obłoczyłem się, a ona zdobiła mię; sąd mój był jako płaszcz i korona.

Virteco estis mia vesto, Kaj mia justeco vestis min kiel mantelo kaj kapornamo.

Byłem okiem ślepemu, a nogą chromemu.

Mi estis okuloj por la blindulo, Kaj piedoj por la lamulo;

Byłem ojcem ubogich, a sprawy, którejm nie wiedział, wywiadywałem się.

Mi estis patro por la malriĉuloj, Kaj juĝan aferon de homoj nekonataj mi esploradis;

I kruszyłem szczęki złośnika, a z zębów jego wydzierałem łup.

Mi rompadis la makzelojn al maljustulo, Kaj el liaj dentoj mi elŝiradis la kaptitaĵon.

Przetożem rzekł: W gniaździe swojem umrę, a jako piasek rozmnożę dni moje.

Kaj mi pensis: En mia nesto mi mortos, Kaj grandnombraj kiel sablo estos miaj tagoj;

Korzeń mój rozłoży się przy wodach, a rosa trwać będzie przez noc na gałązkach moich.

Mia radiko estas malkovrita por la akvo, Kaj roso noktas sur miaj branĉoj.

Chwała moja odmłodzi się przy mnie, a łuk mój w ręce mojej odnowi się.

Mia gloro estas ĉiam nova, Kaj mia pafarko ĉiam refortiĝas en mia mano.

Słuchano mię, i oczekiwano na mię, a milczano na radę moję.

Oni aŭskultadis min kaj atendadis, Kaj silentadis, kiam mi donadis konsilojn.

Po słowie mojem nie powtarzano, tak na nich kropiła mowa moja.

Post miaj vortoj oni ne plu parolis; Kaj miaj vortoj gutadis sur ilin.

Bo mię oczekiwali jako deszczu, a usta swe otwierali jako na deszcz późny.

Oni atendadis min kiel la pluvon, Kaj malfermadis sian buŝon, kiel por malfrua pluvo.

Jeźlim żartował z nimi, nie wierzyli, a powagi twarzy mojej nie odrzucali.

Se mi iam ridis al ili, ili ne kredis tion; Kaj la lumo de mia vizaĝo ne falis.

Jeźlim kiedy do nich przyszedł, siadałem na przedniejszem miejscu, i mieszkałem jako król w wojsku, a jako ten, który smutnych cieszy.

Kiam mi iris al ili, mi sidis sur la ĉefa loko; Mi loĝis kiel reĝo inter taĉmentoj, Kiel konsolanto de funebruloj.