Job 9

همهٔ اینها را که گفتی می‌دانم و قبلاً هم شنیده‌ام. امّا انسان فانی چطور می‌تواند در برابر خدا راست و نیک باشد؟

Eyüp şöyle yanıtladı:

همهٔ اینها را که گفتی می‌دانم و قبلاً هم شنیده‌ام. امّا انسان فانی چطور می‌تواند در برابر خدا راست و نیک باشد؟

“Biliyorum, gerçekten öyledir, Ama Tanrı’nın önünde insan nasıl haklı çıkabilir?

چه کسی می‌تواند با خدا بحث کند؟ کسی قادر نیست از هزار سؤالی که می‌کند، یکی را هم جواب بدهد.

Biri O’nunla tartışmak istese, Binde bir bile O’na yanıt veremez.

زیرا خدا دانا و تواناست و کسی نمی‌تواند در برابر او مقاومت کند.

O’nun bilgisi derin, gücü eşsizdir, Kim O’na direndi de ayakta kaldı?

بی‌خبر کوهها را منتقل می‌سازد و با خشم و غضب، آنها را واژگون می‌کند.

O dağları yerinden oynatır da, Dağlar farkına varmaz, Öfkeyle altüst eder onları.

زمین را از جایش تکان می‌دهد و پایه‌های آن را به لرزه می‌آورد.

Dünyayı yerinden oynatır, Direklerini titretir.

اگر به آفتاب فرمان بدهد، طلوع نمی‌کند و ستارگان در شب نمی‌درخشند.

Güneşe buyruk verir, doğmaz güneş, Yıldızları mühürler.

به تنهایی آسمانها را گسترانید و بر امواج دریا خرامید.

O’dur tek başına gökleri geren, Denizin dalgaları üzerinde yürüyen.

دُب اکبر، جبار، ثریا و ستارگان جنوب را آفرید.

[] Büyük Ayı’yı, Oryon’u, Ülker’i, Güney takımyıldızlarını yaratan O’dur.

عقل ما از درک کارهای بزرگ و بی‌شمار او عاجز است.

Anlayamadığımız büyük işler, Sayısız şaşılası işler yapan O’dur.

از کنار من می‌گذرد و من نمی‌توانم او را ببینم. حرکت می‌کند و من احساس نمی‌کنم.

İşte, yanımdan geçer, O’nu göremem, Geçip gider, farkına bile varmam.

هرچه را بخواهد می‌برد و کسی نمی‌تواند مانع او شود و بگوید که چه می‌‌کنی؟

Evet, O avını kaparsa, kim O’nu durdurabilir? Kim O’na, ‘Ne yapıyorsun’ diyebilir?

خدا از خشم خود دست نمی‌کشد و دشمنان خود را که به هیولای دریایی کمک کردند، پایمال می‌سازد.

Tanrı öfkesini dizginlemez, Rahav’ın yardımcıları bile O’nun ayağına kapanır.

پس من چطور می‌توانم با او بحث کنم؟

“Nerde kaldı ki, ben O’na yanıt vereyim, O’nunla tartışmak için söz bulayım?

هر چند گناهی ندارم، ولی چیزی نمی‌توانم بگویم؛ جز اینکه از خدایی که داور من است، طلب رحمت کنم.

Haklı olsam da O’na yanıt veremez, Merhamet etmesi için yargıcıma yalvarırdım ancak.

حتّی اگر مرا بگذارد که حرفی بزنم، یقین ندارم که به سخنان من گوش بدهد.

O’nu çağırsam, O da bana yanıt verseydi, Yine de inanmazdım sesime kulak verdiğine.

او تُندباد را می‌فرستد و مرا پراکنده می‌سازد و بدون جهت به زخمهایم می‌افزاید.

O beni kasırgayla eziyor, Nedensiz yaralarımı çoğaltıyor.

