Psalms 104

Mon âme, bénis l'Eternel! Eternel, mon Dieu, tu es infiniment grand! Tu es revêtu d'éclat et de magnificence!

Błogosław, duszo moja! Panu. Panie, Boże mój! wielceś jest wielmożnym; chwałę i ozdobę przyoblokłeś.

Il s'enveloppe de lumière comme d'un manteau; Il étend les cieux comme un pavillon.

Przyodziałeś się światłością jako szatą; rozciągnąłeś niebiosa jako oponę.

Il forme avec les eaux le faîte de sa demeure; Il prend les nuées pour son char, Il s'avance sur les ailes du vent.

Któryś zasklepił na wodach pałace swoje; który używasz obłoków miasto wozów; który chodzisz na skrzydłach wiatrowych;

Il fait des vents ses messagers, Des flammes de feu ses serviteurs.

Który czynisz duchy posłami swymi; ty czynisz sługi swe ogniem pałającym.

Il a établi la terre sur ses fondements, Elle ne sera jamais ébranlée.

Ugruntowałeś ziemię na słupach jej, tak, że się nie poruszy na wieki wieczne.

Tu l'avais couverte de l'abîme comme d'un vêtement, Les eaux s'arrêtaient sur les montagnes;

Przepaścią jako szatą przyodziałeś ją był, tak, że wody stały nad górami.

Elles ont fui devant ta menace, Elles se sont précipitées à la voix de ton tonnerre.

Na zgromienie twojerozbiegły się, a na głos pogromu twego prędko zuciekały.

Des montagnes se sont élevées, des vallées se sont abaissées, Au lieu que tu leur avais fixé.

Wstąpiły góry, zniżyły się doliny na miejsce, któreś im założył.

Tu as posé une limite que les eaux ne doivent point franchir, Afin qu'elles ne reviennent plus couvrir la terre.

Zamierzyłeś im kres, aby go nie przestępowały, ani się wracały na okrycie ziemi.

Il conduit les sources dans des torrents Qui coulent entre les montagnes.

Który wypuszczasz źródła po dolinach, aby płynęły między górami,

Elles abreuvent tous les animaux des champs; Les ânes sauvages y étanchent leur soif.

A napój dawały wszystkiemu zwierzowi polnemu; a z nich gaszą leśne osły pragnienie swoje.

Les oiseaux du ciel habitent sur leurs bords, Et font résonner leur voix parmi les rameaux.

Przy nich mieszka ptastwo niebieskie, a z pośród gałązek głos wydaje.

De sa haute demeure, il arrose les montagnes; La terre est rassasiée du fruit de tes oeuvres.

Który pokrapiasz góry z pałaców swoich, aby się z owoców spraw twoich nasycała ziemia.

Il fait germer l'herbe pour le bétail, Et les plantes pour les besoins de l'homme, Afin que la terre produise de la nourriture,

Za twoją sprawą rośnie trawa dla bydła, a zioła na pożytek człowieczy; ty wywodzisz chleb z ziemi:

Le vin qui réjouit le coeur de l'homme, Et fait plus que l'huile resplendir son visage, Et le pain qui soutient le coeur de l'homme.

I wino, które uwesela serce człowiecze, od którego się lśni twarz jako od oleju; i chleb, który zatrzymuje żywot ludzki.

Les arbres de l'Eternel se rassasient, Les cèdres du Liban, qu'il a plantés.

Nasycone bywają i drzewa Pańskie, i cedry Libanu, których nasadził;

C'est là que les oiseaux font leurs nids; La cigogne a sa demeure dans les cyprès,

Na których ptaki gniazda swe mają, i bocian na jedlinach ma dom swój.

Les montagnes élevées sont pour les boucs sauvages, Les rochers servent de retraite aux damans.

Góry wysokie dzikim kozom, a skały są ucieczką królikom.

Il a fait la lune pour marquer les temps; Le soleil sait quand il doit se coucher.

Uczynił miesiąc dla pewnych czasów, a słońce zna zachód swój.

Tu amènes les ténèbres, et il est nuit: Alors tous les animaux des forêts sont en mouvement;

Przywodzisz ciemność, i bywa noc, w którą wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.

Les lionceaux rugissent après la proie, Et demandent à Dieu leur nourriture.

Lwięta ryczą do łupu, i szukają od Boga pokarmu swego.

Le soleil se lève: ils se retirent, Et se couchent dans leurs tanières.

Lecz gdy słońce wznijdzie, zaś się zgromadzają, i w jamach swoich kładą się.

L'homme sort pour se rendre à son ouvrage, Et à son travail, jusqu'au soir.

Tedy wychodzi człowiek do roboty swojej, i do pracy swojej aż do wieczora.

Que tes oeuvres sont en grand nombre, ô Eternel! Tu les as toutes faites avec sagesse. La terre est remplie de tes biens.

O jakoż wielkie są sprawy twoje, Panie! te wszystkie mądrześ uczynił, a napełniona jest ziemia bogactwem twojem.

Voici la grande et vaste mer: Là se meuvent sans nombre Des animaux petits et grands;

W morzu zaś wielkiem i bardzo szerokiem, tam są płazy, którym nie masz liczby, i zwierzęta małe i wielkie.

Là se promènent les navires, Et ce léviathan que tu as formé pour se jouer dans les flots.

Po niem okręty przechodzą, i wieloryb, któregoś ty stworzył, aby w niem igrał.

Tous ces animaux espèrent en toi, Pour que tu leur donnes la nourriture en son temps.

Wszystko to na cię oczekuje, abyś im dał pokarm czasu swego.

Tu la leur donnes, et ils la recueillent; Tu ouvres ta main, et ils se rassasient de biens.

Gdy im dajesz, zbierają; gdy otwierasz rękę twoję, nasycone bywają dobremi rzeczami.

Tu caches ta face: ils sont tremblants; Tu leur retires le souffle: ils expirent, Et retournent dans leur poussière.

Lecz gdy ukrywasz oblicze twoje, trwożą sobą; gdy odbierasz ducha ich, giną, i w proch się swój obracają.

Tu envoies ton souffle: ils sont créés, Et tu renouvelles la face de la terre.

Gdy wysyłasz ducha twego, stworzone bywają, i odnawiasz oblicze ziemi.

Que la gloire de l'Eternel subsiste à jamais! Que l'Eternel se réjouisse de ses oeuvres!

Niechajże będzie chwała Pańska na wieki; niech się rozweseli Pan w sprawach swoich.

Il regarde la terre, et elle tremble; Il touche les montagnes, et elles sont fumantes.

On gdy wejrzy na ziemię, zadrży; dotknie się gór, a zakurzą się.

Je chanterai l'Eternel tant que je vivrai, Je célébrerai mon Dieu tant que j'existerai.

Będę śpiewał Panu za żywota mego; będę śpiewał Bogu memu, póki mię staje.

Que mes paroles lui soient agréables! Je veux me réjouir en l'Eternel.

O nim będzie wdzięczna mowa moja, a ja się rozweselę w Panu.

Que les pécheurs disparaissent de la terre, Et que les méchants ne soient plus! Mon âme, bénis l'Eternel! Louez l'Eternel!

Oby byli wytraceni grzesznicy z ziemi, a niezbożnych aby już nie było! Błogosław, duszo moja! Panu. Halleluja.