Job 21

لطفاً به حرفهای من به دقّت گوش بدهید تا دل من تسلّی یابد.

Allora Giobbe rispose e disse:

لطفاً به حرفهای من به دقّت گوش بدهید تا دل من تسلّی یابد.

"Porgete bene ascolto alle mie parole, e sia questa la consolazione che mi date.

به من فرصت بدهید تا حرفهای خود را بزنم و بعد اگر خواستید، مسخره‌ام کنید.

Sopportatemi, lasciate ch’io parli, e quando avrò parlato tu mi potrai deridere.

من از خدا شکایت دارم نه از انسان، به همین دلیل صبر و طاقتم را از دست داده‌ام.

Mi lagno io forse d’un uomo? E come farei a non perder la pazienza?

به من نگاه کنید و از تعجّب دست بر دهان بگذارید و ساکت باشید.

Guardatemi, stupite, e mettetevi la mano sulla bocca.

وقتی مصیبت‌هایی را که بر سر من آمده است، به یاد می‌آ‌ورم، تمام بدنم از وحشت به لرزه می‌افتد.

Quando ci penso, ne sono smarrito, e la mia carne e presa da raccapriccio.

چرا مردم بدکار تا سن پیری زنده می‌مانند و به قدرت و جلال می‌رسند؟

Perché mai vivono gli empi? Perché arrivano alla vecchiaia ed anche crescon di forze?

ایشان دارای فرزندان و نوه‌ها خواهند شد، و شاهد رشد ایشان خواهند بود.

La loro progenie prospera, sotto ai loro sguardi, intorno ad essi, e i lor rampolli fioriscon sotto gli occhi loro.

خانه‌هایشان از هرگونه ترس و خطر در امان است و خدا آنها را جزا نمی‌دهد.

La loro casa è in pace, al sicuro da spaventi, e la verga di Dio non li colpisce.

تعداد گلّه‌هایشان افزایش می‌یابد و هیچ‌کدام آنها تلف نمی‌شود.

Il loro toro monta e non falla, la loro vacca figlia senz’abortire.

کودکانشان بیرون می‌روند و مانند گوسفندان رقص و پایکوبی می‌کنند.

Mandan fuori come un gregge i loro piccini, e i loro figliuoli saltano e ballano.

با آواز دایره و رباب و نی، از خوشحالی سرود می‌خوانند.

Cantano a suon di timpano e di cetra, e si rallegrano al suon della zampogna.

بدکاران، عمر خود را در خوشبختی و کامرانی می‌گذرانند و با آسودگی و خاطرِ جمع از دنیا می‌روند.

Passano felici i loro giorni, poi scendono in un attimo nel soggiorno dei morti.

از خدا می‌خواهند که کاری به کارشان نداشته باشد و مایل نیستند که راه راست خدا را بشناسند.

Eppure, diceano a Dio: "Ritirati da noi! Noi non ci curiamo di conoscer le tue vie!

می‌گویند: «قادر مطلق کیست که او را بندگی نماییم؟ چه فایده که پیش او دعا کنیم؟»

Che è l’Onnipotente perché lo serviamo? che guadagneremo a pregarlo?"

آنها ادّعا می‌کنند که سعادتشان نتیجهٔ سعی و کوشش خود آنهاست، امّا من با طرز فکرشان موافق نیستم.

Ecco, non hanno essi in mano la loro felicita? (lungi da me il consiglio degli empi!)

آیا تا به حال چراغ شریران خاموش شده یا بلایی بر سرشان آمده است؟ آیا گاهی خدا آنها را از روی غضب خود جزا داده است؟

Quando avvien mai che la lucerna degli empi si spenga, che piombi loro addosso la ruina, e che Dio, nella sua ira, li retribuisca di pene?

یا مثل کاهی در برابر باد یا مانند خاک در برابر توفان پراکنده کرده است؟

Quando son essi mai come paglia al vento, come pula portata via dall’uragano?

