Proverbs 5

Min sønn! Akt på min visdom, bøi ditt øre til min forstand,

Mia filo! atentu mian saĝon; Al mia prudento klinu vian orelon,

så du kan gjemme kloke råd og dine leber bevare kunnskap!

Por ke vi konservu prudenton Kaj via buŝo tenu scion.

For en fremmed kvinnes leber drypper av honning, og glattere enn olje er hennes tunge;

Ĉar la buŝo de malĉastulino elverŝas mielon, Kaj ŝia gorĝo estas pli glata ol oleo.

men til sist er hun besk som malurt, hvass som et tveegget sverd.

Sed ŝia sekvaĵo estas maldolĉa kiel absinto, Akra kiel ambaŭtranĉa glavo.

Hennes føtter går nedover til døden; hennes skritt fører like til dødsriket.

Ŝiaj piedoj iras malsupren al la morto; Ŝiaj paŝoj atingas Ŝeolon.

På livets sti vil hun ikke vandre; hennes veier går hit og dit, uten at hun vet det.

Ŝi ne iras rekte laŭ la vojo de vivo; Ŝiaj paŝoj ŝanceliĝas, sed tion ŝi ne scias.

Så hør nu på mig, mine barn, og vik ikke fra min munns ord!

Kaj nun, infanoj, aŭskultu min, Kaj ne forkliniĝu de la vortoj de mia buŝo.

La din vei være langt fra henne, og kom ikke nær til døren på hennes hus,

Malproksimigu de ŝi vian vojon, Kaj ne proksimiĝu al la pordo de ŝia domo,

forat du ikke skal gi andre din pryd og en grusom herre dine år,

Por ke vi ne fordonu al aliaj vian honoron Kaj viajn jarojn al la kruelulo,

forat ikke fremmede skal mettes av din eiendom, og frukten av din møie komme i en annen manns hus,

Por ke fremduloj ne satiĝu de via havo, Kaj viaj laboroj ne estu en fremda domo,

så du må stønne i din siste stund, når din kropp og ditt kjøtt tæres bort,

Ĝis vi ĝemos en la fino, Kiam konsumiĝos via karno kaj via korpo,

Og du må si: Hvorledes har jeg kunnet hate tukt, og hvorledes har mitt hjerte kunnet forakte tilrettevisning,

Kaj vi diros: Ho, kiel mi malamis instruon, Kaj mia koro malŝatis moraligon!

så jeg ikke hørte på dem som lærte mig, og ikke bøide mitt øre til dem som veiledet mig!

Kaj mi ne aŭskultis la voĉon de miaj instruantoj, Kaj mi ne klinis mian orelon al miaj lernigantoj.

Nær var jeg kommet i den største ulykke midt i forsamlingen og menigheten.

Mi estis preskaŭ en ĉia malbono Meze de kunveno kaj societo.

Drikk av din egen brønn, drikk rinnende vann av din egen kilde!

Trinku akvon el via cisterno, Kaj fluantan el via puto.

Skulde vel dine kilder strømme ut på gaten, dine bekker på torvene?

Viaj fontoj disfluu eksteren, Akvaj torentoj en la stratojn.

La dem være for dig alene og ikke for fremmede sammen med dig!

Ili apartenu al vi sola, Sed ne al aliaj kun vi.

Din kilde være velsignet, gled dig i din ungdoms hustru!

Via fonto estu benata; Kaj havu ĝojon de la edzino de via juneco.

Den elskelige hind og den yndefulle stengjet! Hennes barm kvege dig til enhver tid, av hennes kjærlighet være du alltid drukken!

Ŝi estas ĉarma kiel cervino, Kaj aminda kiel ibeksino; Ŝiaj karesoj ĝuigu vin en ĉiu tempo, Ŝia amo ĉiam donu al vi plezuron.

Hvorfor, min sønn, skulde du da være drukken av attrå efter en annen manns hustru og favne en fremmed kvinnes barm?

Kaj kial, mia filo, vi volas serĉi al vi plezuron ĉe fremda virino Kaj enbrakigi ne apartenantan al vi?

For en manns veier ligger åpne for Herrens øine, og Herren jevner alle hans stier.

Ĉar antaŭ la okuloj de la Eternulo estas la vojoj de homo, Kaj ĉiujn liajn irojn Li pripensas.

Den ugudelige fanges i sine egne misgjerninger, og han holdes fast i sin egen synds snarer.

Liaj propraj malbonfaroj enkaptos la malpiulon, Kaj la ŝnuroj de lia peko lin tenos.

Han må dø, fordi han ikke lot sig tukte, og for sin store dårskaps skyld tumler han og faller.

Li mortos pro manko de eduko; Kaj la multo de lia senprudenteco lin devojigos.