Psalms 104

Benu, ho mia animo, la Eternulon. Ho Eternulo, mia Dio, Vi estas tre granda, De majesto kaj beleco Vi estas vestita;

Áldjad én lelkem az Urat! Uram én Istenem, nagy vagy te igen, ékességet és fenséget öltöztél magadra!

Vi, kiu estas ĉirkaŭkovrita de lumo kiel de vesto, Kiu sternas la ĉielon kiel tapiŝon;

A ki körülvette magát világossággal, mint egy öltözettel, és kiterjesztette az egeket, mint egy kárpitot;

Kiu aranĝas sur la akvo Siajn ĉambrojn, Kiu faras la nubojn Lia veturilo; Kiu iras sur la flugiloj de la vento;

A ki vizeken építi fel az ő palotáját, a felhőket rendeli az ő szekerévé, jár a szeleknek szárnyain;

Kiu faras la ventojn Liaj senditoj, Flamantan fajron Liaj servantoj;

A ki a szeleket teszi követeivé, a lángoló tüzet szolgáivá.

Kiu fondis la teron sur ĝiaj fundamentoj, Ke ĝi neniam ŝanceliĝos.

Ő fundálta a földet az ő oszlopain, nem mozdul az meg soha örökké.

La abismon Vi kovris kiel per vesto, Sur la montoj staras akvo;

Vízáradattal, mint egy ruhával borítottad be azt, a hegyek felett is vizek állottak vala.

De Via minaco ĝi kuras, De la voĉo de Via tondro ĝi forrapidas.

Egy kiáltásodtól eloszlának, és mennydörgésednek szavától szétriadának.

Ĝi leviĝas sur montojn, malleviĝas sur valojn, Al tiu loko, kiun Vi destinis por ĝi.

Hegyek emelkedének fel és völgyek szállának alá arra a helyre, a melyet fundáltál nékik.

Vi faris limon, kiun ĝi ne superpaŝos, Por ke ĝi ne revenu por kovri la teron.

Határt vetettél, a melyet át nem hágnak, nem térnek vissza a földnek elborítására.

Vi sendas fontojn al la riveroj, Kiuj iras inter montoj;

A ki elbocsátja a forrásokat a völgyekbe, hogy folydogáljanak a hegyek között;

Ili trinkigas ĉiujn kampajn bestojn; Sovaĝaj azenoj kvietigas sian soifon.

Megitassák a mezőnek minden állatát; a vadszamarak is megoltsák szomjúságukat.

Apud ili loĝas la birdoj ĉielaj, El inter la branĉoj ili sonigas sian voĉon.

Mellettök lakoznak az égnek madarai, az ágak közül hangicsálnak.

Vi trinkigas la montojn el Viaj ĉambroj; Per la produktoj de Viaj faroj satiĝas la tero.

A ki megöntözi a hegyeket az ő palotájából; a te munkáidnak gyümölcséből megelégíttetik a föld.

Vi kreskigas herbon por la bruto, Kaj verdaĵon, kiu servas al la homo, Por elirigi panon el la tero.

A ki füvet sarjaszt a barmoknak és növényeket az embereknek hasznára, hogy eledelt vegyenek a földből,

Kaj la vino gajigas la koron de la homo, La vizaĝo brilas de la oleo, Kaj la pano fortikigas la koron de la homo.

És bort, a mely megvidámítja a halandónak szívét, fényesebbé teszi az orczát az olajnál; és kenyeret, a mely megerősíti a halandónak szívét.

Satiĝas la arboj de la Eternulo, La cedroj de Lebanon, kiujn Li plantis;

Megelégíttetnek az Úrnak fái, a Libánonnak czédrusai, a melyeket plántált;

Kaj tie nestas birdoj; Cikonio havas sian loĝejon sur abioj;

A melyeken madarak fészkelnek: az eszterág, a melynek a cziprusok a háza.

La altaj montoj estas por la ibeksoj, La rokoj estas rifuĝejo por la hirakoj.

