Psalms 104

Benu, ho mia animo, la Eternulon. Ho Eternulo, mia Dio, Vi estas tre granda, De majesto kaj beleco Vi estas vestita;

Благослови, душе моя, Господа! Господи, Боже мій, Ти вельми великий, зодягнувся Ти в велич та в славу!

Vi, kiu estas ĉirkaŭkovrita de lumo kiel de vesto, Kiu sternas la ĉielon kiel tapiŝon;

Зодягає Він світло, як шати, небеса простягає, немов би завісу.

Kiu aranĝas sur la akvo Siajn ĉambrojn, Kiu faras la nubojn Lia veturilo; Kiu iras sur la flugiloj de la vento;

Він ставить на водах палати Свої, хмари кладе за Свої колесниці, ходить на крилах вітрових!

Kiu faras la ventojn Liaj senditoj, Flamantan fajron Liaj servantoj;

Він чинить вітри за Своїх посланців, палючий огонь за Своїх слуг.

Kiu fondis la teron sur ĝiaj fundamentoj, Ke ĝi neniam ŝanceliĝos.

Землю Ти вґрунтував на основах її, щоб на вічні віки вона не захиталась,

La abismon Vi kovris kiel per vesto, Sur la montoj staras akvo;

безоднею вкрив Ти її, немов шатою. Стала вода над горами,

De Via minaco ĝi kuras, De la voĉo de Via tondro ĝi forrapidas.

від погрози Твоєї вона втекла, від гуркоту грому Твого побігла вона,

Ĝi leviĝas sur montojn, malleviĝas sur valojn, Al tiu loko, kiun Vi destinis por ĝi.

виходить на гори та сходить в долини, на місце, що Ти встановив був для неї.

Vi faris limon, kiun ĝi ne superpaŝos, Por ke ĝi ne revenu por kovri la teron.

Ти границю поклав, щоб її вона не перейшла, щоб вона не вернулася землю покрити.

Vi sendas fontojn al la riveroj, Kiuj iras inter montoj;

Він джерела пускає в потоки, що пливуть між горами,

Ili trinkigas ĉiujn kampajn bestojn; Sovaĝaj azenoj kvietigas sian soifon.

напувають вони всю пільну звірину, ними дикі осли гасять спрагу свою.

Apud ili loĝas la birdoj ĉielaj, El inter la branĉoj ili sonigas sian voĉon.

Птаство небесне над ними живе, видає воно голос з-посеред галузок.

Vi trinkigas la montojn el Viaj ĉambroj; Per la produktoj de Viaj faroj satiĝas la tero.

Він напоює гори з палаців Своїх, із плоду чинів Твоїх земля сититься.

Vi kreskigas herbon por la bruto, Kaj verdaĵon, kiu servas al la homo, Por elirigi panon el la tero.

Траву для худоби вирощує, та зеленину для праці людині, щоб хліб добувати з землі,

Kaj la vino gajigas la koron de la homo, La vizaĝo brilas de la oleo, Kaj la pano fortikigas la koron de la homo.

і вино, що серце людині воно звеселяє, щоб більш від оливи блищало обличчя, і хліб, що серце людині зміцняє.

Satiĝas la arboj de la Eternulo, La cedroj de Lebanon, kiujn Li plantis;

Насичуються Господні дерева, ті кедри ливанські, що Ти насадив,

Kaj tie nestas birdoj; Cikonio havas sian loĝejon sur abioj;

що там кубляться птахи, бузько, кипариси мешкання його.

La altaj montoj estas por la ibeksoj, La rokoj estas rifuĝejo por la hirakoj.

Гори високі для диких козиць, скелі сховище скельним звіринам.

Li aranĝis la lunon laŭ la partoj de tempo; La suno scias sian subiron.

і місяця Він учинив для означення часу, сонце знає свій захід.

Vi sendas mallumon, kaj fariĝas nokto, Dum kiu vagas ĉiuj arbaraj bestoj;

Темноту Ти наводиш і ніч настає, в ній порушується вся звірина лісна,

La leonidoj krias pri rabakiro, Por peti de Dio sian manĝaĵon.

ричать левчуки за здобичею та шукають від Бога своєї поживи.

Kiam leviĝas la suno, Ili sin kaŝas kaj kuŝiĝas en siaj loĝejoj.

Сонце ж засвітить вони повтікають, та й кладуться по норах своїх.

Eliras homo por sia okupiĝo, Por sia laboro ĝis la vespero.

Людина виходить на працю свою, й на роботу свою аж до вечора.

Kiel multaj estas Viaj faroj, ho Eternulo! Ĉion Vi faris kun saĝo; La tero estas plena de Viaj faritaĵoj.

Які то численні діла Твої, Господи, Ти мудро вчинив їх усіх, Твого творива повна земля!

Jen la maro, granda kaj vasta: Tie estas rampaĵoj sennombraj, Bestoj malgrandaj kaj grandaj;

Ось море велике й розлогошироке, там повзюче, й числа їм немає, звірина мала та велика!

Tie iras ŝipoj; Tie estas la levjatano, kiun Vi kreis, ke ĝi tie ludu.

Ходять там кораблі, там той левіятан, якого створив Ти, щоб бавитися йому в морі.

Ĉiuj ili atendas de Vi, Ke Vi donu al ili manĝon en ĝia tempo.

Вони всі чекають Тебе, щоб Ти часу свого поживу їм дав.

Vi donas al ili, ili kolektas; Vi malfermas Vian manon, kaj ili satiĝas de bonaĵo.

Даєш їм збирають вони, руку Свою розкриваєш добром насичаються.

Vi kaŝas Vian vizaĝon, tiam ili ektimas; Vi forprenas ilian spiriton, Tiam ili mortas kaj revenas al sia polvo.

Ховаєш обличчя Своє то вони перелякані, забираєш їм духа вмирають вони, та й вертаються до свого пороху.

Vi sendas Vian spiriton, tiam ili kreiĝas; Kaj Vi renovigas la vizaĝon de la tero.

Посилаєш Ти духа Свого вони творяться, і Ти відновляєш обличчя землі.

Gloro al la Eternulo estu eterne; La Eternulo ĝoju pri Siaj faritaĵoj.

Нехай буде слава Господня навіки, хай ділами Своїми радіє Господь!

Li ekrigardas la teron, kaj ĝi tremas; Li ektuŝas la montojn, kaj ili fumiĝas.

Він погляне на землю й вона затремтить, доторкнеться до гір і димують вони!

Mi kantados al la Eternulo, dum mi vivos; Mi muzikados al mia Dio, dum mi estos.

Я буду співати Господеві в своєму житті, буду грати для Бога мого, аж поки живу!

Agrabla estu al Li mia meditado; Mi ĝojos pri la Eternulo.

Буде приємна Йому моя мова, я Господом буду радіти!

Malaperu pekuloj de sur la tero, Kaj malvirtuloj ne plu ekzistu. Benu, ho mia animo, la Eternulon. Haleluja!

Нехай згинуть грішні з землі, а безбожні немає вже їх! Благослови, душе моя, Господа! Алілуя!