Job 8

ایّوب، تا به کی این حرفها را می‌زنی؟ سخنان تو مثل باد هواست.

Şuahlı Bildat şöyle yanıtladı:

ایّوب، تا به کی این حرفها را می‌زنی؟ سخنان تو مثل باد هواست.

“Ne zamana dek böyle konuşacaksın? Sözlerin sert rüzgar gibi.

خدا هرگز بی‌عدالتی نمی‌کند. خدای قادر مطلق، همیشه راست و با انصاف است.

Tanrı adaleti saptırır mı, Her Şeye Gücü Yeten doğru olanı çarpıtır mı?

فرزندانت در برابر خدا گناه کردند و خدا آنها را طبق کارهایشان جزا داد.

Oğulların ona karşı günah işlediyse, İsyanlarının cezasını vermiştir.

اگر تو طالب خدای قادر مطلق باشی و با دعا و زاری به نزد او بازگردی،

Ama sen gayretle Tanrı’yı arar, Her Şeye Gücü Yeten’e yalvarırsan,

و اگر در پاکی و درستکاری زندگی کنی، آن وقت خدا به یقین به کمک تو می‌شتابد و به عنوان پاداش، خانواده‌ات را به تو بر می‌گرداند

Temiz ve doğruysan, O şimdi bile senin için kolları sıvayıp Seni hak ettiğin yere geri getirecektir.

و بیشتر از آنچه که در ابتدا داشتی، به تو می‌دهد.

Başlangıcın küçük olsa da, Sonun büyük olacak.

از بزرگان و موی سپیدان بپرس و از تجربهٔ آنها بیاموز.

“Lütfen, önceki kuşaklara sor, Atalarının neler öğrendiğini iyice araştır.

زیرا ما مدّت کوتاهی زندگی کرده‌ایم، معلومات ما بسیار کم است و عمر ما بر زمین همچون سایه‌ای زودگذر است.

Çünkü biz daha dün doğduk, bir şey bilmeyiz, Yeryüzündeki günlerimiz sadece bir gölge.

از حکمت گذشتگان تعلیم بگیر و سخنان حکیمانهٔ آنها را سرمشق خود قرار بده.

Onlar sana anlatıp öğretmeyecek, İçlerindeki sözleri dile getirmeyecek mi?

در جایی که آب نباشد، نی نمی‌روید و آن را در خارج از نیزار نمی‌توان یافت.

“Bataklık olmayan yerde kamış biter mi? Susuz yerde saz büyür mü?

اگر آب خشک شود، حتّی پیش از آن که وقت بریدن آن برسد، پژمرده می‌گردد.

Henüz yeşilken, kesilmeden, Otlardan önce kururlar.

عاقبتِ کسانی‌که خدا را ترک می‌کنند، همین‌گونه است و دیگر امیدی برایشان باقی نمی‌ماند.

Tanrı’yı unutan herkesin sonu böyledir, Tanrısız insanın umudu böyle yok olur.

این مردم به کسانی می‌مانند که به تار عنکبوت اعتماد می‌کنند.

Onun güvendiği şey kırılır, Dayanağı ise bir örümcek ağıdır.

اگر به آن تکیه کنند، می‌افتند و اگر از آن آویزان شوند، آنها را نگاه نمی‌دارد.

Örümcek ağına yaslanır, ama ağ çöker, Ona tutunur, ama ağ taşımaz.

شخص شریر مثل علفی است که در زیر تابش آفتاب تازه می‌گردد و شاخه‌هایش در باغ پهن می‌شوند.

Tanrısızlar güneşte iyi sulanmış bitkiyi andırır, Dalları bahçenin üzerinden aşar;

در بین سنگها ریشه می‌دواند و ریشه‌هایش به دور آنها محکم می‌پیچند.

Kökleri taş yığınına sarılır, Çakılların arasında yer aranır.

امّا اگر از بیخ کنده شود، دیگر کسی به یاد نمی‌آورد که آن علف در آنجا بوده است.

Ama yerinden sökülürse, Yeri, ‘Seni hiç görmedim’ diyerek onu yadsır.

بلی، سرنوشت مردم بی‌خدا هم به همین طریق است؛ و دیگران می‌آیند و جایشان را می‌گیرند.

İşte sevinci böyle son bulur, Yerinde başka bitkiler biter.

خدا هرگز مردم درستکار را ترک نمی‌کند و به شریران کمک نمی‌نماید.

“Tanrı kusursuz insanı reddetmez, Kötülük edenlerin elinden tutmaz.

لبانت را از خنده پُر می‌سازد تا از خوشی فریاد بزنی.

O senin ağzını yine gülüşle, Dudaklarını sevinç haykırışıyla dolduracaktır.

بدخواهانت را شرمنده و خانهٔ شریران را ویران می‌کند.

Düşmanlarını utanç kaplayacak, Kötülerin çadırı yok olacaktır.”