شما می‌گویید که خدا فرزندان گناهکاران را به عوض آنها مجازات می‌کند، امّا من می‌گویم که خدا باید خود گناهکار را جزا بدهد، تا بداند که خدا از گناه چشم نمی‌پوشد.

"Iddio", mi dite, "serba castigo pei figli dell’empio". Ma punisca lui stesso! che lo senta lui,

خودشان باید نابودی خود را ببینند و از جام غضب قادر مطلق بنوشند.

che vegga con gli occhi propri la sua ruina, e beva egli stesso l’ira dell’Onnipotente!

آیا انسان پس از مرگ، زمانی که شمارهٔ ماههایش به سر آیند، نگران خانواده‌اش خواهد بود؟

E che importa all’empio della sua famiglia dopo di lui, quando il numero dei suoi mesi e ormai compiuto?

آیا کسی می‌تواند به خدایی که داور عالم است، چیزی بیاموزد؟

S’insegnerà forse a Dio la scienza? a lui che giudica quelli di lassù?

برخی از انسانها تا روز آخر زندگیشان از سلامتی برخوردارند؛ آنها با خوشحالی در آسودگی می‌میرند. آنها خوب تغذیه شده‌اند.

L’uno muore in mezzo al suo benessere, quand’è pienamente tranquillo e felice,

برخی از انسانها تا روز آخر زندگیشان از سلامتی برخوردارند؛ آنها با خوشحالی در آسودگی می‌میرند. آنها خوب تغذیه شده‌اند.

ha i secchi pieni di latte, e fresco il midollo dell’ossa.

برخی هم در بدبختی، درحالی‌که لذّتی از زندگی نبرده‌اند، می‌میرند.

L’altro muore con l’amarezza nell’anima, senz’aver mai gustato il bene.

امّا همه یکسان به خاک می‌روند و خوراک کرمها می‌شوند.

Ambedue giacciono ugualmente nella polvere, e i vermi li ricoprono.

من افکار شما را می‌دانم و نقشه‌های کینه‌توزانه‌ای که برای من می‌کشید.

Ah! li conosco i vostri pensieri, e i piani che formate per abbattermi!

می‌گویید: «خانهٔ بزرگان و امیران چه شد و آنهایی که کارشان همیشه شرارت بود، کجا هستند؟»

Voi dite: "E dov’è la casa del prepotente? dov’è la tenda che albergava gli empi?"

بروید از کسانی‌که دنیا را دیده‌اند بپرسید و شرح سفر آنها را بخوانید.

Non avete dunque interrogato quelli che hanno viaggiato? Voi non vorrete negare quello che attestano;

آنگاه خواهید دانست که عموماً اشخاص بدکار در روز بد و مصیبت در امان می‌مانند و از غضب خدا نجات می‌یابند.

che, cioè, il malvagio è risparmiato nel dì della ruina, che nel giorno dell’ira egli sfugge.

کسی نیست که شرایران را متّهم کند و به سزای کارهایشان برساند.

Chi gli rimprovera in faccia la sua condotta? Chi gli rende quel che ha fatto?

وقتی می‌میرند با احترام خاصی به خاک سپرده می‌شوند و در آرامگاهشان نگهبان می‌گمارند.

Egli è portato alla sepoltura con onore, e veglia egli stesso sulla sua tomba.

مردمِ بسیار جنازهٔ آنها را مشایعت می‌کنند، حتّی خاک هم آنها را با خوشی می‌پذیرد.

Lievi sono a lui le zolle della valle; dopo, tutta la gente segue le sue orme; e, anche prima, una folla immensa fu come lui.

پس شما چطور می‌توانید با سخنان پوچ و بی‌معنی‌تان مرا تسلّی بدهید؟ همهٔ جوابهای شما غلط و از حقیقت دورند.

Perché dunque m’offrite consolazioni vane? Delle vostre risposte altro non resta che falsità".