Proverbs 7

Min sønn, bevar mine ord og gjem mine bud hos dig!

Mia filo! konservu miajn vortojn, Kaj gardu ĉe vi miajn moralordonojn.

Bevar mine bud, så skal du leve, bevar min lære som din øiesten!

Konservu miajn moralordonojn, kaj vivu; Kaj mian instruon, kiel la pupilon de viaj okuloj.

Bind dem på dine fingrer, skriv dem på ditt hjertes tavle!

Ligu ilin al viaj fingroj; Skribu ilin sur la tabelo de via koro.

Si til visdommen: Du er min søster, og kall forstanden din kjenning,

Diru al la saĝo: Vi estas mia fratino; Kaj la prudenton nomu mia parencino;

forat den må bevare dig fra annen manns hustru, fra fremmede kvinner, som taler glatte ord.

Por ke vi estu gardata kontraŭ fremda edzino, Kontraŭ fremdulino, kies paroloj estas glataj.

For jeg så engang ut av vinduet på mitt hus, gjennem mitt gitter,

Ĉar mi rigardis tra fenestro de mia domo, Tra mia krado;

og da så jeg blandt de uerfarne, jeg blev var blandt de unge en uforstandig gutt,

Kaj mi vidis inter la naivuloj, Mi rimarkis inter la nematuruloj junulon senprudentan,

som gikk forbi på gaten ved hennes hjørne og gikk frem på veien til hennes hus,

Kiu pasis sur la placo preter ŝia angulo, Kaj iris la vojon al ŝia domo,

i skumringen, da dagen var til ende, i dyp natt og mørke.

En krepusko, en vespero de tago, Kiam fariĝis nokto kaj mallumo.

Da kom en kvinne ham i møte i en skjøges klær og med svikefullt hjerte.

Kaj jen renkonte al li iras virino En ornamo de publikulino, ruzema je la koro.

Vill er hun og kåt; hennes føtter er ikke i ro i hennes hus.

Bruema kaj vagema; Ŝiaj piedoj ne loĝas en ŝia domo.

Snart er hun på gater, snart på torver, og ved hvert hjørne lurer hun.

Jen ŝi estas sur la strato, jen sur la placoj, Kaj apud ĉiu angulo ŝi embuskas.

Og hun tok fatt på ham og kysset ham, og med frekt åsyn sa hun til ham:

Kaj ŝi kaptis lin, kaj kisis lin Kun senhonta vizaĝo, kaj diris al li:

Takkoffer skulde jeg bære frem, og idag har jeg innfridd mine løfter;

Mi devis alporti dankan oferdonon; Hodiaŭ mi plenumis mian solenan promeson.

derfor gikk jeg ut for å møte dig, for å søke dig op, og jeg fant dig.

Tial mi eliris al vi renkonte, Por serĉi vian vizaĝon, kaj mi vin trovis.

Jeg har bredt tepper over min seng, brokete tepper av egyptisk garn.

Mi bele kovris mian liton Per multkoloraj teksaĵoj el Egiptujo.

Jeg har strødd mitt leie med myrra, aloë og kanel.

Mi parfumis mian kuŝejon Per mirho, aloo, kaj cinamo.

Kom, la oss beruse oss i kjærlighet inntil morgenen, fryde oss i elskov!

Venu, ni ĝuu sufiĉe volupton ĝis la mateno, Ni plezuriĝu per la amo.

For min mann er ikke hjemme, han er reist langt bort;

Ĉar mia edzo ne estas hejme, Li iris en malproksiman vojon;

pengepungen tok han med sig, først ved fullmåne kommer han hjem.

La sakon kun mono li prenis kun si; Li revenos hejmen je la plenluno.

Hun fikk lokket ham ved sin sterke overtalelse, ved sine glatte leber forførte hun ham.

Ŝi forlogis lin per sia multeparolado, Per sia glata buŝo ŝi lin entiris.

Han følger henne straks, lik en okse som går til slakterbenken, som i fotjern, hvormed dåren tuktes,

Li tuj iras post ŝi, Kiel bovo iras al la buĉo Kaj kiel katenita malsaĝulo al la puno;

inntil pilen kløver hans lever - likesom fuglen haster til snaren og ikke vet at det gjelder dens liv.

Ĝis sago fendas al li la hepaton; Kiel birdo rapidas al la kaptilo, Kaj ne scias, ke ĝi pereigas sian vivon.

Så hør nu på mig, barn, og akt på min munns ord!

Kaj nun, infanoj, aŭskultu min, Atentu la vortojn de mia buŝo.

La ikke ditt hjerte vende sig til hennes veier, forvill dig ikke inn på hennes stier!

Via koro ne flankiĝu al ŝia vojo, Ne eraru sur ŝia irejo;

For mange som har fått ulivssår, har hun fellet, og mangfoldige er de hun har slått ihjel;

Ĉar multajn ŝi vundis kaj faligis, Kaj multegaj estas ŝiaj mortigitoj.

fra hennes hus går veier til dødsriket, de fører ned til dødens kammere.

Ŝia domo estas vojoj al Ŝeol, Kiuj kondukas malsupren al la ĉambroj de la morto.