Job 29

Jeszcze dalej Ijob prowadził rzecz swoję, i rzekł:

Ještě dále Job vedl řeč svou, a řekl:

Któż mi to da, abym był jako za miesięcy dawnych, za dni onych, których mię Bóg strzegł;

Ó bych byl jako za časů předešlých, za dnů, v nichž mne Bůh zachovával,

Gdy pochodnia jego świeciła nad głową moją, a przy świetle jego przechodziłem ciemności;

Dokudž svítil svící svou nad hlavou mou, při jehož světle chodíval jsem v temnostech,

Jakom był za dni młodości mojej, gdy była przytomność Boża nad przybytkiem moim;

Tak jako jsem byl za dnů mladosti své, dokudž přívětivost Boží byla v stanu mém,

Gdy jeszcze Wszechmocny był ze mną, a około mnie dziatki moje;

Dokudž ještě Všemohoucí byl se mnou, a všudy vůkol mne dítky mé,

Gdy ścieszki moje opływały masłem, a opoka wylewała mi źródła oliwy;

Když šlepěje mé máslem oplývaly, a skála vylévala mi prameny oleje,

Gdym wychodził do bramy przez miasto, a na ulicy kazałem sobie gotować stolicę moję.

Když jsem vycházel k bráně skrze město, a na ulici strojíval sobě stolici svou.

Widząc mię młodzi ukrywali się, a starcy powstawszy stali.

Jakž mne spatřovali mládenci, skrývali se, starci pak povstávali a stáli.

Przełożeni przestawali mówić, a ręką zatykali usta swoje.

Knížata choulili se v řečech, anobrž ruku kladli na ústa svá.

Głos książąt ucichał, a język ich do podniebienia ich przylegał.

Hlas vývod se tratil, a jazyk jejich lnul k dásním jejich.

Bo ucho słuchające błogosławiło mię, a oko widzące dawało o mnie świadectwo,

Nebo ucho slyše, blahoslavilo mne, a oko vida, posvědčovalo mi,

Żem wybawiał ubogiego wołającego, i sierotkę, i tego, który nie miał pomocnika.

Že vysvobozuji chudého volajícího, a sirotka, i toho, kterýž nemá spomocníka.

Błogosławieństwo ginącego przychodziło na mię, a serce wdowy rozweselałem.

Požehnání hynoucího přicházelo na mne, a srdce vdovy k plésání jsem vzbuzoval.

W sprawiedliwość obłoczyłem się, a ona zdobiła mię; sąd mój był jako płaszcz i korona.

V spravedlnost jsem se obláčel, a ona ozdobovala mne; jako plášť a koruna byl soud můj.

Byłem okiem ślepemu, a nogą chromemu.

Místo očí býval jsem slepému, a místo noh kulhavému.

Byłem ojcem ubogich, a sprawy, którejm nie wiedział, wywiadywałem się.

Byl jsem otcem nuzných, a na při, jíž jsem nebyl povědom, vyptával jsem se.

I kruszyłem szczęki złośnika, a z zębów jego wydzierałem łup.

A tak vylamoval jsem třenovní zuby nešlechetníka, a z zubů jeho vyrážel jsem loupež.

Przetożem rzekł: W gniaździe swojem umrę, a jako piasek rozmnożę dni moje.

A protož jsem říkal: V hnízdě svém umru, a jako písek rozmnožím dny.

Korzeń mój rozłoży się przy wodach, a rosa trwać będzie przez noc na gałązkach moich.

Kořen můj rozloží se při vodách, a rosa nocovati bude na ratolestech mých.

Chwała moja odmłodzi się przy mnie, a łuk mój w ręce mojej odnowi się.

Sláva má mladnouti bude při mně, a lučiště mé v ruce mé obnovovati se.

Słuchano mię, i oczekiwano na mię, a milczano na radę moję.

Poslouchajíce, čekali na mne, a přestávali na radě mé.

Po słowie mojem nie powtarzano, tak na nich kropiła mowa moja.

Po slovu mém nic neměnili, tak na ně dštila řeč má.

Bo mię oczekiwali jako deszczu, a usta swe otwierali jako na deszcz późny.

Nebo očekávali mne jako deště, a ústa svá otvírali jako k přívalu žádostivému.

Jeźlim żartował z nimi, nie wierzyli, a powagi twarzy mojej nie odrzucali.

Žertoval-li jsem s nimi, nevěřili; pročež u vážnosti mne míti neoblevovali.

Jeźlim kiedy do nich przyszedł, siadałem na przedniejszem miejscu, i mieszkałem jako król w wojsku, a jako ten, który smutnych cieszy.

Přišel-li jsem kdy k nim, sedal jsem na předním místě, a tak bydlil jsem jako král v vojště, když smutných potěšuje.