Job 29

ایّوب به کلام خود ادامه داده گفت:

Job prit de nouveau la parole sous forme sentencieuse et dit:

ای کاش دوران سابق و آن روزهایی که خدا مراقب و مواظب من بود، دوباره می‌آمد.

Oh! que ne puis-je être comme aux mois du passé, Comme aux jours où Dieu me gardait,

در آن روزها نور او بر من می‌تابید و راه تاریک مرا روشن می‌کرد.

Quand sa lampe brillait sur ma tête, Et que sa lumière me guidait dans les ténèbres!

آن وقت دوران کامرانی من بود و از دوستی خدا برخوردار بودم.

Que ne suis-je comme aux jours de ma vigueur, Où Dieu veillait en ami sur ma tente,

خدای قادر مطلق با من بود و فرزندانم دور من جمع بودند.

Quand le Tout-Puissant était encore avec moi, Et que mes enfants m'entouraient;

پاهای خود را با شیر می‌شستم و از صخره‌‌ها برای من روغن زیتون جاری می‌شد.

Quand mes pieds se baignaient dans la crème Et que le rocher répandait près de moi des ruisseaux d'huile!

وقتی به دروازهٔ شهر می‌رفتم و بر کرسی خود می‌نشستم،

Si je sortais pour aller à la porte de la ville, Et si je me faisais préparer un siège dans la place,

جوانان برای من راه باز می‌کردند و ریش‌سفیدان به احترام من برمی‌خاستند.

Les jeunes gens se retiraient à mon approche, Les vieillards se levaient et se tenaient debout.

رهبران شهر از حرف زدن باز می‌ایستادند و سکوت می‌کردند.

Les princes arrêtaient leurs discours, Et mettaient la main sur leur bouche;

حتّی شخصیّت‌های مهم با دیدن من ساکت می‌شدند.

La voix des chefs se taisait, Et leur langue s'attachait à leur palais.

هرکسی که مرا می‌دید و سخنان مرا می‌شنید، مرا ستایش می‌نمود.

L'oreille qui m'entendait me disait heureux, L'oeil qui me voyait me rendait témoignage;

زیرا من به داد مردم فقیر می‌رسیدم و به یتیمانِ بی‌کس کمک می‌کردم.

Car je sauvais le pauvre qui implorait du secours, Et l'orphelin qui manquait d'appui.

کسانی‌که در حال مرگ بودند، برایم دعا می‌کردند و با کار نیک، دل بیوه زنان را شاد می‌ساختم.

La bénédiction du malheureux venait sur moi; Je remplissais de joie le coeur de la veuve.

کارهای خود را از روی عدل و انصاف انجام می‌دادم.

Je me revêtais de la justice et je lui servais de vêtement, J'avais ma droiture pour manteau et pour turban.

برای کورها چشم و برای مردم لَنگ، پا بودم.

J'étais l'oeil de l'aveugle Et le pied du boiteux.

از نیازمندان مثل یک پدر دستگیری می‌کردم و از حق غریبان دفاع می‌نمودم.

J'étais le père des misérables, J'examinais la cause de l'inconnu;

دندانهای نیش ظالمان را می‌شکستم و شکار را از دهنشان می‌گرفتم.

Je brisais la mâchoire de l'injuste, Et j'arrachais de ses dents la proie.

آرزو داشتم که بعد از یک عمر شاد و طولانی، به آسودگی در خانهٔ خود بمیرم.

Alors je disais: Je mourrai dans mon nid, Mes jours seront abondants comme le sable;

مثل درختی بودم که ریشه‌اش به آب می‌رسید و شاخه‌هایش با شبنم شاداب می‌شدند.

L'eau pénétrera dans mes racines, La rosée passera la nuit sur mes branches;

همه از من تمجید می‌کردند و قدرت و نیروی من روزافزون بود.

Ma gloire reverdira sans cesse, Et mon arc rajeunira dans ma main.

همه به سخنان من گوش می‌دادند و از پندهای من استفاده می‌کردند.

On m'écoutait et l'on restait dans l'attente, On gardait le silence devant mes conseils.

وقتی من سخنانم را تمام می‌کردم، کسی حرفی نمی‌زد. کلام من مانند قطرات شبنم بر آنها می‌چکید.

Après mes discours, nul ne répliquait, Et ma parole était pour tous une bienfaisante rosée;

آنها همچون دهقانی که چشم به راه باران باشد، با شوق تمام منتظر شنیدن کلام من می‌بودند.

Ils comptaient sur moi comme sur la pluie, Ils ouvraient la bouche comme pour une pluie du printemps.

وقتی دلسرد می‌شدند، با یک تبسم آنها را دلگرم می‌ساختم و با روی خوش، آنها را تشویق می‌نمودم.

Je leur souriais quand ils perdaient courage, Et l'on ne pouvait chasser la sérénité de mon front.

در میان آنها، مانند پادشاه حکومت می‌کردم و در هنگام غم، آنها را تسلّی می‌دادم.

J'aimais à aller vers eux, et je m'asseyais à leur tête; J'étais comme un roi au milieu d'une troupe, Comme un consolateur auprès des affligés.