مرا نمی‌گذارد که نفس بکشم و زندگی مرا با تلخی پُر می‌سازد.

Soluk almama izin vermiyor, Ancak beni acıya doyuruyor.

با او یارای مقابله ندارم، زیرا قادر و تواناست. اگر به دادگاه شکایت کنم، چه کسی می‌تواند او را احضار کند؟

Sorun güç sorunuysa, O güçlüdür! Adalet sorunuysa, kim O’nu mahkemeye çağırabilir?

اگر بی‌گناه هم باشم، سخنان زبانم مرا محکوم می‌سازد و هر چیزی که بگویم، مرا مجرم می‌کند.

Suçsuz olsam ağzım beni suçlar, Kusursuz olsam beni suçlu çıkarır.

گرچه گناهی ندارم، امّا برای من فرقی نمی‌کند، زیرا از زندگی سیر شده‌ام.

“Kusursuz olsam da kendime aldırdığım yok, Yaşamımı hor görüyorum.

خدا بی‌گناه و گناهکار را یکسان از بین می‌برد.

Hepsi bir, bu yüzden diyorum ki, ‘O suçluyu da suçsuzu da yok ediyor.’

وقتی مصیبتی برسد و بی‌گناهی را ناگهان هلاک کند، خدا می‌خندد.

Kırbaç ansızın ölüm saçınca, O suçsuzların sıkıntısıyla eğlenir.

اختیار زمین را به دست مردم شریر داده و چشمان قضات را کور کرده است. اگر خدا این کار را نکرده، چه کسی کرده است؟

Dünya kötülerin eline verilmiş, Yargıçların gözünü kapayan O’dur. O değilse, kimdir?

زندگی من سریعتر از پیک تیزرو می‌گذرد، بدون آن که روی خوشی را ببینم.

“Günlerim koşucudan çabuk, İyilik görmeden geçmekte.

سالهای عمرم مانند کشتیهای تندرو و همچون عقابی که بر شکار خود فرود می‌آید، به سرعت سپری می‌شوند.

Kamış sandal gibi kayıp gidiyor, Avının üstüne süzülen kartal gibi.

اگر خندان باشم و سعی کنم که غمهای خود را از یاد ببرم، چه فایده؟

‘Acılarımı unutayım, Üzgün çehremi değiştirip gülümseyeyim’ desem,

زیرا می‌ترسم که مبادا غم و رنج، دوباره به سراغ من بیایند و می‌دانم که خدا مرا خطاکار می‌شمارد.

Bütün dertlerimden yılarım, Çünkü beni suçsuz saymayacağını biliyorum.

پس اگر محکوم می‌شوم، چرا بی‌جهت تلاش کنم؟

Madem suçlanacağım, Neden boş yere uğraşayım?

هیچ شوینده‌ای نمی‌تواند گناهان مرا بشوید.

Sabun otuyla yıkansam, Ellerimi kül suyuyla temizlesem,

تو مرا در گل و لای و کثافت فرو می‌بری تا حتی لباس خودم از من نفرت کند.

Beni yine pisliğe batırırsın, Giysilerim bile benden tiksinir.

تو مانند من، انسانی فانی نیستی که بتوانم به تو جواب بدهم و با تو به دادگاه بروم.

O benim gibi bir insan değil ki, O’na yanıt vereyim, Birlikte mahkemeye gideyim.

کسی نیست که بین ما داوری کند و ما را آشتی بدهد.

Keşke aramızda bir hakem olsa da, Elini ikimizin üstüne koysa!

اگر از مجازات من دست برداری و هیبت تو مرا به وحشت نیاندازد،

Tanrı sopasını üzerimden kaldırsın, Dehşeti beni yıldırmasın.

آنگاه می‌توانم بدون ترس با تو حرف بزنم، امّا متأسفانه این‌طور نیست.

O zaman konuşur, O’ndan korkmazdım, Ama bu durumda bir şey yapamam.