A magas hegyek a vadkecskéknek, a sziklák hörcsögöknek menedéke.

Li aranĝis la lunon laŭ la partoj de tempo; La suno scias sian subiron.

Teremtett holdat ünnepeknek mutatására; a napot, a mely lenyugovását tudja.

Vi sendas mallumon, kaj fariĝas nokto, Dum kiu vagas ĉiuj arbaraj bestoj;

Szerzett setétséget, hogy éjszaka legyen, a melyben szétjárjanak a mezőnek összes vadai;

La leonidoj krias pri rabakiro, Por peti de Dio sian manĝaĵon.

Az oroszlánkölykök, a melyek ordítanak a prédáért, sürgetvén Istentől eledelöket.

Kiam leviĝas la suno, Ili sin kaŝas kaj kuŝiĝas en siaj loĝejoj.

Ha felkél a nap, elrejtőznek és hajlékaikban heverésznek;

Eliras homo por sia okupiĝo, Por sia laboro ĝis la vespero.

Az ember munkájára megy ki, és az ő dolgára mind estvéig.

Kiel multaj estas Viaj faroj, ho Eternulo! Ĉion Vi faris kun saĝo; La tero estas plena de Viaj faritaĵoj.

Mily számtalanok a te műveid, Uram! Mindazokat bölcsen alkottad meg, és betelt a föld a te gazdagságoddal.

Jen la maro, granda kaj vasta: Tie estas rampaĵoj sennombraj, Bestoj malgrandaj kaj grandaj;

Ez a nagy és széles tenger! Itt vannak benne a megszámlálhatatlan csúszók; apró állatok nagyokkal együtt.

Tie iras ŝipoj; Tie estas la levjatano, kiun Vi kreis, ke ĝi tie ludu.

Amott gályák járnak *s* czethal, a melyet azért formáltál, hogy játszadozzék benne.

Ĉiuj ili atendas de Vi, Ke Vi donu al ili manĝon en ĝia tempo.

Mindazok te reád néznek, hogy megadjad eledelüket alkalmas időben.

Vi donas al ili, ili kolektas; Vi malfermas Vian manon, kaj ili satiĝas de bonaĵo.

Adsz nékik *és* ők takarnak; megnyitod kezedet, és megtelnek a te jóvoltoddal.

Vi kaŝas Vian vizaĝon, tiam ili ektimas; Vi forprenas ilian spiriton, Tiam ili mortas kaj revenas al sia polvo.

Elfordítod orczádat, megháborodnak; elveszed a lelköket, kimulnak és porrá lesznek újra.

Vi sendas Vian spiriton, tiam ili kreiĝas; Kaj Vi renovigas la vizaĝon de la tero.

Kibocsátod a te lelkedet, megújulnak, és újjá teszed a földnek színét.

Gloro al la Eternulo estu eterne; La Eternulo ĝoju pri Siaj faritaĵoj.

Legyen az Úrnak dicsőség örökké; örvendezzen az Úr az ő teremtményeiben;

Li ekrigardas la teron, kaj ĝi tremas; Li ektuŝas la montojn, kaj ili fumiĝas.

A ki, ha rátekint e földre, megrendül az; megilleti a hegyeket, és füstölögnek azok.

Mi kantados al la Eternulo, dum mi vivos; Mi muzikados al mia Dio, dum mi estos.

Éneklek az Úrnak egész életemben; zengedezek az én Istenemnek, a míg vagyok!

Agrabla estu al Li mia meditado; Mi ĝojos pri la Eternulo.

Legyen kedves néki az én rebegésem; örvendezem én az Úrban;

Malaperu pekuloj de sur la tero, Kaj malvirtuloj ne plu ekzistu. Benu, ho mia animo, la Eternulon. Haleluja!

Veszszenek el a bűnösök a földről, és a hitetlenek ne legyenek többé! Áldjad én lelkem az Urat; dicsérjétek az Urat!